DOI Artikel:
Bednarska, Jadwiga: Z dziejów polskiej ilustracji panegirycznej l połowy XVII wieku – problematyka formalna
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.14539#0108
104
JADWIGA BEDNARSKA
44. T. Ogiński, Divina gratia aspirante..., Kraków 1635,
odwrocie karty tytułowej, miedzioryt
O tym, że również inne dzieła emblematyczne inspirowały Sabałowicza, świadczą ikony pierwszego
i trzeciego emblematu na tej samej rycinie z Arminiuszem, wyobrażające zwycięską walkę niedźwie-
dzia z bykiem. Emblematy te miały na celu gloryfikację mądrej polityki rodu Wołuckich. Być
może pierwowzór pochodzi z dzieła J. W. Zincgreffa124. Natomiast ikon trzeciego emblematu
z lemmatem: „Sibi canit et orbi", na rycinie pt. Eros Anteros sive cherubini, wyobrażający łabędzia
stojącego na sześcianie, został zapewne przejęty z dzieła Camerariusa (il. 18)125. Do popularnych
124 J. W. Zincgreff, Emblematum ethko-politicorum centuria, |Heidelberg] 1619, nr 14. Sceny zwycięskiej walki niedźwie-
dzia z bykiem były wyryte na antycznych lampkach oliwnych (P. S. В ar toi i, Le Antiche Lucernę Sepolcrali Figurate —
Roma 1729. tabl. 33).
125 Camerarius, op. cit., t. 3, s. 23.
JADWIGA BEDNARSKA
44. T. Ogiński, Divina gratia aspirante..., Kraków 1635,
odwrocie karty tytułowej, miedzioryt
O tym, że również inne dzieła emblematyczne inspirowały Sabałowicza, świadczą ikony pierwszego
i trzeciego emblematu na tej samej rycinie z Arminiuszem, wyobrażające zwycięską walkę niedźwie-
dzia z bykiem. Emblematy te miały na celu gloryfikację mądrej polityki rodu Wołuckich. Być
może pierwowzór pochodzi z dzieła J. W. Zincgreffa124. Natomiast ikon trzeciego emblematu
z lemmatem: „Sibi canit et orbi", na rycinie pt. Eros Anteros sive cherubini, wyobrażający łabędzia
stojącego na sześcianie, został zapewne przejęty z dzieła Camerariusa (il. 18)125. Do popularnych
124 J. W. Zincgreff, Emblematum ethko-politicorum centuria, |Heidelberg] 1619, nr 14. Sceny zwycięskiej walki niedźwie-
dzia z bykiem były wyryte na antycznych lampkach oliwnych (P. S. В ar toi i, Le Antiche Lucernę Sepolcrali Figurate —
Roma 1729. tabl. 33).
125 Camerarius, op. cit., t. 3, s. 23.