200
STANISŁAW KOBIELUS
20. Krzeszów, Kościół opacki, stalle, fragment
Nie wydają się dziwne plastyczne realizacje tego rodzaju modlitw. Dobre urodzaje, przy szeroko
zakrojonej gospodarce rolnej cystersów, miały kolosalne znaczenie.
Ostatnie z omawianych przedstawień, umieszczone w zodiakalnej wiośnie, wyobraża prawdopo-
dobnie wieczorne nabożeństwo (il. 20) i wiąże się ideowo z hymnem Jam sol recedit igneus:
[...]
Już znika słońce ogniste.
Więc Ty, o wieczna Światłości,
Bóg jeden w Trójcy Najświętszej,
Do naszej duszy wlej światłość!
Pochwałą rano Cię czcimy,
Wieczorem znowu prośbami;
Więc pozwól kornie proszącym
Wśród niebian także Cię chwalić!196
Ponieważ odmawianie brewiarza przez cystersów było wspólną modlitwą chórową, prawdopo-
dobnie więc program powyższych scen inspirowany mógł być przez wspomniane hymny brewiarzowe.
Analogia ziemskiego Te Deum laudamus zakonników i pieśni pochwalnej, rozbrzmiewającej
w Niebieskim Jeruzalem kopuły, jest wyszukana. „I upadło starców dwudziestu i czterech [...]
I usłyszałem jakby głos wielkiego tłumu, i jakby głos mnogich wód, i jakby głos potężnych
grzmotów, które mówiły: Alleluja. Weselmy się i radujmy, i dajmy Mu chwałę [...]" (Ap 19, 4, 6).
Idea chwały oparta została na dwóch rzeczywistościach, na dwóch hymnach pochwalnych. Ma swój
196 Hymny Brewiarza..., s. 60. Po lewej i prawej stronie przedstawienia widnieją skrzyżowane klucze, aluzja do grupy
apostolskiej.
STANISŁAW KOBIELUS
20. Krzeszów, Kościół opacki, stalle, fragment
Nie wydają się dziwne plastyczne realizacje tego rodzaju modlitw. Dobre urodzaje, przy szeroko
zakrojonej gospodarce rolnej cystersów, miały kolosalne znaczenie.
Ostatnie z omawianych przedstawień, umieszczone w zodiakalnej wiośnie, wyobraża prawdopo-
dobnie wieczorne nabożeństwo (il. 20) i wiąże się ideowo z hymnem Jam sol recedit igneus:
[...]
Już znika słońce ogniste.
Więc Ty, o wieczna Światłości,
Bóg jeden w Trójcy Najświętszej,
Do naszej duszy wlej światłość!
Pochwałą rano Cię czcimy,
Wieczorem znowu prośbami;
Więc pozwól kornie proszącym
Wśród niebian także Cię chwalić!196
Ponieważ odmawianie brewiarza przez cystersów było wspólną modlitwą chórową, prawdopo-
dobnie więc program powyższych scen inspirowany mógł być przez wspomniane hymny brewiarzowe.
Analogia ziemskiego Te Deum laudamus zakonników i pieśni pochwalnej, rozbrzmiewającej
w Niebieskim Jeruzalem kopuły, jest wyszukana. „I upadło starców dwudziestu i czterech [...]
I usłyszałem jakby głos wielkiego tłumu, i jakby głos mnogich wód, i jakby głos potężnych
grzmotów, które mówiły: Alleluja. Weselmy się i radujmy, i dajmy Mu chwałę [...]" (Ap 19, 4, 6).
Idea chwały oparta została na dwóch rzeczywistościach, na dwóch hymnach pochwalnych. Ma swój
196 Hymny Brewiarza..., s. 60. Po lewej i prawej stronie przedstawienia widnieją skrzyżowane klucze, aluzja do grupy
apostolskiej.