DOI Artikel:
Kobielus, Stanisław: Wątek Emmanuela w dekoracji monumentalnej kościoła opackiego w Krzeszowie
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.14539#0214
210
STANISŁAW KOBIELUS
27. Krzeszów, Kościół opacki, Kielich Emmanuel
„likwidacji samodzielnej funkcji pojedynczej formy i wykształcenia dominującego motywu całości" —
jak powiada Wólfflin229; z drugiej zaś swoisty przejaw zakonnej duchowości cystersów.
Typowa w tym okresie dla jezuickich kościołów manifestacja Imienia Jezus przybrała w cy-
sterskiej świątyni klasztornej nie spotykany dotąd wyraz w postaci ukazania mesjańskich przy-
miotów Emmanuela. W tę główną ideę wpleciono również inne wątki, wśród których wysuwa
się na czoło wizja Niebieskiej Jerozolimy. W tym eschatycznym obrazie Kościoła scena w kopule,
przedstawiająca powitanie Oblubieńca Chrystusa z Oblubienicą Marią, stanowi interesującą in-
nowację.
Podstawę literacką ikonograficznego programu krzeszowskiej świątyni stanowią przede wszystkim
Pismo Sw. i dzieła św. Bernarda. W Biblii sięgnięto głównie do Izajasza, Pieśni nad pieśniami,
Ewangelii i Apokalipsy. Oparcie się na Piśmie Św. — i to na tekstach bardzo wyszukanych,
229 H. Wólfflin, Podstawowe pojęcia historii sztuki, przekład D. Hanulanka, Wrocław 1962, s. 204.
STANISŁAW KOBIELUS
27. Krzeszów, Kościół opacki, Kielich Emmanuel
„likwidacji samodzielnej funkcji pojedynczej formy i wykształcenia dominującego motywu całości" —
jak powiada Wólfflin229; z drugiej zaś swoisty przejaw zakonnej duchowości cystersów.
Typowa w tym okresie dla jezuickich kościołów manifestacja Imienia Jezus przybrała w cy-
sterskiej świątyni klasztornej nie spotykany dotąd wyraz w postaci ukazania mesjańskich przy-
miotów Emmanuela. W tę główną ideę wpleciono również inne wątki, wśród których wysuwa
się na czoło wizja Niebieskiej Jerozolimy. W tym eschatycznym obrazie Kościoła scena w kopule,
przedstawiająca powitanie Oblubieńca Chrystusa z Oblubienicą Marią, stanowi interesującą in-
nowację.
Podstawę literacką ikonograficznego programu krzeszowskiej świątyni stanowią przede wszystkim
Pismo Sw. i dzieła św. Bernarda. W Biblii sięgnięto głównie do Izajasza, Pieśni nad pieśniami,
Ewangelii i Apokalipsy. Oparcie się na Piśmie Św. — i to na tekstach bardzo wyszukanych,
229 H. Wólfflin, Podstawowe pojęcia historii sztuki, przekład D. Hanulanka, Wrocław 1962, s. 204.