DOI Heft:
Od redakcji
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.31060#0009
Od Redakcji
Tom VI nowej serii „Rozpraw Muzeum Narodowego w Krakowie”, który mamy przyjem-
ność oddać w ręce Czytelników, nie jest numerem monograficznym. Problematyka pu-
blikowanych w nim artykułów i wyników prac konserwatorskich dotyczy sztuki różnych
epok (od średniowiecza aż po wiek XX) i narodów (judaika, sztuka japońska), obejmując
różnorodne obszary działalności artystycznej: rzeźbę, malarstwo (olejne i na desce), grafi-
kę, rzemiosło artystyczne, a nawet - modę.
W równym stopniu rekomendując wszystkie publikowane teksty, pragniemy zwrócić
uwagę Państwa na trzy z nich, znajdujące się na początku tomu. Dotyczą one wczesno-
barokowego (1617) przenośnego ołtarza, notowanego w roku 1767 w kościele parafial-
nym w Bieczu, a w 1913 r. zakupionego do zbiorów Muzeum Narodowego w Krako-
wie. Ołtarz ten, wykonany z 232 płytek szklanych, ozdobionych na zimno pod szkłem
sposobami malarskimi i pozłotniczymi: amelierowaniem i eglomizacją, z racji swych
znacznych rozmiarów i rzadko stosowanej techniki stanowi cenne unicum w skali eu-
ropejskiej. Stan zachowania jego konstrukcji i dekoracji, niepokojący pomimo restau-
racji wykonanej w latach 1936-1938, skłonił do podjęcia prac konserwatorskich, które
przeprowadzono w okresie od 13 grudnia 2007 do 20 września 2011 r. w pracowniach
Muzeum Narodowego w Krakowie. 16 maja 2013 r. rozpoczął się (trwający do 18 maja
2014) pokaz konserwatorski w Galerii Rzemiosła Artystycznego MNK zatytułowany
„Ołtarz z Biecza - skarb uratowany”; wówczas też odbyło się seminarium poświęcone jego
historii i konserwacji.
Owocem tych działań są trzy publikacje rozpoczynające aktualny tom „Rozpraw”, przy-
pominające o ważnym dokonaniu pracowni konserwatorskiej Muzeum w osobie Anny
Pusoskiej (Konserwacja ołtarzyka z Biecza w latach 2007-2011) oraz - dzięki artykułom
Magdaleny Laskowskiej (Eglomizowany ołtarz z kościoła farnego w Bieczu w zbiorach Mu-
zeum Narodowego w Krakowie) i Piotra Oszczanowskiego (Ołtarz z Biecza - eksportowy
wyrób śląskiego rzemiosła artystycznego doby manieryzmu) - wprowadzające „uratowany
skarb” w obieg naukowy, polecając go uwadze Państwa.
Tom VI nowej serii „Rozpraw Muzeum Narodowego w Krakowie”, który mamy przyjem-
ność oddać w ręce Czytelników, nie jest numerem monograficznym. Problematyka pu-
blikowanych w nim artykułów i wyników prac konserwatorskich dotyczy sztuki różnych
epok (od średniowiecza aż po wiek XX) i narodów (judaika, sztuka japońska), obejmując
różnorodne obszary działalności artystycznej: rzeźbę, malarstwo (olejne i na desce), grafi-
kę, rzemiosło artystyczne, a nawet - modę.
W równym stopniu rekomendując wszystkie publikowane teksty, pragniemy zwrócić
uwagę Państwa na trzy z nich, znajdujące się na początku tomu. Dotyczą one wczesno-
barokowego (1617) przenośnego ołtarza, notowanego w roku 1767 w kościele parafial-
nym w Bieczu, a w 1913 r. zakupionego do zbiorów Muzeum Narodowego w Krako-
wie. Ołtarz ten, wykonany z 232 płytek szklanych, ozdobionych na zimno pod szkłem
sposobami malarskimi i pozłotniczymi: amelierowaniem i eglomizacją, z racji swych
znacznych rozmiarów i rzadko stosowanej techniki stanowi cenne unicum w skali eu-
ropejskiej. Stan zachowania jego konstrukcji i dekoracji, niepokojący pomimo restau-
racji wykonanej w latach 1936-1938, skłonił do podjęcia prac konserwatorskich, które
przeprowadzono w okresie od 13 grudnia 2007 do 20 września 2011 r. w pracowniach
Muzeum Narodowego w Krakowie. 16 maja 2013 r. rozpoczął się (trwający do 18 maja
2014) pokaz konserwatorski w Galerii Rzemiosła Artystycznego MNK zatytułowany
„Ołtarz z Biecza - skarb uratowany”; wówczas też odbyło się seminarium poświęcone jego
historii i konserwacji.
Owocem tych działań są trzy publikacje rozpoczynające aktualny tom „Rozpraw”, przy-
pominające o ważnym dokonaniu pracowni konserwatorskiej Muzeum w osobie Anny
Pusoskiej (Konserwacja ołtarzyka z Biecza w latach 2007-2011) oraz - dzięki artykułom
Magdaleny Laskowskiej (Eglomizowany ołtarz z kościoła farnego w Bieczu w zbiorach Mu-
zeum Narodowego w Krakowie) i Piotra Oszczanowskiego (Ołtarz z Biecza - eksportowy
wyrób śląskiego rzemiosła artystycznego doby manieryzmu) - wprowadzające „uratowany
skarb” w obieg naukowy, polecając go uwadze Państwa.