DOI Heft:
Część II. Sztuka późnośredniowieczna i wczesnonowożytna / Part II. Late Medieval and Early Modern Art
DOI Artikel:Benesz, Hanna: Maarten von Heemskerck i Pieter Saenredam. Współpraca Muzeum Narodowego w Warszawie z The J. Paul Getty Museum w Los Angeles
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.45361#0358
il. 14 I fig. 14
Maarten van
Heemskerck, Ołtarz
Ecce Homo I Ecce Homo
Altarpiece, cyfrowa
symulacja pierwotnych
kolorów malowideł na
wewnętrznych stronach
tryptyku | Digital
simulation of the original
colours of the paintings
on the inner sides of the
triptych’s panels
fot. dzięki uprzejmości
The J. Paul Getty Museum,
Los Angeles ! photo: Courtesy
of the The J. Paul Getty
Museum, Los Angeles
imprimatury, ale też dynamiczny sposób prowadzenia i uderzeń pędzla, co zdradzają włoski
z pędzla miejscami zatopione w farbie. Spontaniczny, wręcz impulsywny sposób malowania
widoczny jest gołym okiem na przykład w zaznaczonych szkicowo bardzo cienką warstwą
farby twarzach w tle. Szybkimi i niezwykle pewnymi pociągnięciami pędzla ukształtowany
został w ostatniej chwili diadem świętej Małgorzaty, a krótkimi uderzeniami - futro z rysia
lamujące płaszcz Jana Drenckwaerdta20 (il. 10). Taki styl pracy odróżnia van Heemskercka od
wcześniejszych i współczesnych mu artystów niderlandzkich, a nawet od zaprezentowanej
powyżej techniki młodszego o wiek Saenredama.
Specyfikę pracy van Heemskercka potwierdza również cały szereg nieinwazyjnych badań
technologicznych, jakim poddano tryptyk w naukowych laboratoriach Getty Conservation
Institute. Wykonano obserwację całej powierzchni malarskiej pod mikroskopem stereosko-
powym oraz badania w promieniach rentgenowskich (RTG), w ultrafiolecie i w podczerwieni.
Reflektografia w podczerwieni (IRR) ujawniła bardzo ciekawą różnicę w kształtowaniu figur
20 Ibidem, s. 64,74-75, il. 59-60.