DOI Artikel:
Ze zbiorów Muzeum Narodowego we Wrocławiu
DOI Artikel:Wybrane nabytki z lat 1982-1990 w zakresie rzemiosła artystycznego XIX i XX wieku
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.13735#0303
WYBRANE NABYTKI Z LAT 1982-1990 W ZAKRESIE RZEMIOSŁA ARTYSTYCZNEGO
XIX i XX WIEKU
SZKŁO
Wazon (il. 1)
Pracownia Fritza Heckerta, Piechowice, ok. 1890 r.
Szkło jasnozielone o matowej, iryzującej powierzchni, malowa-
ne ciemnozieloną i białą emalią, złocone, ozdobione motywem
stylizowanych liści akantu, wkomponowanych w ostrołukowe
pola. Sygnatura czarno malowana na spodzie: FH.525/2.1189.
Wys. 19 cm.
Zakupiony we wrocławskim salonie Desy w 1989 r. Nr. inw.
11-1891, nr neg. 101-18/4.
Pracownia zdobienia szkła Fritza Heckerta założona w 1866 r.
w Piechowicach, w krótkim czasie stała się jedną z większych
firm produkujących na Śląsku artystyczne wyroby szklane.
Początkowo związana z hutą „Józefina" w Szklarskiej Porębie
poprzez dostawy szkła, które zdobiono w Piechowicach deko-
racją malarską. Uruchomienie w 1889 r. własnej huty pozwoliło
na pełną niezależność firmy i swobodny rozwój produkcji.
Najlepsze wzory malarskie dostarczali: Max Rade z Drezna,
Ludwig Siitterlin z Berlina i Willy Meitzcn z Rybnika. Zaku-
piony wazon należy do serii ozdobnych szkieł zwanych „Cy-
pern", których dekoracja malarska nawiązuje już do nowego
stylu secesji.
Informacje o działalności firmy zob.: G. Pazaurek, Modernę
Gldser, Leipzig 1901, s. 28 — 34; B. Mundt, Historismus, Kunst-
handwerk und Industrie im Zeilalter der Weltausstellungen,
Berlin 1973, s. nlb 262-263.
Kieliszek (il. 2)
Pracownia Moritza Wentzla, Wrocław, ok. 1915 r.
Szkło bezbarwne, rytowane matowo, złocone. Trzon dzwono-
waty, pusty wewnątrz, optycznie dmuchany. Na czaszy rytowa-
na postać męska otoczona wicią roślinną i motywem rocaille.
Sygnatura rytowana na czaszy: MW, Wys. 12 cm.
Zakupiony we wrocławskim salonie Desy w 1982 r. Nr inw.
11-1668, nr neg. 59-28/60.
Pracownia szkła artystycznego Moritza Wentzla powstała we
Wrocławiu przed rokiem 1870 i należała do bardziej znanych
firm, zajmujących się zdobieniem szkieł, które w tym celu
sprowadzano z hut angielskich, francuskich i niemieckich.
Wzorów dostarczali współpracujący z firmą różni projektanci,
m. in. Wilhelm Cremer, nauczyciel przy berlińskim Muzeum
Rzemiosł Artystycznych, a także architekci: Adolf Heydcn oraz
Georg Wentzel syn. Szkła zdobiono dekoracją rytowaną utrzy-
maną w duchu historyzmu. Pierwowzorem były najczęściej
szkła śląskie z XVIII w., do których rodzajem dekoracji
nawiązuje zakupiony kieliszek.
Informacje o firmie zob.: M undt, op cit., s. nlb 305; W. Spiegi,
Glas des Historismus, Braunschweig 1980, s. 130—132.
Wazon (il. 3)
Konrad Tag, Kłodzko, 1935 r.
Szkło bezbarwne, rytowane matowo, częściowo polerowane,
o fantazyjnej dekoracji złożonej ze stylizowanych motywów
roślinnych oraz przedstawień zwierząt: wiewiórki, czapli i pa-
wia.
Sygnatura rytowana na brzuścu: KT, na stopie data: 18.2.35.
Wys. 18 cm.
Zakupiony we wrocławskim salonie Desy w 1985 r. Nr inw.
11-1727, nr neg. 69-40/4.
Konrad Tag (1903—1954), urodzony w Kłodzku, kształcił się
w Miejskiej Szkole Rzemiosł Artystycznych we Wrocławiu pod
kierunkiem prof. Siegfrieda Haertla i Edgara Benny w latach
1919 — 1923, następnie pracował w hucie szkła kryształowego
Franza Wittwera w Polanicy. Po 1925 r. otworzył własną
pracownię zdobienia szkła w Kłodzku, ciesząc się opinią
najlepszego rytownika w tym rejonie Śląska. Wyróżniał się
fantazją i oryginalnym podejściem do sztuki rytowniczej, pra-
cował bowiem bez projektów i bez kreślenia rysunków na szkle.
Rytował motywy kwiatów, motyle, zwierzęta, tańczące nimfy
oraz sceny myśliwskie, a nierzadko i wizerunki osób na szkłach
specjalnego przeznaczenia. W roku 1945 przeniósł się na
Łużyce, do Weisswasser, gdzie w tamtejszej hucie szkła uczył
sztuki rytowniczej.
Informacje o rytowniku zob. A. Benatzky, Lexikon der
Grafschaft Glatz, Heidelberg 1984, s. 261.
Żardinicra (il. 5)
Huta szkła „Niemen", Ustroń koło Nowogródka, ok. 1930 r.
Szkło jasnoniebieskie, barwione w masie, szlifowane. Kształt
łódkowaty na uskokowej podstawie o ścianach zdobionych
dwiema wklęsło-wypukłymi soczewkami wystającymi ponad
krawędź czaszy.
Proweniencja określona na podstawie relacji ofiarodawcy.
Wys. 12, dł. 22 cm.
Darowana w 1982 r. Nr inw. 11-1666, nr neg. 29739
Karafka i kieliszki (il. 4)
Huta szkła „Niemen", ok. 1930 r.
Szkło bezbarwne rytowane matowo. Karafka z korkiem, wrze-
cionowata, dwa kieliszki o czaszach lejkowato rozszerzonych,
dekoracja powtarza motyw trójkątów.
Katalog firmy, model 1512.
Wys. karafki 22,5, kieliszków 14 i 10 cm.
Darowane w 1982 r. Nr inw. 11-1667 a-c, nr neg. 59-28/84
Historię huty „Niemen" i jej działalność, prawie nieznane
w literaturze, przedstawił po raz pierwszy Paweł Banaś. Huta
została założona przez spółkę Wilhelma Krajewskiego i Juliu-
sza Stolle w 1891 r. Rozwój jej, zwłaszcza po 1905 r., gdy po
22 — Roczniki
XIX i XX WIEKU
SZKŁO
Wazon (il. 1)
Pracownia Fritza Heckerta, Piechowice, ok. 1890 r.
Szkło jasnozielone o matowej, iryzującej powierzchni, malowa-
ne ciemnozieloną i białą emalią, złocone, ozdobione motywem
stylizowanych liści akantu, wkomponowanych w ostrołukowe
pola. Sygnatura czarno malowana na spodzie: FH.525/2.1189.
Wys. 19 cm.
Zakupiony we wrocławskim salonie Desy w 1989 r. Nr. inw.
11-1891, nr neg. 101-18/4.
Pracownia zdobienia szkła Fritza Heckerta założona w 1866 r.
w Piechowicach, w krótkim czasie stała się jedną z większych
firm produkujących na Śląsku artystyczne wyroby szklane.
Początkowo związana z hutą „Józefina" w Szklarskiej Porębie
poprzez dostawy szkła, które zdobiono w Piechowicach deko-
racją malarską. Uruchomienie w 1889 r. własnej huty pozwoliło
na pełną niezależność firmy i swobodny rozwój produkcji.
Najlepsze wzory malarskie dostarczali: Max Rade z Drezna,
Ludwig Siitterlin z Berlina i Willy Meitzcn z Rybnika. Zaku-
piony wazon należy do serii ozdobnych szkieł zwanych „Cy-
pern", których dekoracja malarska nawiązuje już do nowego
stylu secesji.
Informacje o działalności firmy zob.: G. Pazaurek, Modernę
Gldser, Leipzig 1901, s. 28 — 34; B. Mundt, Historismus, Kunst-
handwerk und Industrie im Zeilalter der Weltausstellungen,
Berlin 1973, s. nlb 262-263.
Kieliszek (il. 2)
Pracownia Moritza Wentzla, Wrocław, ok. 1915 r.
Szkło bezbarwne, rytowane matowo, złocone. Trzon dzwono-
waty, pusty wewnątrz, optycznie dmuchany. Na czaszy rytowa-
na postać męska otoczona wicią roślinną i motywem rocaille.
Sygnatura rytowana na czaszy: MW, Wys. 12 cm.
Zakupiony we wrocławskim salonie Desy w 1982 r. Nr inw.
11-1668, nr neg. 59-28/60.
Pracownia szkła artystycznego Moritza Wentzla powstała we
Wrocławiu przed rokiem 1870 i należała do bardziej znanych
firm, zajmujących się zdobieniem szkieł, które w tym celu
sprowadzano z hut angielskich, francuskich i niemieckich.
Wzorów dostarczali współpracujący z firmą różni projektanci,
m. in. Wilhelm Cremer, nauczyciel przy berlińskim Muzeum
Rzemiosł Artystycznych, a także architekci: Adolf Heydcn oraz
Georg Wentzel syn. Szkła zdobiono dekoracją rytowaną utrzy-
maną w duchu historyzmu. Pierwowzorem były najczęściej
szkła śląskie z XVIII w., do których rodzajem dekoracji
nawiązuje zakupiony kieliszek.
Informacje o firmie zob.: M undt, op cit., s. nlb 305; W. Spiegi,
Glas des Historismus, Braunschweig 1980, s. 130—132.
Wazon (il. 3)
Konrad Tag, Kłodzko, 1935 r.
Szkło bezbarwne, rytowane matowo, częściowo polerowane,
o fantazyjnej dekoracji złożonej ze stylizowanych motywów
roślinnych oraz przedstawień zwierząt: wiewiórki, czapli i pa-
wia.
Sygnatura rytowana na brzuścu: KT, na stopie data: 18.2.35.
Wys. 18 cm.
Zakupiony we wrocławskim salonie Desy w 1985 r. Nr inw.
11-1727, nr neg. 69-40/4.
Konrad Tag (1903—1954), urodzony w Kłodzku, kształcił się
w Miejskiej Szkole Rzemiosł Artystycznych we Wrocławiu pod
kierunkiem prof. Siegfrieda Haertla i Edgara Benny w latach
1919 — 1923, następnie pracował w hucie szkła kryształowego
Franza Wittwera w Polanicy. Po 1925 r. otworzył własną
pracownię zdobienia szkła w Kłodzku, ciesząc się opinią
najlepszego rytownika w tym rejonie Śląska. Wyróżniał się
fantazją i oryginalnym podejściem do sztuki rytowniczej, pra-
cował bowiem bez projektów i bez kreślenia rysunków na szkle.
Rytował motywy kwiatów, motyle, zwierzęta, tańczące nimfy
oraz sceny myśliwskie, a nierzadko i wizerunki osób na szkłach
specjalnego przeznaczenia. W roku 1945 przeniósł się na
Łużyce, do Weisswasser, gdzie w tamtejszej hucie szkła uczył
sztuki rytowniczej.
Informacje o rytowniku zob. A. Benatzky, Lexikon der
Grafschaft Glatz, Heidelberg 1984, s. 261.
Żardinicra (il. 5)
Huta szkła „Niemen", Ustroń koło Nowogródka, ok. 1930 r.
Szkło jasnoniebieskie, barwione w masie, szlifowane. Kształt
łódkowaty na uskokowej podstawie o ścianach zdobionych
dwiema wklęsło-wypukłymi soczewkami wystającymi ponad
krawędź czaszy.
Proweniencja określona na podstawie relacji ofiarodawcy.
Wys. 12, dł. 22 cm.
Darowana w 1982 r. Nr inw. 11-1666, nr neg. 29739
Karafka i kieliszki (il. 4)
Huta szkła „Niemen", ok. 1930 r.
Szkło bezbarwne rytowane matowo. Karafka z korkiem, wrze-
cionowata, dwa kieliszki o czaszach lejkowato rozszerzonych,
dekoracja powtarza motyw trójkątów.
Katalog firmy, model 1512.
Wys. karafki 22,5, kieliszków 14 i 10 cm.
Darowane w 1982 r. Nr inw. 11-1667 a-c, nr neg. 59-28/84
Historię huty „Niemen" i jej działalność, prawie nieznane
w literaturze, przedstawił po raz pierwszy Paweł Banaś. Huta
została założona przez spółkę Wilhelma Krajewskiego i Juliu-
sza Stolle w 1891 r. Rozwój jej, zwłaszcza po 1905 r., gdy po
22 — Roczniki