DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.45642#0206
202
Monika Paś
II. 2.
Paleta malarska
H. Siemiradzkiego,
2 połowa XIX wieku,
nr inw. IV-V-1007,
fot. Pracownia Fotograficzna
MNK
II. 3.
Okulary z futerałem
H. Siemiradzkiego, Rzym,
koniec XIX wieku,
nr inw. IV-V-1019/1-2,
fot. Pracownia Fotograficzna
MNK
zestaw szesnastu kopert - a właściwie odpowiednio
złożonych kart papieru - zawierających pigmenty
w proszku oraz złoto i srebro płatkowe1'4. Każda
z nich została opatrzona odręcznie napisaną nazwą
barwnika i niemal na wszystkich obok tej nazwy
odnotowano wybraną cyfrę z literą „k”. Interpre-
tując ją jako oznaczenie ceny w koronach, można
założyć, że te pigmenty Siemiradzki zakupił na tere-
nie monarchii austro-węgierskiej, jeśli jednak litera
„k” odnosić się miała do kopiejek, to pigmenty mo-
gły być kupione w Cesarstwie Rosyjskim. Nie zna¬
jąc jednak wagi pierwotnej zawartości kopert ani
obowiązujących ówcześnie cen, trudno jest obecnie
stwierdzić, który z barwników był najdroższy, bądź
którego Siemiradzki zakupił najwięcej. Niemniej
jednak, poczynając od najwyższych wartości, nale-
ży wskazać karmin [Car min extra 75k\ czerwień
kadmową [Cadmium forces [?] 50k), błękit kobal-
towy [B. Cobalt 40k), biel [Blanco 15k), żółcień ne-
apolitańską (/. de Nap les 1517), cynober [Yermillon
ISk), zieleń [Centre vert lOk), sienę paloną [Sienna
Brulles lOk), czerń kostną [Noir d’Ivoir lOk), umbrę
naturalną [Ombres Naturell lOk), czerwony ugier
palony [Ocre Rouge lOk), błękit pruski [B. de Pru-
18 Nryinw. IV-V-1024/l-16.
Monika Paś
II. 2.
Paleta malarska
H. Siemiradzkiego,
2 połowa XIX wieku,
nr inw. IV-V-1007,
fot. Pracownia Fotograficzna
MNK
II. 3.
Okulary z futerałem
H. Siemiradzkiego, Rzym,
koniec XIX wieku,
nr inw. IV-V-1019/1-2,
fot. Pracownia Fotograficzna
MNK
zestaw szesnastu kopert - a właściwie odpowiednio
złożonych kart papieru - zawierających pigmenty
w proszku oraz złoto i srebro płatkowe1'4. Każda
z nich została opatrzona odręcznie napisaną nazwą
barwnika i niemal na wszystkich obok tej nazwy
odnotowano wybraną cyfrę z literą „k”. Interpre-
tując ją jako oznaczenie ceny w koronach, można
założyć, że te pigmenty Siemiradzki zakupił na tere-
nie monarchii austro-węgierskiej, jeśli jednak litera
„k” odnosić się miała do kopiejek, to pigmenty mo-
gły być kupione w Cesarstwie Rosyjskim. Nie zna¬
jąc jednak wagi pierwotnej zawartości kopert ani
obowiązujących ówcześnie cen, trudno jest obecnie
stwierdzić, który z barwników był najdroższy, bądź
którego Siemiradzki zakupił najwięcej. Niemniej
jednak, poczynając od najwyższych wartości, nale-
ży wskazać karmin [Car min extra 75k\ czerwień
kadmową [Cadmium forces [?] 50k), błękit kobal-
towy [B. Cobalt 40k), biel [Blanco 15k), żółcień ne-
apolitańską (/. de Nap les 1517), cynober [Yermillon
ISk), zieleń [Centre vert lOk), sienę paloną [Sienna
Brulles lOk), czerń kostną [Noir d’Ivoir lOk), umbrę
naturalną [Ombres Naturell lOk), czerwony ugier
palony [Ocre Rouge lOk), błękit pruski [B. de Pru-
18 Nryinw. IV-V-1024/l-16.