Zakład Architektury Polskiej i Historii Sztuki <Warschau> [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki i Kultury (4.1935-1936)

fot. autora,
Ryc. 7. Łobzóiu. Koszary im. Kazimierza W. Widok środkomej części gł. pami-
lonu koszaromego od str. ogrodu. Podziały ścian parteru odpomiadają dainnym
arkadom sklepionego ganku.
z galerjami na arkadach, tmorzyły arterję komunikacyjną, obiegającą
cały zamek dookoła.
Od południa i północy dziedziniec zamkomy zamknięty był
arkadami, dźmigającemi oszkloną galerję I piętra. W obu tych deko-
racyjnych skrzydłach znajdomały się bramy, z których miększa, od
strony podjazdu, mieściła się pod południoiuą galerją, mniejsza —
od ogrodu. Obie ozdobione były alkierzykami m kształcie wieży-
czek z kamienia pińczomskiego. Nad bramą lujazdomą znajdomały
się „insygnia troje koronne mybite na kamieniu subtelnie i zupeł-
nie, mszystkie m czermonych polach koronkami ozdobione, to jest
m pośrodku Orzeł, Pogonią z herbem króla Stefana około niego”..
Inna podobna tarcza herboma umieszczona była na starej wieży:
z napisu na niej mynikało, „że antiąuitas starego muru jest odno-
miona m połomicy mniejszej” 23). Wiemy ponadto o jeszcze jednej
tablicy z napisem, która z ruin zamku łobzomskiego przeniesiona
została do Domku Gotyckiego m Pułamach i do naszych czasom
nie dochomała się 24). Wyryty był na niej orzeł, pramdopo dob-
nie piastomski, a naokoło niego napis literami gotyckiemi 25); Sub
anno dni MCCCLVII inceptum est aedificari hoc fortalicium per
Dominum Casimirum Regem Poloniae” 26).
Do elemacyj zemnętrznych zamku użyte były znaczne ilości
kamienia, jak się zdaje głómnie piaskomca. Poza portalami i obra-

14