DOI Heft:
Nr. 3
DOI Artikel:Kronika
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.37719#0233
KRONIKA
LUBLIN. RYNEK. Rynek i ulice starego miasta, noszące dzisiaj jeszcze liczne
ślady damnej renesansotnej śmietności, były przez długi okres czasu upadku Lublina
tn udeku XVIII i panotnania rządom rosyjskich terenem brudnej i zaplugamionej go-
spodarki użytkomej miejscomej biedoty. Nie myburzono copramda miele, ale z na-
tręctmem godnem lepszego przeznaczenia obdzierano, zdrapymano, zasmaromymano
mszelką dekorację, bogactmo inmencji piermotnej, jak gdyby chcąc mszystko spro-
madzić do jednego ubogiego i niepociągającego mianomnika.—Dzisiaj jednak, patrząc
mniklimie m piękne ściany rynku i ulic, licząc się z mymogami nomoczesnego mia-
sta, zarómno urbanistycznemi jak i turystycznemi — porómnując jednocześnie docho-
mane materjały ikonograficzne z niedamnego stosunkomo czasu, jak rysunki Lerue
z inmentaryzacji Stronczyńskiego, poniekąd dochomane fotografje, a namet malomane
i sztychomane mizerunki miasta z XVII i XVIII mieku, nasuma się nieodparta ko-
nieczność podjęcia akcji oczyszczenia i mydobycia damnych cech stylomych m kom-
pleksie rysunkomym. Ułatmia to zadanie fakt, że stare miasto lubelskie pozostało
dziś na uboczu, pominięte przez rozmój życia bieżącego.
RADA ARTYSTYCZNA. Inicjatymę i przepromadzenie tych zamierzeń podej-
muje pomstała fprzed rokiem przy Zarządzie Miejskim Rada Artystyczna. Dyspo-
nując doborem ludzi odpomiednio przygotomanych i zamiłomanych m starożyt-
nictmie lubelskiem, oraz pemnemi środkami pieniężnemi, przystępuje — po uprzed-
niem przygotomaniu archimalnem — do opracomania programu prac restauracyjnych
dla kamienic m rynku. Po miększej części łączą się one z pomażnemi robotami kon-
sermatorskiemi około zabezpieczenia domom.—Przychodzi z pomocą inicjatyma pry-
matna.—Jako piermszy poddany zostanie zabiegom dom, ongiś S. Klonomicza, z pod-
mórcem arkadomym, renesansomy, przebudomany m XVIII m. W roku bieżącym je-
szcze kilka sąsiednich.
DAWNA WINIARNIA Z DEKORACJĄ MALARSKĄ z XVI m. Niemątplimie
jednem z cenniejszych odkryć m rynku, jakie ukazały się pizy pomierzchomnych ba-
daniach mstępnych, jest lokal starej miniami m kamienicy t. zm. Lubomelskiej.
Mieści się on m przyziemiu i składa się z dmu izb podłużnych beczkomo sklepio-
nych, łączących się piermotnie zapomocą zamuromanego dziś mejścia mprost z ryn-
kiem. Jedna z izb posiada kapturomy kominek, oraz ściany i sklepienie pokryte
dekoracją malarską. Wyszukany rysunek renesansomych motymóm roślinnych ujmuje
m bogatych splotach sceny figuralne i tablice z napisami. Napisy łacińskie, pisane
renesansomą majuskułą i niemieckie, pisane gotykiem, zamierają okolicznościome sen-
tencje i przysłomia. Sceny figuralne, trudne m chmili obecnej do ścisłego określenia
ze mzględu na pokrymający je brud i zamilgocenie, są treści obyczajomej, a może
namet sądząc po treści napisom frymolne. Na sklepieniu m podłużnej ramie naga
postać «Fortuny», stojącej na kuli z mydętym żaglem. Więź tematoma mszystkich
scen, zasób szczegółóm narracyjnych, mskazują, rnraz z zespołem form malarskich,
na 2-gą połomę XVI m., jako epokę pomstania tego interesującego zabytku malarstma
ściennego. Dopromadzenie malomideł drogą pieęzołomitej restauracji do stanu czy-
telności pozmoli m przyszłości niemątplimie na szerokie rozminięcie^! myczerpujące
określenie podanych tutaj szczupłych miadomości. Zamczasu jednak podkreślić na-
leży, że mobec ubóstma zachomanych odpomiednikóm plastycznych bogatej litera-
tury obyczajomej złotego mieku—malomidła miniami lubelskiej stanomić będą jeden
z bardziej interesujących przyczynkom. J. D.
LWÓW. SEKCJA HISTORJ1 SZTUKI 1 KULTURY TOWARZYSTWA NAUKO-
WEGO. Na posiedzeniu Sekcji Historji Sztuki i Kultury m dniu 28 listopada 1935 r.
pr inż. Feliks Markomski przedstamił pracę p. t. «P a ł a c m Nadmórnej»
223
LUBLIN. RYNEK. Rynek i ulice starego miasta, noszące dzisiaj jeszcze liczne
ślady damnej renesansotnej śmietności, były przez długi okres czasu upadku Lublina
tn udeku XVIII i panotnania rządom rosyjskich terenem brudnej i zaplugamionej go-
spodarki użytkomej miejscomej biedoty. Nie myburzono copramda miele, ale z na-
tręctmem godnem lepszego przeznaczenia obdzierano, zdrapymano, zasmaromymano
mszelką dekorację, bogactmo inmencji piermotnej, jak gdyby chcąc mszystko spro-
madzić do jednego ubogiego i niepociągającego mianomnika.—Dzisiaj jednak, patrząc
mniklimie m piękne ściany rynku i ulic, licząc się z mymogami nomoczesnego mia-
sta, zarómno urbanistycznemi jak i turystycznemi — porómnując jednocześnie docho-
mane materjały ikonograficzne z niedamnego stosunkomo czasu, jak rysunki Lerue
z inmentaryzacji Stronczyńskiego, poniekąd dochomane fotografje, a namet malomane
i sztychomane mizerunki miasta z XVII i XVIII mieku, nasuma się nieodparta ko-
nieczność podjęcia akcji oczyszczenia i mydobycia damnych cech stylomych m kom-
pleksie rysunkomym. Ułatmia to zadanie fakt, że stare miasto lubelskie pozostało
dziś na uboczu, pominięte przez rozmój życia bieżącego.
RADA ARTYSTYCZNA. Inicjatymę i przepromadzenie tych zamierzeń podej-
muje pomstała fprzed rokiem przy Zarządzie Miejskim Rada Artystyczna. Dyspo-
nując doborem ludzi odpomiednio przygotomanych i zamiłomanych m starożyt-
nictmie lubelskiem, oraz pemnemi środkami pieniężnemi, przystępuje — po uprzed-
niem przygotomaniu archimalnem — do opracomania programu prac restauracyjnych
dla kamienic m rynku. Po miększej części łączą się one z pomażnemi robotami kon-
sermatorskiemi około zabezpieczenia domom.—Przychodzi z pomocą inicjatyma pry-
matna.—Jako piermszy poddany zostanie zabiegom dom, ongiś S. Klonomicza, z pod-
mórcem arkadomym, renesansomy, przebudomany m XVIII m. W roku bieżącym je-
szcze kilka sąsiednich.
DAWNA WINIARNIA Z DEKORACJĄ MALARSKĄ z XVI m. Niemątplimie
jednem z cenniejszych odkryć m rynku, jakie ukazały się pizy pomierzchomnych ba-
daniach mstępnych, jest lokal starej miniami m kamienicy t. zm. Lubomelskiej.
Mieści się on m przyziemiu i składa się z dmu izb podłużnych beczkomo sklepio-
nych, łączących się piermotnie zapomocą zamuromanego dziś mejścia mprost z ryn-
kiem. Jedna z izb posiada kapturomy kominek, oraz ściany i sklepienie pokryte
dekoracją malarską. Wyszukany rysunek renesansomych motymóm roślinnych ujmuje
m bogatych splotach sceny figuralne i tablice z napisami. Napisy łacińskie, pisane
renesansomą majuskułą i niemieckie, pisane gotykiem, zamierają okolicznościome sen-
tencje i przysłomia. Sceny figuralne, trudne m chmili obecnej do ścisłego określenia
ze mzględu na pokrymający je brud i zamilgocenie, są treści obyczajomej, a może
namet sądząc po treści napisom frymolne. Na sklepieniu m podłużnej ramie naga
postać «Fortuny», stojącej na kuli z mydętym żaglem. Więź tematoma mszystkich
scen, zasób szczegółóm narracyjnych, mskazują, rnraz z zespołem form malarskich,
na 2-gą połomę XVI m., jako epokę pomstania tego interesującego zabytku malarstma
ściennego. Dopromadzenie malomideł drogą pieęzołomitej restauracji do stanu czy-
telności pozmoli m przyszłości niemątplimie na szerokie rozminięcie^! myczerpujące
określenie podanych tutaj szczupłych miadomości. Zamczasu jednak podkreślić na-
leży, że mobec ubóstma zachomanych odpomiednikóm plastycznych bogatej litera-
tury obyczajomej złotego mieku—malomidła miniami lubelskiej stanomić będą jeden
z bardziej interesujących przyczynkom. J. D.
LWÓW. SEKCJA HISTORJ1 SZTUKI 1 KULTURY TOWARZYSTWA NAUKO-
WEGO. Na posiedzeniu Sekcji Historji Sztuki i Kultury m dniu 28 listopada 1935 r.
pr inż. Feliks Markomski przedstamił pracę p. t. «P a ł a c m Nadmórnej»
223