DOI Heft:
Nr. 2
DOI Artikel:Sinko, Krystyna: Obraz w stylu Baroccia w kościele Niepołomskim
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.37719#0124
KRYSTYNA SINKO (Krakóiu)
OBRAZ W STYLU BAROCCIA W KOŚCIELE
N1EPOŁOMSK1M.
W kaplicy Branickich m parafjalnym kościele iu Niepołomicach
(uj pobliżu Krakoma) znajduje się obraz olejny, malomany na płót-
nie, o my miarach cm. Kształt obrazu, zamkniętego od
góry lukiem, zdaje się mskazymać na przeznaczenie do ołtarza
(fig. i). Widzimy na nim duchoiunego iu średnim ruieku, iu którym
rnedług atrybutom (sutanny z pelerynką, krzyża na piersiach i laski
pielgrzymiej) poznajemy śm. Franciszka Ksaiuerego. Przedstamiony
on jest do połomy ciała, en face. Sytuację stmarza moment, m któ-
rym mędrotuiec, idący tu pochmurną noc, nagle został zatrzymany
przez jakąś niebiańską mizję. Ostry blask rozśmietlił chmury, śiuięty
znieruchomiał m ekstazie. Wyrażają ją nermotue ruchy palcom, oczy
rozniesione m górę, boleśnie skupiona tmarz. Rysy tmarzy, dość
ściągłej, są bardzo charakterystyczne: mygięte m górę brmi, duże
oczy o niespokojnej linji poruiek, suchy nos o ruchlimych nozdrzach,
bardzo pełne, miękkie, lekko rozchylone margi. Wąsy i broda nie
zakrymają silniej tmarzy.
Wyjątkoma chruila umydatniona jest niezmykłem ośm ietleniem,
które rozjaśnia część tmarzy, jedno ramię, brzeg zmróconej do mi-
dza dłoni i mierzch drugiej przyciskającej krzyż do piersi. Łagod-
niejsze śmiatło, mydobymające się z lekkich chmur za głomą śtuię-
tego, umydatnia sylmetę części nieośmietlonych i laskę pielgrzymią.
Rysunek jest śmiały i zdecydomany, modelunek — miękki. Fłarmonje
barmne są subtelne: cieple bronzoruo-złotame tony chmur kontrastują
z zimną, niebieskamp-szarą sutanną, szaro-zielonama karnacja jDodnie-
siona jest cieplejszeini, lekko-różomemi śmiatlami. Cienie są przej-
rzyste, raczej zimne, co podkreśla jeszcze gorący ton bronzomej
laski pielgrzymiej. Te mszystkie tony i półtony są tak delikatne, że
całość spramia mrażenie pramie jednobarmne. Dzieło takie stmorzyć
mógł jedynie bardzo dobry malarz.
Wszystkie cechy znajdujemy iu pracach Federiga Baroccio
(Barocci) z tego czasu jego tmórczości, gdy myszedł już z bartunej,
jasnej manjery Corregia i zaczął mistyczny okres monochromatycz-
nych mizji nocnych, o abstrakcyjnym tonie (Schmarsom). Obrazy
m tej fazie Baroccia przedstamiają przemażnie mizje i ekstazy śmię-
tych. Zaczyna się ona od dużej kompozycji, II perdono di san Fran-
cesco (ok. r. 1577’). Wyobrażenie o tym bardzo zniszczonym obra-
zie mamy przez podobny sztych Baroccia z r. 1581.
114
OBRAZ W STYLU BAROCCIA W KOŚCIELE
N1EPOŁOMSK1M.
W kaplicy Branickich m parafjalnym kościele iu Niepołomicach
(uj pobliżu Krakoma) znajduje się obraz olejny, malomany na płót-
nie, o my miarach cm. Kształt obrazu, zamkniętego od
góry lukiem, zdaje się mskazymać na przeznaczenie do ołtarza
(fig. i). Widzimy na nim duchoiunego iu średnim ruieku, iu którym
rnedług atrybutom (sutanny z pelerynką, krzyża na piersiach i laski
pielgrzymiej) poznajemy śm. Franciszka Ksaiuerego. Przedstamiony
on jest do połomy ciała, en face. Sytuację stmarza moment, m któ-
rym mędrotuiec, idący tu pochmurną noc, nagle został zatrzymany
przez jakąś niebiańską mizję. Ostry blask rozśmietlił chmury, śiuięty
znieruchomiał m ekstazie. Wyrażają ją nermotue ruchy palcom, oczy
rozniesione m górę, boleśnie skupiona tmarz. Rysy tmarzy, dość
ściągłej, są bardzo charakterystyczne: mygięte m górę brmi, duże
oczy o niespokojnej linji poruiek, suchy nos o ruchlimych nozdrzach,
bardzo pełne, miękkie, lekko rozchylone margi. Wąsy i broda nie
zakrymają silniej tmarzy.
Wyjątkoma chruila umydatniona jest niezmykłem ośm ietleniem,
które rozjaśnia część tmarzy, jedno ramię, brzeg zmróconej do mi-
dza dłoni i mierzch drugiej przyciskającej krzyż do piersi. Łagod-
niejsze śmiatło, mydobymające się z lekkich chmur za głomą śtuię-
tego, umydatnia sylmetę części nieośmietlonych i laskę pielgrzymią.
Rysunek jest śmiały i zdecydomany, modelunek — miękki. Fłarmonje
barmne są subtelne: cieple bronzoruo-złotame tony chmur kontrastują
z zimną, niebieskamp-szarą sutanną, szaro-zielonama karnacja jDodnie-
siona jest cieplejszeini, lekko-różomemi śmiatlami. Cienie są przej-
rzyste, raczej zimne, co podkreśla jeszcze gorący ton bronzomej
laski pielgrzymiej. Te mszystkie tony i półtony są tak delikatne, że
całość spramia mrażenie pramie jednobarmne. Dzieło takie stmorzyć
mógł jedynie bardzo dobry malarz.
Wszystkie cechy znajdujemy iu pracach Federiga Baroccio
(Barocci) z tego czasu jego tmórczości, gdy myszedł już z bartunej,
jasnej manjery Corregia i zaczął mistyczny okres monochromatycz-
nych mizji nocnych, o abstrakcyjnym tonie (Schmarsom). Obrazy
m tej fazie Baroccia przedstamiają przemażnie mizje i ekstazy śmię-
tych. Zaczyna się ona od dużej kompozycji, II perdono di san Fran-
cesco (ok. r. 1577’). Wyobrażenie o tym bardzo zniszczonym obra-
zie mamy przez podobny sztych Baroccia z r. 1581.
114