Zakład Architektury Polskiej i Historii Sztuki <Warschau> [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki i Kultury (4.1935-1936)

Ryc. 4. Zdjęcie roentgenologiczne nóg Dzieciątka (fot. Instytut Roentgenolog.
Unitu, marsz. J. Piłsudskiego).

luidać iu miejscach oczyszczonych doskonale zachomaną część tma-
rzy, ucho, tnłosy i ramię Dzieciątka, oraz część dłoni prainej Madonny
z muślinem malomanym drobnemi pociągnięciami pendzla.
Dalsza praca proiuadzona była przy ciągiem porómnymaniu
zdjęć roentgenomskich z obrazem.
Spód złotej szaty Madonny uj kolorze brudno — czeriuono — fioleto-
mym okazał się jasnym, mieniącym, zielono — różomym. Szata błękit-
na o fałdach pełnych, barokoiuych, była już drugiem przemalomaniem,
a po usunięciu obu marstm ukazała się oryginalna szata o pięknym,
ciemno błękitnym kolorze, uj układzie fałd o ostrych, gotyckich za-
łamaniach, obramoiuana futrem i stanik aksamitny ciemno miśniomy,
obrzeżony blado zielonkaiuą mypustką (ryc. 1 i 2)
Zapoznamszy się dokładnie z pomierzchnią farby olejnej, mogłem,
posługując się lupą, stmierdzić, że dół obrazu, tmorzący tło ciemno
zielone, był domalomany, a po usunięciu przemalomania ukazała się
posadzka kamienna. Pastorał pod marstiuą białą okazał się czernio-
ny. Herb z prainej strony u dołu, rórunież z iu. XVII, pozostaiuiono
ze mzględóm ikonograficznych.
Złote części szat były m epoce przemalomymania praiudopodobnie
dla stonomania z całością przelaseromane na bronzoiuo.

47