Zakład Architektury Polskiej i Historii Sztuki <Warschau> [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki i Kultury (4.1935-1936)

Ryc. 18. Gruszczyn. 1:15.000.

łemski z zabudoiuaniami służbomemi i mieszczańskiemi u: jednolitą
planomą kompozycję, doskonałym tu będzie przykładem.
Jako echo już tylko układom promienistych na początku XIX
mieku, a mięć u schyłku samodzielnego bytu państmomego, mamy
do zanotomania pomysł regulacji i zabudomy Pragi (ryc. 20), sprzę-
gający ją kompozycyjnie z zamkiem krółemskim, leżącym po dru
giej stronie Wisły. Pozostał on jedynie projektem, jak tyle innych
pomysłom regulacyjnych Warszamy, których martość niestety i dzi-
siaj nie jest doceniana.
Podsumomując myniki przepromadzonej analizy, stmierdzam że:
1. Układy sprzężone mystępują iu Polsce już me mczesnem
średniomieczu.
2. Przybierają formę my razistą m
zmiązku z zakładaniem miast.
3. Że zasada sprzęgająca może być
rozmaita: mogą tu odegrać rolę marunki
terenome, może nią być osnoma arterji
komunikacyjnych.
4. Lecz z najmiększą mocą myraża się
czynnik maromności.
5. W ubekach XVI, a zmłaszcza XVII,
m grupie miast, sprzężonych z rezydencją
m tmierdzę, ujamnia się coraz myraziściej
tmórcza myśl rozrządzająca mzajemne usto-
sunkomanie, mymiary i pozycję każdego z
obu podstamomych składnikom zespołu.
Układy geometryczne: jednoosiomy syme- Ryc ]9. Kozienice 1:20.000.


77