Zakład Architektury Polskiej i Historii Sztuki <Warschau> [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki i Kultury (4.1935-1936)

Ryc. 6. Sztylet ominięty
cynkiem i zanurzony u; łu-
gu celem zakonsermomania.

Ryc. 7 i 8.
Miedziana pochina przed i po konser-
wacji.

ne mykazały, że przedmiot, który uchodził za dzieło sztuki — okazał'
się bezruartościoinym falsyfikatem.
Druga grupa badań obejmuje ruyłącznie konseriuację. Praca ja-
ką rukłada się, ażeby zabytki przeszłości nie uległy zniszczeniu, jest
bardzo duża, czego doruodem jest ilość pracoumikóru: trzech specja-
listom chemikom oraz tyluż mykmałifikomanych pracomnikóm *).
Konseriuacji podlega mszystko co m muzeum mystamione jest
na midok publiczny. A mięć różnego rodzaju płyty i rzeźby z ma-
pienia, piaskomca, marmuru, alabastru, granitu, naczynia z palonej
i niepalonej gliny; dalej przedmioty ze szkła, porcelany, bronzu,
żelaza i różnych stopom. Przed przystąpieniem do konsermacji każda
rzecz byma fotografomana czasami z kilku stron, dla utrmalenie
mszelkich zmian, jakim konsermomany przedmiot ulegnie.
Najmiększym uszkodzeniom ulegają przedmioty z mapienia i gliny,
które znajdomały się długie lata m milgotnej ziemi, zamierającej róż-
nego rodzaju rozpuszczalne m modzie sole. Sole te msiąkają i na-
*) Laboratorjum nie obejmuje prac restauratorskich przy obrazach.

20Ó