Koninklijke Nederlandse Oudheidkundige Bond [Hrsg.]: Bulletin van den Nederlandschen Oudheidkundigen Bond (2.Ser. 3.1910)

koopen. Van die dwaze zucht naar trouvailles (die immers zelfs voor den vakman
steeds meer tot de zeldzaamheden gaan behooren) maken de vervalschers natuurlijk meer
en meer gebruik. Den Haag wordt steeds systematischer en brutaler bewerkt en zoo
is het mij overkomen, dat ik in zes weken tijd zeven vervalschingen van dezelfde
soort onder de oogen heb gekregen: vier interieurs en drie stillevens. Bij elkaar waren

daarvoor door de verschillende
koopers ettelijke honderden
guldens betaald.

Deze vervalschingen zijn
van recenten datum en zijn
(de interieurs zeker, de stil-
levens vermoedelijk) uit de-
zelfde werkplaats afkomstig.
Het is de eerste mij bekende
Hollandsche fabriek, die vol-
gens een vast recept fabriceert.
Haar producten zijn vrij grof,
maar aangenaam van toon. Zij
zijn op nieuw, van achteren
gesaust hout geschilderd, dat
slecht of niet is afgeschuind.
Bij behandeling met alcohol
verdwijnt de verf reeds bij
de minste aanraking onmid-
dellijk en wordt een dikke
witte plamuurlaag zichtbaar.
De vernis heeft een eigen-
aardigen boenwas-geur. Op de
interieurs stond telkens dezelf-
de onmogelijke handteekening
van Ostade : AV O dooreen.

acu i rs i j i u- De stillevens waren bijna on-

Atb. 2. Ostade-vervalsching. J

leesbaar gemerkt: Fyt.

Men kan zich op het standpunt stellen, dat wie zulke grove namaaksels (de
afbeeldingen toonen de grofheid voldoende) koopt, terwijl hij notabene gratis advies
kan krijgen bij verscheidene onzer specialiteiten in oud-Hollandsche schilderkunst, waard
is dat hij bedrogen wordt. Daar is veel voor te zeggen, vooral in gevallen waarin
de kooper eerst nadat hij eigenaar was geworden naar het Mauritshuis stapte om er te
worden ontnuchterd.

Maar moet dat vervalschen dan maar klakkeloos doorgaan ?

40