DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.24587#0054
48 SCHILDER-, TEEKEN-, PLAATSNIJKUNST, ENZ.
grootte behänddde, kunnen wij eenen tweeden of derden
prijs toekennen, met oprechte aanmoediging tot Studie.
Wij herinneren ons met voldoening het portret zijner
moeder, van 't jaar 1884.
Lybaerts Caligula hadden wij (bij alle Verdienste)
geerne wat minder minutieus behandeld gezien. Ondanks
dat heeft dit beeid iets grootsch van opvatting.
Wanneer wij nagaan hoe onze laatste voorouders
het heil der schilderkunst vooral zöchten in onderwer-
pen aan grieksche of romeinsche geschiedenis ontleend;
hoe zelfs hedendaagsche academien zieh nog op dit
zelfde genre toeleggen, en er vaak prijsvragen worden
uitgeschreven, die veel meer.aande beschaving der Ouden
dan aan eigen leven en behoefte herinneren, zoo moet
men zieh verwonderen, dat op onze tentoonstellingen de
voorstellingen aan dat verleden ontleend zeldzaam zijn.
Het kunstlievend volk heeft blijkbaar anderen zin
gekregen; er waait een nieuwe geest door hun leven,
de eene noemt het modernisme, de andere naturalisme,
de derde rationalisme. Zeker is het dat een nieuw tijd-
perk zieh zoowel voor de schilderkunst als voor andere
kunsten heeft geopend.
Ondertusschen wordt de nieuwe, natuurlijke geest
door vele jongeren niet altoos verheven. In plaats van
de opvatting der natuur, tot veredeling der kunst, en
daarmede der natuur zelve te gebruiken — bootst men
de natuur op eene wijze na, dat de kunst overvloedig
schijnt. Dat wil zeggen : men ziet de natuur aan, gelijk men
hetopschrift van een boek aanziet, zonder het werk
zelf te lezen. Men schrijft den titel af en zegt : « Dat is
het boek. » Neen, vrienden; het is slechts de titel van
het boek der natuur wat ons sommige kunstenaars te
lezen geven.
Op de wijze als Conscience het deed door de kunst
grootte behänddde, kunnen wij eenen tweeden of derden
prijs toekennen, met oprechte aanmoediging tot Studie.
Wij herinneren ons met voldoening het portret zijner
moeder, van 't jaar 1884.
Lybaerts Caligula hadden wij (bij alle Verdienste)
geerne wat minder minutieus behandeld gezien. Ondanks
dat heeft dit beeid iets grootsch van opvatting.
Wanneer wij nagaan hoe onze laatste voorouders
het heil der schilderkunst vooral zöchten in onderwer-
pen aan grieksche of romeinsche geschiedenis ontleend;
hoe zelfs hedendaagsche academien zieh nog op dit
zelfde genre toeleggen, en er vaak prijsvragen worden
uitgeschreven, die veel meer.aande beschaving der Ouden
dan aan eigen leven en behoefte herinneren, zoo moet
men zieh verwonderen, dat op onze tentoonstellingen de
voorstellingen aan dat verleden ontleend zeldzaam zijn.
Het kunstlievend volk heeft blijkbaar anderen zin
gekregen; er waait een nieuwe geest door hun leven,
de eene noemt het modernisme, de andere naturalisme,
de derde rationalisme. Zeker is het dat een nieuw tijd-
perk zieh zoowel voor de schilderkunst als voor andere
kunsten heeft geopend.
Ondertusschen wordt de nieuwe, natuurlijke geest
door vele jongeren niet altoos verheven. In plaats van
de opvatting der natuur, tot veredeling der kunst, en
daarmede der natuur zelve te gebruiken — bootst men
de natuur op eene wijze na, dat de kunst overvloedig
schijnt. Dat wil zeggen : men ziet de natuur aan, gelijk men
hetopschrift van een boek aanziet, zonder het werk
zelf te lezen. Men schrijft den titel af en zegt : « Dat is
het boek. » Neen, vrienden; het is slechts de titel van
het boek der natuur wat ons sommige kunstenaars te
lezen geven.
Op de wijze als Conscience het deed door de kunst