DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.24587#0095
TOONKUNST.
89
men speelde met de twee handen. (fig. 7). Waarschijnlijk
spreekt Daniel van zulk eene harp, in de geschiedenis
van Sidrach, Misach en Abdenago. Dit speeltuig kwam
volgens Strabo uit het Oosten, en inderdaad is het
zoowel in Egypte (1) als in Assyrie te gvinden.
De sambuca (chaldeeuwsch : sabbecä), komt 00k
uit het Oosten, waar de Grieken ze aan ontleenden.
Volgens Pythagoras en Euphorion, was zij in gebruik
bij de Parthen, en de Volkeren die aan| de Roode zee
gelegen waren. Weinig verschil was er,Y volgens de
beschrijving van Aristides Quintilianus, tusschen de harp
en de sambuca, die slechts vier snaren had (2).
Het psalterium of psanterin
wordt hedendaags bij de Oos-
terlingen santour genoemd. Het
bestond in eene holle en met
gaten doorgeboorde trom, waarop
ten minste -tien snaren gespannen
waren. Ook hing het aan den
hals van den toonkunstenaar, die
met een stokje of een hamertje
op de snaren sloeg (fig. 8).
Het laatst door Daniel ge-
noemde speeltuig is de sympho-
nia. Wat het eigentlijk beteekent, Fig. 8.
kunnen wij niet zeggen. De eenen (3) willen het bij de ita-
(1) De hebreeuwsche harp, zegt de H. Hieronymus, trok op
eenen griekschen delta A- Zie Vigouroux op. cit.
(2) Dit instrument was in de i36 eeuw in Europa nog bekend i
ten minste Tristan beroemt zieh in den bekenden roman van
Gottfried von Strassburg, Tristan und Isolde, op zijne kunst de
sambiut te kunnen speien.
(3) Het boek Schilte-Haggiborim beschrijft de symphonia als
eenen zak, waardoor heen een pijp is gestoken. Een zoodanig
instrument is nog hedenbij de kameeldrijvers der Arabieren in gebruik.
89
men speelde met de twee handen. (fig. 7). Waarschijnlijk
spreekt Daniel van zulk eene harp, in de geschiedenis
van Sidrach, Misach en Abdenago. Dit speeltuig kwam
volgens Strabo uit het Oosten, en inderdaad is het
zoowel in Egypte (1) als in Assyrie te gvinden.
De sambuca (chaldeeuwsch : sabbecä), komt 00k
uit het Oosten, waar de Grieken ze aan ontleenden.
Volgens Pythagoras en Euphorion, was zij in gebruik
bij de Parthen, en de Volkeren die aan| de Roode zee
gelegen waren. Weinig verschil was er,Y volgens de
beschrijving van Aristides Quintilianus, tusschen de harp
en de sambuca, die slechts vier snaren had (2).
Het psalterium of psanterin
wordt hedendaags bij de Oos-
terlingen santour genoemd. Het
bestond in eene holle en met
gaten doorgeboorde trom, waarop
ten minste -tien snaren gespannen
waren. Ook hing het aan den
hals van den toonkunstenaar, die
met een stokje of een hamertje
op de snaren sloeg (fig. 8).
Het laatst door Daniel ge-
noemde speeltuig is de sympho-
nia. Wat het eigentlijk beteekent, Fig. 8.
kunnen wij niet zeggen. De eenen (3) willen het bij de ita-
(1) De hebreeuwsche harp, zegt de H. Hieronymus, trok op
eenen griekschen delta A- Zie Vigouroux op. cit.
(2) Dit instrument was in de i36 eeuw in Europa nog bekend i
ten minste Tristan beroemt zieh in den bekenden roman van
Gottfried von Strassburg, Tristan und Isolde, op zijne kunst de
sambiut te kunnen speien.
(3) Het boek Schilte-Haggiborim beschrijft de symphonia als
eenen zak, waardoor heen een pijp is gestoken. Een zoodanig
instrument is nog hedenbij de kameeldrijvers der Arabieren in gebruik.