DOI article:
Petrus, Jerzy T.: Kościoł parafialny w Komarnie - materialy do monografii
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.20617#0058
5. Kościół parafialny w Koman®, widok wnętrza. Stan przed r. 1939
(fot. archiwalna)
W konkluzji komarneńską świątynię uznano za jedno z
lepszych dzieł architektury późnorenesansowej z elemen-
tami barokowymi. Opinii Tadeusza Mańkowskiego nie wziął
natomiast pod uwagę Adam Miłobęclzki, który ograniczył
się do krótkiej wypowiedzi na temat samej fasady30.
Poglądy Mańkowskiego w sprawie udziału Jana Poko-
rowicza w realizacji budowli w Komarnie, aczkolwiek praw-
dopodobne, okazały się ostatecznie nietrafne, udało się
bowiem odnaleźć nowe, istotne informacje. Do kopiariu-
sza dokumentów kościoła komarneńskiego, sporządzone-
go w r. 1785 przez ks. M. Wujcikowskiego, została wpisa-
na umowa zawarta 2 stycznia 1644 pomiędzy wspomina-
nym już Mikołajem Ostrorogiem, podczaszym koronnym i
starostą rohatyńskim oraz plebanem komarneńskim ks.
Florianem Lewinem co do kwoty 15000 złotych ofiarowa-
nych na budowę kościoła. Przedsięwzięcie miano prowa-
- A. M i 1 o b ę d z k i, Architektura polska XVII wieku, Warszawa
1980, s. 186.
11 AMP, Dokumenty parafialne, nr 960 (Komarno): Iura cccle-
siaeparochiali komarncnsi, k. 25. Istnienie tego dokumentu anon-
sował ks. F. Wólczański (?) w: Łaskami słynący obraz..., s.
213.
clzić, co wyraźnie zaznaczono, „według abrysu pana Woj-
ciecha Kapinosa architekta lwowskiego”31.
Wymieniony w dokumencie Wojciech Kapinos (Kapi-
nosczyk, Kapinosowicz), zwany Życzliwym, jest postacią
znaną badaczom lwowskiego dziedzictwa kulturowego32.
Urodzony we Lwowie w r. 1577 i zmarły tamże w r. 1655,
pochodził z włoskiej rodziny budowniczych, co najmniej
od dwóch pokoleń osiadłej w grodzie nad Pełtwią. Jego
dziadkiem był Feliks Trembacz, niefortunny wykonawca
(przed r. 1568) dolnej partii wieży cerkwi Wołoskiej, która
zawaliła się w dwa lata później33. Ojciec Kapinosa - Życz-
liwego, również Wojciech (zm. około 1610), prawo miej-
skie przyjął we Lwowie w r. 1582, a poręczył za niego
kamieniarz Henryk Horst; wówczas wybrano go również
cechmistrzem w cechu budowniczych31. Od r. 1597 star-
szy Kapinos współpracował z Pawłem Rzymianinem (zm.
■'2 Kowalczuk, o. c., s. 31-32; Słownik, artystów polskich,
i. III, Warszawa 1979, s. 352-353.
- Łoziński o. c., s. 33; Łoza, o. c., s. 314.
■''.Kowalczuk, o. c., s. 67; M. Gębarowicz, Studia nad
dziejami kultury artystycznej późnego renesansu w Polsce, Toruń
1962, s. 59, przyp. 67; Tenże, Szkice..., s. 54, przyp. 20.
54
(fot. archiwalna)
W konkluzji komarneńską świątynię uznano za jedno z
lepszych dzieł architektury późnorenesansowej z elemen-
tami barokowymi. Opinii Tadeusza Mańkowskiego nie wziął
natomiast pod uwagę Adam Miłobęclzki, który ograniczył
się do krótkiej wypowiedzi na temat samej fasady30.
Poglądy Mańkowskiego w sprawie udziału Jana Poko-
rowicza w realizacji budowli w Komarnie, aczkolwiek praw-
dopodobne, okazały się ostatecznie nietrafne, udało się
bowiem odnaleźć nowe, istotne informacje. Do kopiariu-
sza dokumentów kościoła komarneńskiego, sporządzone-
go w r. 1785 przez ks. M. Wujcikowskiego, została wpisa-
na umowa zawarta 2 stycznia 1644 pomiędzy wspomina-
nym już Mikołajem Ostrorogiem, podczaszym koronnym i
starostą rohatyńskim oraz plebanem komarneńskim ks.
Florianem Lewinem co do kwoty 15000 złotych ofiarowa-
nych na budowę kościoła. Przedsięwzięcie miano prowa-
- A. M i 1 o b ę d z k i, Architektura polska XVII wieku, Warszawa
1980, s. 186.
11 AMP, Dokumenty parafialne, nr 960 (Komarno): Iura cccle-
siaeparochiali komarncnsi, k. 25. Istnienie tego dokumentu anon-
sował ks. F. Wólczański (?) w: Łaskami słynący obraz..., s.
213.
clzić, co wyraźnie zaznaczono, „według abrysu pana Woj-
ciecha Kapinosa architekta lwowskiego”31.
Wymieniony w dokumencie Wojciech Kapinos (Kapi-
nosczyk, Kapinosowicz), zwany Życzliwym, jest postacią
znaną badaczom lwowskiego dziedzictwa kulturowego32.
Urodzony we Lwowie w r. 1577 i zmarły tamże w r. 1655,
pochodził z włoskiej rodziny budowniczych, co najmniej
od dwóch pokoleń osiadłej w grodzie nad Pełtwią. Jego
dziadkiem był Feliks Trembacz, niefortunny wykonawca
(przed r. 1568) dolnej partii wieży cerkwi Wołoskiej, która
zawaliła się w dwa lata później33. Ojciec Kapinosa - Życz-
liwego, również Wojciech (zm. około 1610), prawo miej-
skie przyjął we Lwowie w r. 1582, a poręczył za niego
kamieniarz Henryk Horst; wówczas wybrano go również
cechmistrzem w cechu budowniczych31. Od r. 1597 star-
szy Kapinos współpracował z Pawłem Rzymianinem (zm.
■'2 Kowalczuk, o. c., s. 31-32; Słownik, artystów polskich,
i. III, Warszawa 1979, s. 352-353.
- Łoziński o. c., s. 33; Łoza, o. c., s. 314.
■''.Kowalczuk, o. c., s. 67; M. Gębarowicz, Studia nad
dziejami kultury artystycznej późnego renesansu w Polsce, Toruń
1962, s. 59, przyp. 67; Tenże, Szkice..., s. 54, przyp. 20.
54