Instytut Historii Sztuki <Danzig> [Hrsg.]; Zakład Historii Sztuki <Danzig> [Hrsg.]: Porta Aurea: Rocznik Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Gdańskiego (1.1992)

4. Tarcza lejkowata na drzewce kopii turniejowej
z Dworu Artusa w Gdańsku. Stan obecny.

3. Naczółek koński turniejowy z Dworu Artusa w
Gdańsku. Stan obecny. Zbiory Muzeum Historii
Miasta Gdańska

korony z rozdwojonym ogonem. Tarcze wyklejone były wewnątrz skórą, na
zewnątrz płótnem (il. 5)5'.

Pierwszym polskim autorem, który podjął analizę nabytej w 1963 r. przez
Państwowe Zbiory Sztuki na Wawelu zbroi kolczej był Feliks Scibałło. Nie
zdawał sobie wówczas sprawy z historycznego pochodzenia zabytku.
Poprzez analizę porównawczą zbroi gdańskiej z 31 podobnymi ze zbiorów
europejskich i amerykańskich, wysunął sugesię co do jej twórcy, przypisując
dzieło warsztatowi Konrada Polera, mistrza czynnego w Norymberdze w la-
tach 1492-1500"4. Na warsztat ten naprowadziły Scibałłę wyciśnięte w czte-
rech miejscach, ale mocno zatarte cechy (marki) płatnerskie w kształcie
turniejowego hełmu z klejnotem przypominającym trzy pióra. Były one
wybite m.in. na napierśniku i hełmie. Czy atrybucja ta zostanie potwierdzona
pokażą przyszłe badania.

Uzbrojenie

turniejowe

z Dworu

Artusa

w Gdańsku

'' Na temat gdańskich zbroi kolczych wypowiadali się dotąd: B. Engel Aus dem Artushofin Danzig [w cyklu
studiów zatytułowanych]:Waffengeschichtliche Studien aus dem Deutsch Ordensgebiet, "Zeitschrift fur historische Waf-
fekunde", Bd VII, Berlin 1915-1917, H. 5, s. 136-139; - W. Hahlweg Die vier gotischen Original-Steechzeuge des Ar-
tushofes in Danzig, "Weichselland", Danzig 1938, h. 3, s. 53-55; F. Scibałło Późnogotycka zbroja turniejowa w zbiorach
waioelskich, [w:] Studia do dziejózo Wawelu III: 1968, s. 335-360; - B. Mieszkowski Wśród okruchów gdańskiej historii,
"Rocznik Gdański" 38: 1978, z. 1, s. 141-149; - Z. Fuiński Uwagi o zvazvelskiej zbroi turniejowej, [w:] Studia do dziejów
Wazuelu V: 1991, s. 432-437; - Chodyński, op. cit.

"Zbroja wawelska jest jednym z godniejszych przedstawicieli zachowanych zbroi Konrada Polera do
niemieckiego turnieju konnego z ostatniego dziasiątka lat w. XV. Mistrz, który ją wykonał, ustępował, być może,
w swoim kunszcie słynnym augsburskim płatnerzom, jak np. Lorenzowi Colmanowi, w pełni jednak
dorównywał innym norymberczykom, a może nawet przewyższał ich swą inwencją plastyczną". - Scibałło, op.
cit, s. 356.

81