Instytut Historii Sztuki <Danzig> [Hrsg.]; Zakład Historii Sztuki <Danzig> [Hrsg.]: Porta Aurea: Rocznik Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Gdańskiego (1.1992)

Na koniec warto wspomnieć o materiale budowlanym, którego użyto do
wznoszenia budowli. Cegła bez wąypienia nie pochodziła z jednego źródła,
świadczy o tym nie tylko duża rozbieżność w wymiarach - znaleziono
dowody na stosowanie także cegły rozbiórkowej, noszącej ślady starej
zaprawy. W niektórych miejscach, np. w przęśle południowym ściany
zachodniej, poniżej poziomu posadzki odnaleziono cegły z kilkoma
warstwami pobiały, z których jedne z pierwszych pokryte były sadzą.
Pobiała nie nachodziła na spoiny, ani na sąsiednie cegły. W innym przypadku
natrafiono na pojedyncze, tynkowane cegły z odciśniętym fragmentem
polichromii (ta osatatnia w przęśle środkowym ściany wschodniej, poniżej
poziomu posadzki (il. 11). Przy budowie posadzki, na ścianie zachodniej
użyte zostały fragmenty kamiennych płyt posadzkowych. Część wtórnie
użytego materiału mogła pochodzić ze starego Dworu Artusa.

Podsumowując przeprowadzone badania należy stwierdzić, że zebrany
w ich trakcie materiał kwestionuje dotychczasowy pogląd odnośnie do jed-
norodności i jednoetapowości budowli z końca XV w. Odkryte w piwnicach
relikty nie tylko potwierdzają istnienie wcześniejszego założenia, ale nawet
pozwalają w przybliżeniu określić jego rozplanowanie. Wydaje się praw-
dopodobne, że wspomniane relikty odnoszą się do budowli z lat 1370-
1379 i mogą stanowić pozostałość ocalałego po pierwszym pożarze tzw.
Małego Dworu.

Przedstawione wyżej ustalenia i wątpliwości z nimi związane, które
pojawiły się w trakcie badań, nie wyczerpują oczywiście wszystkich
problemów, ale uznane zostały za najważniejsze, mogące choćby częściowo
uzupełnić dotychczasową wiedzę na temat stosunkowo mało znanego ok-
resu z dziejów Dworu Artusa.

Sprawozdanie
z badań
architekto-
nicznych
średnio-
wiecznego
Dworu Artusa

Zdjęcia wykonał: A. Kołecki-1-11.