DOI Artikel:
Biogramy
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.37085#0031
BIOGRAMY
Dr Jerzy Baranowski. Ur. 23 VIII 1931 r. w Warszawie. Absolwent historii
sztuki na Uniwersytecie Warszawskim. Pracą zawodową związany przede
wszystkim z Przedsiębiorstwem Państwowym Pracowni Konserwacji Zabyt-
ków Oddział w Warszawie (główny rzeczoznawca ds. inwentaryzacji zabyt-
ków), Muzeum Narodowym w Warszawie (był jego wieloletnim wicedyrekto-
rem) oraz Stowarzyszeniem Historyków Sztuki (kierował biurem Zarządu
Głównego, a następnie był gospodarzem na Zamku w Niedzicy). Bardzo
bezpośredni, dowcipny, dusza towarzystwa, łubiany przez studentów, ceniony
jako doświadczony i ciekawy dydaktyk.
Na KUL od 1979 do 1990 r., zatrudniony na niepełnym etacie w Katedrze
Historii Sztuki Średniowiecznej na stanowisku starszego wykładowcy. Prowa-
dził zajęcia ze szczególnie bliskiego mu muzealnictwa i podstaw konserwacji,
ponadto ćwiczenia ze wstępu do historii sztuki, wykłady monograficzne (po-
święcone problematyce dworu polskiego), proseminarium oraz seminarium
magisterskie. Autor wielu artykułów i książki: Bartłomiej Nataniel Wąsowski
teoretyk i architekt XVII w. (Wrocław 1975), będącej drukowaną wersją roz-
prawy doktorskiej obronionej w 1964 r. na Uniwersytecie Warszawskim pod
kierunkiem prof. Władysława Tomkiewicza).
Prof. dr hab. Piotr Bohdziewicz. Ur. 10 (23) III 1896 r. w Petersburgu, zm.
4 VIII 1982 r. w Warszawie. Studiował w Instytucie Inżynierów Cywilnych
w Petersburgu, a po repatriacji do Polski, od 1921 r. na Wydziale Architektu-
ry Politechniki Warszawskiej. Dyplom inżyniera uzyskał w 1929 r. W latach
1918-1921 pracował jako zastępca asystenta przy Katedrze Geologii i Paleon-
tologii Uniwersytetu w Astrachaniu. W latach 1929-1933 był zatrudniony
jako pracownik naukowy Politechniki Warszawskiej. W 1933 r. doktoryzował
się na Politechnice Warszawskiej na podstawie pracy pt.: Kościół w Kobyłce
pod Warszawą i jego dekoracja malarska. W latach 1933-1937 pracował
prywatnie jako architekt i inwentaryzator. W latach 1937-1939 był zatrud-
niony na Uniwersytecie Wileńskim jako bibliotekarz na Wydziale Sztuki,
pełniąc tam jednocześnie obowiązki asystenta-wolontariusza, a w roku aka-
demickim 1939/1940 prowadził wykłady zlecone z konserwacji zabytków.
Biogramy zawierają nazwiska byłych pracowników dydaktycznych Instytutu Historii
Sztuki KUL.
Dr Jerzy Baranowski. Ur. 23 VIII 1931 r. w Warszawie. Absolwent historii
sztuki na Uniwersytecie Warszawskim. Pracą zawodową związany przede
wszystkim z Przedsiębiorstwem Państwowym Pracowni Konserwacji Zabyt-
ków Oddział w Warszawie (główny rzeczoznawca ds. inwentaryzacji zabyt-
ków), Muzeum Narodowym w Warszawie (był jego wieloletnim wicedyrekto-
rem) oraz Stowarzyszeniem Historyków Sztuki (kierował biurem Zarządu
Głównego, a następnie był gospodarzem na Zamku w Niedzicy). Bardzo
bezpośredni, dowcipny, dusza towarzystwa, łubiany przez studentów, ceniony
jako doświadczony i ciekawy dydaktyk.
Na KUL od 1979 do 1990 r., zatrudniony na niepełnym etacie w Katedrze
Historii Sztuki Średniowiecznej na stanowisku starszego wykładowcy. Prowa-
dził zajęcia ze szczególnie bliskiego mu muzealnictwa i podstaw konserwacji,
ponadto ćwiczenia ze wstępu do historii sztuki, wykłady monograficzne (po-
święcone problematyce dworu polskiego), proseminarium oraz seminarium
magisterskie. Autor wielu artykułów i książki: Bartłomiej Nataniel Wąsowski
teoretyk i architekt XVII w. (Wrocław 1975), będącej drukowaną wersją roz-
prawy doktorskiej obronionej w 1964 r. na Uniwersytecie Warszawskim pod
kierunkiem prof. Władysława Tomkiewicza).
Prof. dr hab. Piotr Bohdziewicz. Ur. 10 (23) III 1896 r. w Petersburgu, zm.
4 VIII 1982 r. w Warszawie. Studiował w Instytucie Inżynierów Cywilnych
w Petersburgu, a po repatriacji do Polski, od 1921 r. na Wydziale Architektu-
ry Politechniki Warszawskiej. Dyplom inżyniera uzyskał w 1929 r. W latach
1918-1921 pracował jako zastępca asystenta przy Katedrze Geologii i Paleon-
tologii Uniwersytetu w Astrachaniu. W latach 1929-1933 był zatrudniony
jako pracownik naukowy Politechniki Warszawskiej. W 1933 r. doktoryzował
się na Politechnice Warszawskiej na podstawie pracy pt.: Kościół w Kobyłce
pod Warszawą i jego dekoracja malarska. W latach 1933-1937 pracował
prywatnie jako architekt i inwentaryzator. W latach 1937-1939 był zatrud-
niony na Uniwersytecie Wileńskim jako bibliotekarz na Wydziale Sztuki,
pełniąc tam jednocześnie obowiązki asystenta-wolontariusza, a w roku aka-
demickim 1939/1940 prowadził wykłady zlecone z konserwacji zabytków.
Biogramy zawierają nazwiska byłych pracowników dydaktycznych Instytutu Historii
Sztuki KUL.