DOI Heft:
Artikuly
DOI Artikel:Gombin, Krzysztof: Symbolika dzieł sztuki z wyposażenia sali sądowej trybunału koronnego w Lublinie w świetle osiemnastowiecznych kazań
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.37085#0149
ROCZNIKI HUMANISTYCZNE
Tom LVIII, zeszyt 4 - 2010
KRZYSZTOF GOMBIN
SYMBOLIKA DZIEŁ SZTUKI
Z WYPOSAŻENIA SALI SĄDOWEJ TRYBUNAŁU KORONNEGO
W LUBLINIE W ŚWIETLE OSIEMNASTOWIECZNYCH KAZAŃ
Trybunał Koronny, utworzony w 1578 r. jako najwyższy sąd apelacyjny
od wyroków sądów szlacheckich, obradował w Piotrkowie, gdzie deputaci
rozpoczynali kadencję (od listopada do Niedzieli Palmowej, rozpatrując spra-
wy dotyczące Wielkopolski i Mazowsza) oraz w Lublinie (od pierwszej nie-
dzieli po Wielkanocy do wyczerpania spraw dotyczących pozostałych ziem
Korony). Z reguły limitowano Trybunał w wigilię św. Tomasza Apostoła, to
znaczy 20 grudnia. Obradom przewodniczył marszałek lub prezydent, jeśli
sprawy dotyczyły duchownych* 1. Zarówno w Piotrkowie, jak i w Lublinie,
deputaci sprawowali sądy w gmachu Ratusza .
Dr Krzysztof Gombin - adiunkt Katedry Historii Sztuki Nowożytnej KUL, adres do
korespondencji: e-mail: kgombin@vp.pl
1 Z nowszej literatury dotyczącej Trybunału por. np.: W. Witkowski, Urządzenia
i symbolika sali Trybunału Koronnego w Lublinie, „Annales UMCS” 1983, sectio G, v. XXX;
tenże, Trybunał Koronny w Lublinie, [w:] Spojrzenia w przeszłość Lubelszczyzny, red.
K. Myśliński, A.A. Witusik; tenże, Lublin Trybunalski, [w:] Lublin w dziejach i kulturze
Polski, red. T. Radzik, A.A. Witusik, Lublin 1997; tenże, Sądownictwo Najwyższe w Rze-
czypospolitej szlacheckiej, [w:] Sąd Najwyższy Rzeczypospolitej Polskiej. Historia i współczes-
ność. Księga jubileuszowa 90-lecia Sądu Najwyższego 1917-2007, Warszawa 2007; W. Z a-
r z y c k i, Trybunał Koronny dawnej Rzeczypospolitej, Piotrków Trybunalski 1993; K. G o m-
b i n, Staropolskie relacje o lubelskim Ratuszu - siedzibie Trybunału Koronnego, „Prace Polo-
nistyczne” 2008, seria LXIII.
Wystrój osiemnastowiecznych wnętrz lubelskiego ratusza odtworzyć możemy przede
wszystkim na podstawie dwu relacji pamiętnikarskich: Kajetana Koźmiana oraz Jana Duklana
Ochockiego. Por. K. K o ź m i a n, Pamiętniki, t. I, oprać. M. Kaczmarek, F. Pecold, wstęp
i komentarz J. Willaume, Wrocław-Warszawa-Kraków 1972; J. D. O c h o c k i, Pamiętniki,
t. I, Warszawa 1882.
Tom LVIII, zeszyt 4 - 2010
KRZYSZTOF GOMBIN
SYMBOLIKA DZIEŁ SZTUKI
Z WYPOSAŻENIA SALI SĄDOWEJ TRYBUNAŁU KORONNEGO
W LUBLINIE W ŚWIETLE OSIEMNASTOWIECZNYCH KAZAŃ
Trybunał Koronny, utworzony w 1578 r. jako najwyższy sąd apelacyjny
od wyroków sądów szlacheckich, obradował w Piotrkowie, gdzie deputaci
rozpoczynali kadencję (od listopada do Niedzieli Palmowej, rozpatrując spra-
wy dotyczące Wielkopolski i Mazowsza) oraz w Lublinie (od pierwszej nie-
dzieli po Wielkanocy do wyczerpania spraw dotyczących pozostałych ziem
Korony). Z reguły limitowano Trybunał w wigilię św. Tomasza Apostoła, to
znaczy 20 grudnia. Obradom przewodniczył marszałek lub prezydent, jeśli
sprawy dotyczyły duchownych* 1. Zarówno w Piotrkowie, jak i w Lublinie,
deputaci sprawowali sądy w gmachu Ratusza .
Dr Krzysztof Gombin - adiunkt Katedry Historii Sztuki Nowożytnej KUL, adres do
korespondencji: e-mail: kgombin@vp.pl
1 Z nowszej literatury dotyczącej Trybunału por. np.: W. Witkowski, Urządzenia
i symbolika sali Trybunału Koronnego w Lublinie, „Annales UMCS” 1983, sectio G, v. XXX;
tenże, Trybunał Koronny w Lublinie, [w:] Spojrzenia w przeszłość Lubelszczyzny, red.
K. Myśliński, A.A. Witusik; tenże, Lublin Trybunalski, [w:] Lublin w dziejach i kulturze
Polski, red. T. Radzik, A.A. Witusik, Lublin 1997; tenże, Sądownictwo Najwyższe w Rze-
czypospolitej szlacheckiej, [w:] Sąd Najwyższy Rzeczypospolitej Polskiej. Historia i współczes-
ność. Księga jubileuszowa 90-lecia Sądu Najwyższego 1917-2007, Warszawa 2007; W. Z a-
r z y c k i, Trybunał Koronny dawnej Rzeczypospolitej, Piotrków Trybunalski 1993; K. G o m-
b i n, Staropolskie relacje o lubelskim Ratuszu - siedzibie Trybunału Koronnego, „Prace Polo-
nistyczne” 2008, seria LXIII.
Wystrój osiemnastowiecznych wnętrz lubelskiego ratusza odtworzyć możemy przede
wszystkim na podstawie dwu relacji pamiętnikarskich: Kajetana Koźmiana oraz Jana Duklana
Ochockiego. Por. K. K o ź m i a n, Pamiętniki, t. I, oprać. M. Kaczmarek, F. Pecold, wstęp
i komentarz J. Willaume, Wrocław-Warszawa-Kraków 1972; J. D. O c h o c k i, Pamiętniki,
t. I, Warszawa 1882.