DOI Artikel:
Szczepkowska-Naliwajek, Kinga: Późnogotycka plastyka złotnicza w Prusach Królewskich
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14539#0057
PÓŹNOGOTYCKA PLASTYKA ZŁOTNICZA W PRUSACH KRÓLEWSKICH
53
15. Mistrz7 ES, Św. Jerzy (L 145)
O wyrazie starszej figury św, Jerzego z Elbląga decydują jednak wpływy rzeźby niderlandzkiej54.
Niewątpliwie istnieją pewne podobieństwa z dziełami przypisywanymi Mikołajowi Gerhaertowi
z Lejdy, na przykład z brukselską figurą św. Adriana55, będącą doskonałym studium ruchu,
oraz z figurą św. Jerzego w kościele Św. Jerzego w Nôrdlingen, ukończoną w 1462 r.56 Po-
dobieństwa te są widoczne przede wszystkim w swobodnej, naturalnej pozie postaci w ruchu,
w lekkim półobrocie ciała. Wydaje się, że nie były to jednak wpływy bezpośrednie, płynące
od rzeźbiarza wykształconego w Niderlandach, a pracującego w Prusach. Nie wiemy przy tym
nic o działalności na tym terenie w ostatniej ćwierci XV w. mistrzów niderlandzkich. Pruska
54 Wpływów niderlandzkich doszukiwali się także uczeni niemieccy. Już Volbach i Paatz przypuszczali, że typ
św. Jerzego, występujący w relikwiarzach elbląskich, opiera się na pierwowzorze niderlandzkim; por. W. F. Volbach. Der
heilige Georg, Strassburg 1917, s. 118 oraz Paatz, op. cit., s. 100; por. także przypis 35.
55 Rzeźba ta jest datowana na lata około 1460 г., por. Muller, op. cit., s. 83 nn., il. 95 b. Ostatnio R. Didier
określił czas powstania na około 1440 г.; por. R. Didier, H. Krohm, Les Sculptures médiévales allemandes dans les
collections belges, Bruxelles 1977, nr kat. 25.
56 Muller, op. cit., s. 109, il. 121; por. również A. Schâdler, Studien zu Nicolaus Gerhaert von Leiden. Die
Nôrdlinger Hochaltarfiguren und die Dcmgolsheimer Muttergottes in Berlin, „Jahrbuch der Berliner Museen", XVI, 1974,
53
15. Mistrz7 ES, Św. Jerzy (L 145)
O wyrazie starszej figury św, Jerzego z Elbląga decydują jednak wpływy rzeźby niderlandzkiej54.
Niewątpliwie istnieją pewne podobieństwa z dziełami przypisywanymi Mikołajowi Gerhaertowi
z Lejdy, na przykład z brukselską figurą św. Adriana55, będącą doskonałym studium ruchu,
oraz z figurą św. Jerzego w kościele Św. Jerzego w Nôrdlingen, ukończoną w 1462 r.56 Po-
dobieństwa te są widoczne przede wszystkim w swobodnej, naturalnej pozie postaci w ruchu,
w lekkim półobrocie ciała. Wydaje się, że nie były to jednak wpływy bezpośrednie, płynące
od rzeźbiarza wykształconego w Niderlandach, a pracującego w Prusach. Nie wiemy przy tym
nic o działalności na tym terenie w ostatniej ćwierci XV w. mistrzów niderlandzkich. Pruska
54 Wpływów niderlandzkich doszukiwali się także uczeni niemieccy. Już Volbach i Paatz przypuszczali, że typ
św. Jerzego, występujący w relikwiarzach elbląskich, opiera się na pierwowzorze niderlandzkim; por. W. F. Volbach. Der
heilige Georg, Strassburg 1917, s. 118 oraz Paatz, op. cit., s. 100; por. także przypis 35.
55 Rzeźba ta jest datowana na lata około 1460 г., por. Muller, op. cit., s. 83 nn., il. 95 b. Ostatnio R. Didier
określił czas powstania na około 1440 г.; por. R. Didier, H. Krohm, Les Sculptures médiévales allemandes dans les
collections belges, Bruxelles 1977, nr kat. 25.
56 Muller, op. cit., s. 109, il. 121; por. również A. Schâdler, Studien zu Nicolaus Gerhaert von Leiden. Die
Nôrdlinger Hochaltarfiguren und die Dcmgolsheimer Muttergottes in Berlin, „Jahrbuch der Berliner Museen", XVI, 1974,