DOI Heft:
Hermansdorfer, Mariusz: [Słowo wstępne / Vorwort]
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.41574#0017
12
Z Jej inicjatywy i według Jej koncepcji powstał również w roku 1970 Dział Sztuki Wydaw-
niczej, obecnie Muzeum Sztuki Książki. Jako kurator sprawowała nad nim ogólną opiekę me-
rytoryczną, ale decydowała także o gromadzonych zbiorach, o charakterze wystaw organizo-
wanych w kraju i za granicą.
Tworzeniem nowych działów, opracowywaniem programów ekspozycyjnych zajmowała
się zresztą nie tylko w macierzystym Muzeum. Wiatach 1952-1955 współorganizowała wysta-
wy stałe w muzeach regionalnych. Bolesławiec, Jelenia Góra, Racibórz, Wałbrzych zawdzię-
czają Jej kolekcje oryginalne, o znaczeniu ponadlokalnym.
Patronat nad placówkami na terenie województwa wynikał ze statutowych obowiązków i
upra wn ień muzeum wrocławskiego. Stanowił także część szerokiego programu, którego celem
było opracowanie dzieł sztuki i kultury materialnej na Dolnym Śląsku. Prace w tym zakresie
podejmowały różne instytucje i związki twórcze, a wśród inicjatorów wielu przedsięwzięć z
reguły była dr Starzewska. W Muzeum powołała więc periodyk naukowy - „Roczniki Sztuki
Śląskiej” (1959), uczestniczyła także w stworzeniu serii wydawniczej „Śląsk, w Zabytkach Sztu-
ki", firmowanej przez Wydawnictwo Zakładu Narodowego im. Ossolińskich i Wrocławski Od-
dział Stowarzyszenia Historyków Sztuki. We współpracy z Wojewódzkim Konserwatorem Za-
bytków utworzyła Dział Zabytków Ruchomych - kolejny ewenement organizacyjny, nie spoty-
kany w innych muzeach krajowych i zagranicznych. Aktywna uczestniczka prac podejmowa-
nych przez SHS i wielokrotny prezes oddziału wrocławskiego programowała konferencje, sesje
naukowe i popularne spotkania ze sztuką.
W działaniach tych nie ograniczała się, swoim zwyczajem, do roli pomysłodawcy, kierow-
nika czy głównego organizatora. Poszczególne woluminy „Roczników” zawierają Jej studia,
rozprawy, recenzje; w serii ossolińskiej ogłasza monografię Oleśnicy; dla konserwatora miej-
skiego przeprowadza we Wrocławiu inwentaryzację bram i klatek schodowych z XV-XIX w., a
dla wojewódzkiego opracowu je karty zabytków sztuki w Oleśnicy, Wałbrzychu, Wrocławiu i w
jego okolicach.
Swoje zaangażowanie w kulturę i sztukę Śląska starała się upowszechnić, przekonać i
zmobilizować innych do prac naukowych. W latach 1963-1969, kiedy była dyrektorem mu-
zeum, odbyły się ważne ekspozycje: „Malarstwo śląskie z przełom u XV i X VI w. ”, „Malarstwo
śląskie 1520-1620”, „Rzeźba śląska 1650-1770”. Przygotowywane pod Jej życzliwą opieką przez
kolejne} generację badaczy podsumowują dotychczasowe ustalenia nad poszczególnymi okre-
sami i rodzajami sztuki śląskiej, tworzą podstawy do opracowań szczegółowych. W latach
1990-1995 dr Starzewska inicjowała i współorganizowała w śląskich muzeach (Wałbrzych,
Kłodzko, Jawor, Nysa, Legnica, Wrocław) sesje naukowe poświęcone śląskiemu rzemiosłu arty-
stycznemu- prezentujące ich uczestnikom często mało znany materiał zabytkowy.
Inspirowanie i nauczanie innych było i w dalszym ciągu jest jedną z Jej głównych pasji
życiowych. Wspomniane już wykształcenie pedagogiczne, praktyka szkolna owocują prowa-
dzonymi w latach 1951-1963 wykładami dla studentów Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Pla-
stycznych we Wrocławiu. Ale nie tylko. Kolejne roczniki młodych (i nie tylko) pracowników
różnych muzeów doświadczało i wciąż doświadcza Jej życzliwej opieki, prowokowane jest do
podejmowania nowych zadań. Tak było od początku, tak jest i teraz, kiedy kończy, przy współ-
pracy zespołu, obszerny katalog najwybitniejszych dzieł rzemiosła artystycznego na Śląsku od
czasów prehistorycznych do współczesnych. Ad multos annos.
Mariusz Hermansdorfer
Dyrektor Muzeu m Narodowego we Wrocławiu
Z Jej inicjatywy i według Jej koncepcji powstał również w roku 1970 Dział Sztuki Wydaw-
niczej, obecnie Muzeum Sztuki Książki. Jako kurator sprawowała nad nim ogólną opiekę me-
rytoryczną, ale decydowała także o gromadzonych zbiorach, o charakterze wystaw organizo-
wanych w kraju i za granicą.
Tworzeniem nowych działów, opracowywaniem programów ekspozycyjnych zajmowała
się zresztą nie tylko w macierzystym Muzeum. Wiatach 1952-1955 współorganizowała wysta-
wy stałe w muzeach regionalnych. Bolesławiec, Jelenia Góra, Racibórz, Wałbrzych zawdzię-
czają Jej kolekcje oryginalne, o znaczeniu ponadlokalnym.
Patronat nad placówkami na terenie województwa wynikał ze statutowych obowiązków i
upra wn ień muzeum wrocławskiego. Stanowił także część szerokiego programu, którego celem
było opracowanie dzieł sztuki i kultury materialnej na Dolnym Śląsku. Prace w tym zakresie
podejmowały różne instytucje i związki twórcze, a wśród inicjatorów wielu przedsięwzięć z
reguły była dr Starzewska. W Muzeum powołała więc periodyk naukowy - „Roczniki Sztuki
Śląskiej” (1959), uczestniczyła także w stworzeniu serii wydawniczej „Śląsk, w Zabytkach Sztu-
ki", firmowanej przez Wydawnictwo Zakładu Narodowego im. Ossolińskich i Wrocławski Od-
dział Stowarzyszenia Historyków Sztuki. We współpracy z Wojewódzkim Konserwatorem Za-
bytków utworzyła Dział Zabytków Ruchomych - kolejny ewenement organizacyjny, nie spoty-
kany w innych muzeach krajowych i zagranicznych. Aktywna uczestniczka prac podejmowa-
nych przez SHS i wielokrotny prezes oddziału wrocławskiego programowała konferencje, sesje
naukowe i popularne spotkania ze sztuką.
W działaniach tych nie ograniczała się, swoim zwyczajem, do roli pomysłodawcy, kierow-
nika czy głównego organizatora. Poszczególne woluminy „Roczników” zawierają Jej studia,
rozprawy, recenzje; w serii ossolińskiej ogłasza monografię Oleśnicy; dla konserwatora miej-
skiego przeprowadza we Wrocławiu inwentaryzację bram i klatek schodowych z XV-XIX w., a
dla wojewódzkiego opracowu je karty zabytków sztuki w Oleśnicy, Wałbrzychu, Wrocławiu i w
jego okolicach.
Swoje zaangażowanie w kulturę i sztukę Śląska starała się upowszechnić, przekonać i
zmobilizować innych do prac naukowych. W latach 1963-1969, kiedy była dyrektorem mu-
zeum, odbyły się ważne ekspozycje: „Malarstwo śląskie z przełom u XV i X VI w. ”, „Malarstwo
śląskie 1520-1620”, „Rzeźba śląska 1650-1770”. Przygotowywane pod Jej życzliwą opieką przez
kolejne} generację badaczy podsumowują dotychczasowe ustalenia nad poszczególnymi okre-
sami i rodzajami sztuki śląskiej, tworzą podstawy do opracowań szczegółowych. W latach
1990-1995 dr Starzewska inicjowała i współorganizowała w śląskich muzeach (Wałbrzych,
Kłodzko, Jawor, Nysa, Legnica, Wrocław) sesje naukowe poświęcone śląskiemu rzemiosłu arty-
stycznemu- prezentujące ich uczestnikom często mało znany materiał zabytkowy.
Inspirowanie i nauczanie innych było i w dalszym ciągu jest jedną z Jej głównych pasji
życiowych. Wspomniane już wykształcenie pedagogiczne, praktyka szkolna owocują prowa-
dzonymi w latach 1951-1963 wykładami dla studentów Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Pla-
stycznych we Wrocławiu. Ale nie tylko. Kolejne roczniki młodych (i nie tylko) pracowników
różnych muzeów doświadczało i wciąż doświadcza Jej życzliwej opieki, prowokowane jest do
podejmowania nowych zadań. Tak było od początku, tak jest i teraz, kiedy kończy, przy współ-
pracy zespołu, obszerny katalog najwybitniejszych dzieł rzemiosła artystycznego na Śląsku od
czasów prehistorycznych do współczesnych. Ad multos annos.
Mariusz Hermansdorfer
Dyrektor Muzeu m Narodowego we Wrocławiu