DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.55687#0181
Podróże naukowe polskich architektów do Europy Zachodniej w XIX wieku
177
II. 1. Portret Aleksandra Zabierzowskiego, rycina Aleksandra
Regulskiego na podstawie fotografii Aleksandra
Witkowskiego, wg Tygodnik Ilustrowany (1870: 217)
II. 2. Portret Jana Rudzkiego-Wężyka, rycina na podstawie wzoru
Franciszka Tegazzo, wg Tygodnik Ilustrowany (1874: 36)
gdzie wyróżniony został medalem za pracę kon-
kursową. Kilkuletnim studiom w klasie architek-
tonicznej rzymskiej placówki poświęcił się również
Stanisław Adamczewski (1830-1916), finalizując
kurs ze srebrnym medalem.8 W 1866 roku na pod-
stawie nadesłanych z Rzymu do Warszawy rysun-
ków i świadectw otrzymał stypendium rządowe,
co umożliwiło mu kontynuowanie studiów w Pa-
ryżu.9 Z kolei absolwentem florenckiej Akademii
w 1864 roku został Hilary Majewski (1838-1892),
który w trakcie kilkuletniego pobytu w mieście nad
rzeką Arno zaangażował się w renowację taberna-
kulum w kościele Orsanmichele, zaś w 1867 roku
wziął udział w konkursie na projekt fasady tam-
tejszej katedry.10 Obok uczęszczania na wykłady,
ważną formę doskonalenia umiejętności młodych
twórców stanowiło uczestnictwo w głośnych kon-
kursach architektonicznych, organizowanych rok-
rocznie z inicjatywy rzymskiej Akademii. W tym
kontekście wspomnieć należy postać Ksawerego
Skórzyńskiego (1819-1875), który sięgnął po naj-
wyższe laury, zdobywając trzy pierwsze nagrody na
8 Biogram architekta: Łoza (1954: 7).
9 Łoza (1954: 7).
10 Popławska (1973: 124). Więcej na temat Hilarego Ma-
jewskiego i jego działalności artystycznej we Włoszech zob.
również artykuł Krzysztofa Stefańskiego w niniejszym tomie.
Konkursie Klementyńskim w roku 1844.11 Znacz-
ny sukces odnieśli rodacy zaproszeni w poczet aka-
demików rzymskiej uczelni, co stało się udziałem
wszechstronnego artysty i architekta - Jana Rudz-
kiego-Wężyka (1792-1874) (il. 2).12 Powody do
dumy miał z pewnością również Adam Idźkowski
(1798-1879) (il. 3), który został uhonorowany
prestiżowym tytułem członka florenckiej Akademii
Sztuk Pięknych, w związku z odrestaurowaniem
świątyni Santa Maria della Pace w Rzymie.13
Nie poprzestawano jednak wyłącznie na regu-
larnych studiach w murach artystycznych uczelni,
podążając jednocześnie do Włoch z myślą o pozna-
niu słynnych zabytków, dzieł architektury dawnej
i bogatych zbiorów muzealnych. Istotne znaczenie
w procesie kształcenia odgrywały bowiem krajo-
znawcze wędrówki, podczas których najczęściej od-
wiedzano Bolonię, Florencję, Wenecję, Mediolan,
Turyn i Neapol. Artystów z różnych stron świata,
11 Doniesienia o powrocie Skórzyńskiego do Warszawy
i o jego zagranicznych sukcesach zamieszczał Kurier Warszaw-
ski (1848, nr 8: 38; 1851, nr 305: 1631). Por. również: Łoza
(1954: 283).
12 Podstawowe informacje o życiu i działalności architek-
ta: Kunkel (1991-1992: 58-59); Łoza (1954: 264); Tygodnik
Ilustrowany (1874, nr 342: 36-38).
13 Szerzej o postaci architekta: Bieliński (1912: 658); Ko-
walska (1962-1964: 143-144); Łoza (1954: 125).
177
II. 1. Portret Aleksandra Zabierzowskiego, rycina Aleksandra
Regulskiego na podstawie fotografii Aleksandra
Witkowskiego, wg Tygodnik Ilustrowany (1870: 217)
II. 2. Portret Jana Rudzkiego-Wężyka, rycina na podstawie wzoru
Franciszka Tegazzo, wg Tygodnik Ilustrowany (1874: 36)
gdzie wyróżniony został medalem za pracę kon-
kursową. Kilkuletnim studiom w klasie architek-
tonicznej rzymskiej placówki poświęcił się również
Stanisław Adamczewski (1830-1916), finalizując
kurs ze srebrnym medalem.8 W 1866 roku na pod-
stawie nadesłanych z Rzymu do Warszawy rysun-
ków i świadectw otrzymał stypendium rządowe,
co umożliwiło mu kontynuowanie studiów w Pa-
ryżu.9 Z kolei absolwentem florenckiej Akademii
w 1864 roku został Hilary Majewski (1838-1892),
który w trakcie kilkuletniego pobytu w mieście nad
rzeką Arno zaangażował się w renowację taberna-
kulum w kościele Orsanmichele, zaś w 1867 roku
wziął udział w konkursie na projekt fasady tam-
tejszej katedry.10 Obok uczęszczania na wykłady,
ważną formę doskonalenia umiejętności młodych
twórców stanowiło uczestnictwo w głośnych kon-
kursach architektonicznych, organizowanych rok-
rocznie z inicjatywy rzymskiej Akademii. W tym
kontekście wspomnieć należy postać Ksawerego
Skórzyńskiego (1819-1875), który sięgnął po naj-
wyższe laury, zdobywając trzy pierwsze nagrody na
8 Biogram architekta: Łoza (1954: 7).
9 Łoza (1954: 7).
10 Popławska (1973: 124). Więcej na temat Hilarego Ma-
jewskiego i jego działalności artystycznej we Włoszech zob.
również artykuł Krzysztofa Stefańskiego w niniejszym tomie.
Konkursie Klementyńskim w roku 1844.11 Znacz-
ny sukces odnieśli rodacy zaproszeni w poczet aka-
demików rzymskiej uczelni, co stało się udziałem
wszechstronnego artysty i architekta - Jana Rudz-
kiego-Wężyka (1792-1874) (il. 2).12 Powody do
dumy miał z pewnością również Adam Idźkowski
(1798-1879) (il. 3), który został uhonorowany
prestiżowym tytułem członka florenckiej Akademii
Sztuk Pięknych, w związku z odrestaurowaniem
świątyni Santa Maria della Pace w Rzymie.13
Nie poprzestawano jednak wyłącznie na regu-
larnych studiach w murach artystycznych uczelni,
podążając jednocześnie do Włoch z myślą o pozna-
niu słynnych zabytków, dzieł architektury dawnej
i bogatych zbiorów muzealnych. Istotne znaczenie
w procesie kształcenia odgrywały bowiem krajo-
znawcze wędrówki, podczas których najczęściej od-
wiedzano Bolonię, Florencję, Wenecję, Mediolan,
Turyn i Neapol. Artystów z różnych stron świata,
11 Doniesienia o powrocie Skórzyńskiego do Warszawy
i o jego zagranicznych sukcesach zamieszczał Kurier Warszaw-
ski (1848, nr 8: 38; 1851, nr 305: 1631). Por. również: Łoza
(1954: 283).
12 Podstawowe informacje o życiu i działalności architek-
ta: Kunkel (1991-1992: 58-59); Łoza (1954: 264); Tygodnik
Ilustrowany (1874, nr 342: 36-38).
13 Szerzej o postaci architekta: Bieliński (1912: 658); Ko-
walska (1962-1964: 143-144); Łoza (1954: 125).