DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.55687#0351
SZTUKA EUROPY WSCHODNIEJ
ИСКУССТВО ВОСТОЧНОЙ ЕВРОПЫ
ART OF THE EAST EUROPE
TOM III
Jan Wiktor Sienkiewicz
Uniwersytet Mikołaja Kopernika, Toruń; PISnSŚ
Cedr i orzeł. Plastycy polscy w Bejrucie 1942-1952
W latach 1941-1950 liczba polskich studentów
w stolicy Libanu zmieniała się wskutek ciągłego ru-
chu młodzieży, w większości skupionej w szeregach
Armii Polskiej na Wschodzie i 2 Korpusu. Pierw-
si polscy uchodźcy cywilni na terytorium Libanu
i Palestyny pojawili się już w grudniu 1939 roku,
ale masowy przyjazd Polaków z krajów bałkańskich
na Bliski Wschód nastąpił od października 1940
do kwietnia 1941 roku. Po tej fali uchodźców, do
Libanu przybyła pięciusetosobowa grupa Polaków
z Cypru. Jednak rzeczywisty napływ polskiej lud-
ności na teren dzisiejszego Libanu miał miejsce po
ewakuacji Armii Polskiej z ZSRR w 1942 roku.1
Latem 1943 roku polskie środowisko akademic-
kie w Bejrucie liczyło ponad sto osób. Dwa lata póź-
niej, w roku akademickim 1945/1946, w uczelniach
bejruckich, na różnych kierunkach, studiowało
dwustu sześćdziesięciu czterech Polaków, w tym stu
czterdziestu trzech na Uniwersytecie Francuskim,
stu na Uniwersytecie Amerykańskim i dwudziestu
jeden adeptów sztuk plastycznych, którzy skupieni
byli wokół Katedry Malarstwa w Libańskiej Akade-
mii Sztuk Pięknych (dalej: ALBA) (il. 1). W sumie
1 Nad środowiskiem polskich artystów plastyków w Liba-
nie autor pracował m.in. w Bejrucie, podczas pobytu nauko-
wego w 2013 roku, por.: Sienkiewicz (2013, 2014).
przez uczelnie bejruckie przeszło czterystu polskich
studentów, z których prawie połowa uzyskała dy-
plomy ukończenia studiów w dziedzinach nauk
medycznych, nauk społecznych i politycznych
- prawa, filozofii i teologii, nauk ścisłych oraz
intersujących nas sztuk pięknych. Ponadto poza
Akademią i uniwersytetami polscy studenci mogli
zdobyć praktyczne wykształcenie w zawodzie dru-
karza w działającej w Bejrucie do lutego 1947 roku
Polskiej Szkole Przemysłu Poligraficznego.
Grupa znanych z nazwiska polskich artystów
przebywających na Bliskim i Środkowym Wscho-
dzie oraz tych, którzy przewinęli się przez Bejrut
(nie wszyscy byli studentami), liczyła około pięć-
dziesięciu osób.2
2 Byli to: Bolesław Вааке, Zofia Bobrowska, Maria Chmu-
rzyna, Alicja Drwęska, Stefan Felsztyński, Stanisław Frenkiel,
Józef Galuba, Irena Gołębiowska-Teska, Jadwiga Gondek,
Danuta Guszczyk, Anna Herse, Teresa Heydel, Władysław
Jakowlew, Zbigniew Jaszczołt, Zbigniew Jewasiński, Maryla
(Marylenka) Joczówna, Maryla Karolewska, Zbigniew Kra-
siński, Zbigniew Kesler, Gertruda Kościałkowska, Zbigniew
Lewicki, Mary Litauer-Schneider, Antoni Markowski, Zyg-
munt Mazur (Sigililla), Barbara Pakosz, Piotr Pawluczuk,
Maria Pukowska, Zofia Romerowa, Zygmunt Siedlanowski,
Michał Solanik, Barbara Stankiewicz, Genowefa Staroń, Ol-
gierd Stepan, Barbara Terlikiewicz (Terlikowska?), Helena
Waszczuk, Jadwiga Wieczerzyńska, Małgorzata Wróblewska
i Maria Zeman.
ИСКУССТВО ВОСТОЧНОЙ ЕВРОПЫ
ART OF THE EAST EUROPE
TOM III
Jan Wiktor Sienkiewicz
Uniwersytet Mikołaja Kopernika, Toruń; PISnSŚ
Cedr i orzeł. Plastycy polscy w Bejrucie 1942-1952
W latach 1941-1950 liczba polskich studentów
w stolicy Libanu zmieniała się wskutek ciągłego ru-
chu młodzieży, w większości skupionej w szeregach
Armii Polskiej na Wschodzie i 2 Korpusu. Pierw-
si polscy uchodźcy cywilni na terytorium Libanu
i Palestyny pojawili się już w grudniu 1939 roku,
ale masowy przyjazd Polaków z krajów bałkańskich
na Bliski Wschód nastąpił od października 1940
do kwietnia 1941 roku. Po tej fali uchodźców, do
Libanu przybyła pięciusetosobowa grupa Polaków
z Cypru. Jednak rzeczywisty napływ polskiej lud-
ności na teren dzisiejszego Libanu miał miejsce po
ewakuacji Armii Polskiej z ZSRR w 1942 roku.1
Latem 1943 roku polskie środowisko akademic-
kie w Bejrucie liczyło ponad sto osób. Dwa lata póź-
niej, w roku akademickim 1945/1946, w uczelniach
bejruckich, na różnych kierunkach, studiowało
dwustu sześćdziesięciu czterech Polaków, w tym stu
czterdziestu trzech na Uniwersytecie Francuskim,
stu na Uniwersytecie Amerykańskim i dwudziestu
jeden adeptów sztuk plastycznych, którzy skupieni
byli wokół Katedry Malarstwa w Libańskiej Akade-
mii Sztuk Pięknych (dalej: ALBA) (il. 1). W sumie
1 Nad środowiskiem polskich artystów plastyków w Liba-
nie autor pracował m.in. w Bejrucie, podczas pobytu nauko-
wego w 2013 roku, por.: Sienkiewicz (2013, 2014).
przez uczelnie bejruckie przeszło czterystu polskich
studentów, z których prawie połowa uzyskała dy-
plomy ukończenia studiów w dziedzinach nauk
medycznych, nauk społecznych i politycznych
- prawa, filozofii i teologii, nauk ścisłych oraz
intersujących nas sztuk pięknych. Ponadto poza
Akademią i uniwersytetami polscy studenci mogli
zdobyć praktyczne wykształcenie w zawodzie dru-
karza w działającej w Bejrucie do lutego 1947 roku
Polskiej Szkole Przemysłu Poligraficznego.
Grupa znanych z nazwiska polskich artystów
przebywających na Bliskim i Środkowym Wscho-
dzie oraz tych, którzy przewinęli się przez Bejrut
(nie wszyscy byli studentami), liczyła około pięć-
dziesięciu osób.2
2 Byli to: Bolesław Вааке, Zofia Bobrowska, Maria Chmu-
rzyna, Alicja Drwęska, Stefan Felsztyński, Stanisław Frenkiel,
Józef Galuba, Irena Gołębiowska-Teska, Jadwiga Gondek,
Danuta Guszczyk, Anna Herse, Teresa Heydel, Władysław
Jakowlew, Zbigniew Jaszczołt, Zbigniew Jewasiński, Maryla
(Marylenka) Joczówna, Maryla Karolewska, Zbigniew Kra-
siński, Zbigniew Kesler, Gertruda Kościałkowska, Zbigniew
Lewicki, Mary Litauer-Schneider, Antoni Markowski, Zyg-
munt Mazur (Sigililla), Barbara Pakosz, Piotr Pawluczuk,
Maria Pukowska, Zofia Romerowa, Zygmunt Siedlanowski,
Michał Solanik, Barbara Stankiewicz, Genowefa Staroń, Ol-
gierd Stepan, Barbara Terlikiewicz (Terlikowska?), Helena
Waszczuk, Jadwiga Wieczerzyńska, Małgorzata Wróblewska
i Maria Zeman.