DOI Artikel:
Budziłło-Skowron, Danuta: Odnowienie kaplicy Świętej Trójcy w katedrze na Wawelu przez Franciszka Marię Lanciego
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.19897#0072
3. Franciszek Lanci, projekt restauracji północnej ściany kaplicy Sw. Trójcy
w katedrze na Wawelu, 1831. AP Kraków
nego 35. Pod pozostałymi lunetami znajdowały się
cztery marmurowe medaliony, z których Mączyń-
ski wyróżnił szczególnie dwa — przedstawiające
Jezusa i Matkę Boską.
Posadzka, której poziom podniósł Lanci, wy-
konana była z marmuru genueńskiego, układane-
go w czarno-białe geometryczne wzory. Przy tych
pracach „nawet grobową płytę z napisem zdjęto
znad grobu królowej fundatorki kaplicy i wyrzu-
cono także. Dziś tafle marmurowej podłogi za-
kryły nawet miejsce grobu fundatorki" 36 —■ pisał
w roku 1858 W. Zawadzki. Co się stało z płytą
nagrobkową królowej Zofii możemy się dowie-
dzieć z relacji Tadeusza Wojciechowskiego: „Wy-
rzucono przy tem grobowiec królowej Zofii [...]
Tylko jeden ze starszych wikarych katedralnych,
który mieszkał na zamku, a pamiętał chwilę wy-
rzucenia, opowiadał później młodszemu koledze
(Wieleb. ks. Kanonikowi Miodowiczowi, od któ-
rego mam tę wiadomość), że ten wielki a płaski
kamień, który stoi na dziedzińcu zamkowym,
oparty o mur cmentarny kościoła, to właśnie gro-
bowiec królowej Zofii" 37. Usunięto również rene-
sansowy ołtarz, który został przeniesiony do Za-
tora, gdzie Wąsowiczowa w latach trzydziestych
XIX wieku finansowała konserwację tamtejszego
kościoła 38.
Nowy ołtarz stanął przy ścianie południowej
(fig. 4). Gzyms mensy tego ołtarza wykonano
z białego marmuru kararyjskiego, a podtrzymy-
wały go małe kolumny z porfiru wschodniego,
ozdobione bazami i kapitelami ze złoconego brą-
zu. Na mensie umieszczono herby rodziny Tysz-
kiewiczów i Wąsowiczów wykonane z lorenckiej
mozaiki. W ołtarzu był obraz przedstawiający
ukrzyżowanego Chrystusa, namalowany najpraw-
dopodobniej przez Guido Reniego 39. Powyżej cy-
borium znajdował się krucyfiks o wysokości około
60 cm, wykonany z korala, który należał do ro-
dziny Medicich z Florencji. Z prawej strony ołta-
rza ustawiono kropielnicę z gotyckim reliefem,
pochodzącym z kaplicy doży Durazzo40, z lewej
zaś konsolę, ozdobioną mozaiką, przeznaczoną na
sprzęty potrzebne przy odprawianiu mszy. Ponad
konsolą widniała Madonna Sassoferraty, skopio-
wana techniką mozaiki.
Pod oknem, przy ścianie zachodniej, naprzeciw
wejścia ustawiono nagrobek (fig. 5). Forma tego
pomnika powstała zapewne z inspiracji samej Wą-
sowiczowej, którą w czasie pobytu w Rzymie
i Neapolu zafascynowały antyczne sarkofagi. Na
nich wzorowany jest pomnik w kaplicy a. Doda-
nie do niego pewnych elementów gotyckich stwo-
rzyło swoistą mieszaninę stylu gotyckiego i anty-
35 Mączyński, o. c, 2, s. 118. 38 S w i s z c z o w s k i, o. c, s. 113—137.
36 W. Zawadzki, Kaplice jagiellońskie na W a- 39 Rożek, Nieznany przekaz..., s. 273—275.
welu, „Dziennik Literacki", 8: 1858, nr 34, s. 406. 10 Zob. Aneks II.
37 Wojciechowski, o. c, s. 107. 11 Potocka, o. c., s. 141—142.
68
w katedrze na Wawelu, 1831. AP Kraków
nego 35. Pod pozostałymi lunetami znajdowały się
cztery marmurowe medaliony, z których Mączyń-
ski wyróżnił szczególnie dwa — przedstawiające
Jezusa i Matkę Boską.
Posadzka, której poziom podniósł Lanci, wy-
konana była z marmuru genueńskiego, układane-
go w czarno-białe geometryczne wzory. Przy tych
pracach „nawet grobową płytę z napisem zdjęto
znad grobu królowej fundatorki kaplicy i wyrzu-
cono także. Dziś tafle marmurowej podłogi za-
kryły nawet miejsce grobu fundatorki" 36 —■ pisał
w roku 1858 W. Zawadzki. Co się stało z płytą
nagrobkową królowej Zofii możemy się dowie-
dzieć z relacji Tadeusza Wojciechowskiego: „Wy-
rzucono przy tem grobowiec królowej Zofii [...]
Tylko jeden ze starszych wikarych katedralnych,
który mieszkał na zamku, a pamiętał chwilę wy-
rzucenia, opowiadał później młodszemu koledze
(Wieleb. ks. Kanonikowi Miodowiczowi, od któ-
rego mam tę wiadomość), że ten wielki a płaski
kamień, który stoi na dziedzińcu zamkowym,
oparty o mur cmentarny kościoła, to właśnie gro-
bowiec królowej Zofii" 37. Usunięto również rene-
sansowy ołtarz, który został przeniesiony do Za-
tora, gdzie Wąsowiczowa w latach trzydziestych
XIX wieku finansowała konserwację tamtejszego
kościoła 38.
Nowy ołtarz stanął przy ścianie południowej
(fig. 4). Gzyms mensy tego ołtarza wykonano
z białego marmuru kararyjskiego, a podtrzymy-
wały go małe kolumny z porfiru wschodniego,
ozdobione bazami i kapitelami ze złoconego brą-
zu. Na mensie umieszczono herby rodziny Tysz-
kiewiczów i Wąsowiczów wykonane z lorenckiej
mozaiki. W ołtarzu był obraz przedstawiający
ukrzyżowanego Chrystusa, namalowany najpraw-
dopodobniej przez Guido Reniego 39. Powyżej cy-
borium znajdował się krucyfiks o wysokości około
60 cm, wykonany z korala, który należał do ro-
dziny Medicich z Florencji. Z prawej strony ołta-
rza ustawiono kropielnicę z gotyckim reliefem,
pochodzącym z kaplicy doży Durazzo40, z lewej
zaś konsolę, ozdobioną mozaiką, przeznaczoną na
sprzęty potrzebne przy odprawianiu mszy. Ponad
konsolą widniała Madonna Sassoferraty, skopio-
wana techniką mozaiki.
Pod oknem, przy ścianie zachodniej, naprzeciw
wejścia ustawiono nagrobek (fig. 5). Forma tego
pomnika powstała zapewne z inspiracji samej Wą-
sowiczowej, którą w czasie pobytu w Rzymie
i Neapolu zafascynowały antyczne sarkofagi. Na
nich wzorowany jest pomnik w kaplicy a. Doda-
nie do niego pewnych elementów gotyckich stwo-
rzyło swoistą mieszaninę stylu gotyckiego i anty-
35 Mączyński, o. c, 2, s. 118. 38 S w i s z c z o w s k i, o. c, s. 113—137.
36 W. Zawadzki, Kaplice jagiellońskie na W a- 39 Rożek, Nieznany przekaz..., s. 273—275.
welu, „Dziennik Literacki", 8: 1858, nr 34, s. 406. 10 Zob. Aneks II.
37 Wojciechowski, o. c, s. 107. 11 Potocka, o. c., s. 141—142.
68