DOI Artikel:
Witko, Andrzej: Nowe spojrzenie na fundację kaplicy Potockich w katedrze na Wawelu
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.19897#0089
13. Bertel Thorvaldsen, popiersie Artura Potockiego, ka-
plica Potockich w katedrze na Wawelu (fot. A. Wierzba)
14. Bertel Thorvaldsen, popiersie Julii Potockiej, kaplica
Potockich w katedrze na Wawelu (fot. Ł. Schuster)
tura Potockiego i Julii z Lubomirskich Potockiej.
Już w 1829 roku, podczas pobytu Arturostwa Po-
tockich w Rzymie, artysta wymodelował popier-
sie Artura i zapewne wkrótce wykuto je w mar-
murze. W 1833 roku ukończono replikę tego po-
piersia w marmurze kararyjskim, którą — po-
dobnie jak oryginał — przesłano rodzinie Potoc-
kich. Najpewniej replika znajduje się dzdś w ka-
plicy Potockich na Wawelu (fig. 13), a oryginał
został wywieziony z Łańcuta za granicę w 1944
roku przez Alfreda Potockiego 32.
Jeszcze w 1832 roku Zofia Potocka przesłała
Thorvaldsenowi portret Julii Potockiej, autor-
stwa Jana Chrzciciela Lampiego, w celu wyko-
nania popiersia. W następnym roku artysta spo-
rządził model i zlecił wykucie popiersia swoje-
52 Lorentz, o. c, s. 296; Kotkowska, o. c,
s. 260; Dobrowolski, o. c, s. 159.
53 Kotkowska, o. c, s. 260; Dobrowolski,
mu współpracownikowi — Montiemu, który
ukończył dzieło w marmurze kararyjskim w 1834
roku (fig. 14). Przypuszcza się, iż duński rzeź-
biarz przy pracy nad popiersiem Julii posłużył
się gotowym modelem miss Lucan lub Georgiany
Bingham, urodzonej Lucan, z 1821 roku. Chociaż
rodzina przyjęła popiersie Julii bez sprzeciwu,
warto pamiętać, iż od śmierci matki Artura upły-
nęło czterdzieści lat, a Zofia poślubiła Potockie-
go ponad dwadzieścia lat po śmierci teściowej 53.
W 1840 roku przywieziono wreszcie z Rzymu
do Krakowa posąg Chrystusa. W lipcu tegoż ro-
ku ustawiono go na marmurowym postumencie,
wykonanym w 1839 roku w Wiedniu. Za twórcę
wspomnianego postumentu uchodzi Józef Kahs-
mann, autor aniołów zawieszonych w pendenty-
o. c, s. 153, 159; A. Palarczykowa, Potocki Artur
(1787—1832), PSB, 27: Wrocław 1982—1983, s. 796.
85
plica Potockich w katedrze na Wawelu (fot. A. Wierzba)
14. Bertel Thorvaldsen, popiersie Julii Potockiej, kaplica
Potockich w katedrze na Wawelu (fot. Ł. Schuster)
tura Potockiego i Julii z Lubomirskich Potockiej.
Już w 1829 roku, podczas pobytu Arturostwa Po-
tockich w Rzymie, artysta wymodelował popier-
sie Artura i zapewne wkrótce wykuto je w mar-
murze. W 1833 roku ukończono replikę tego po-
piersia w marmurze kararyjskim, którą — po-
dobnie jak oryginał — przesłano rodzinie Potoc-
kich. Najpewniej replika znajduje się dzdś w ka-
plicy Potockich na Wawelu (fig. 13), a oryginał
został wywieziony z Łańcuta za granicę w 1944
roku przez Alfreda Potockiego 32.
Jeszcze w 1832 roku Zofia Potocka przesłała
Thorvaldsenowi portret Julii Potockiej, autor-
stwa Jana Chrzciciela Lampiego, w celu wyko-
nania popiersia. W następnym roku artysta spo-
rządził model i zlecił wykucie popiersia swoje-
52 Lorentz, o. c, s. 296; Kotkowska, o. c,
s. 260; Dobrowolski, o. c, s. 159.
53 Kotkowska, o. c, s. 260; Dobrowolski,
mu współpracownikowi — Montiemu, który
ukończył dzieło w marmurze kararyjskim w 1834
roku (fig. 14). Przypuszcza się, iż duński rzeź-
biarz przy pracy nad popiersiem Julii posłużył
się gotowym modelem miss Lucan lub Georgiany
Bingham, urodzonej Lucan, z 1821 roku. Chociaż
rodzina przyjęła popiersie Julii bez sprzeciwu,
warto pamiętać, iż od śmierci matki Artura upły-
nęło czterdzieści lat, a Zofia poślubiła Potockie-
go ponad dwadzieścia lat po śmierci teściowej 53.
W 1840 roku przywieziono wreszcie z Rzymu
do Krakowa posąg Chrystusa. W lipcu tegoż ro-
ku ustawiono go na marmurowym postumencie,
wykonanym w 1839 roku w Wiedniu. Za twórcę
wspomnianego postumentu uchodzi Józef Kahs-
mann, autor aniołów zawieszonych w pendenty-
o. c, s. 153, 159; A. Palarczykowa, Potocki Artur
(1787—1832), PSB, 27: Wrocław 1982—1983, s. 796.
85