DOI Artikel:
Bartnicka-Górska, Hanna: Restauracja katedry na Wawelu przez Sławomira Odrzywolskiego na przełomie XIX i XX wieku
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.19897#0141
16. Sławomir Odrzywolski, katedra na Wawelu, ścianka
parawanowa z reliefem J. Hakowskiego, 1901 (wg
„Architekt", 5:1904)
mu" i nieumiejętności oderwania się od imitowa-
nia stylów historycznych 50.
Równocześnie z restauracją prezbiterium
1 ambitu od 1898 roku prowadził Odrzywolski
Prace przy sklepieniach i ścianach nawy głównej,
transeptu oraz naw bocznych. Pod jego kierun-
kiem przemurowano spękane fragmenty sklepień,
odczyszczono zworniki sklepienne, uzupełniono
ubytki w okładzinie ścian, z których usunięto po-
białę, a także odsłonięto polichromie wypełnia-
jące dolne partie okien i sąsiadujące z nimi
"wnęki51. Podobnie jak w prezbiterium źle zacho-
wane fragmenty polichromii usunięto. Wymie-
niono też dziewiętnastowieczne maswerki okienne
na nowe, o cechach stylowych nawiązujących do
czasu budowy korpusu nawowego. W nawach
bocznych odsłonięto i wyeksponowano łuki daw-
nego wejścia do kaplicy SS. Piotra i Pawła oraz
okienka służącego niegdyś do ukazywania reli-
kwi pęki św. Stanisława.
W nawie głównej poddano konserwacji, przez
nasYcenie klej em i pokostem, trzy gotyckie rzeź-
by Ojców Kościoła, które pokryto następnie nową
Warstwą polichromii, wzorowanej na pozostało-
ściach dawnej. Czwarta rzeźba — św. Augusty-
^ zastąpiona została w roku 1900 nową.
tym samym roku dokonano też restauracji kon-
17. Katedra na Wawelu, nagrobek Władysława Łokietka.
Stan w połowie XIX w. (wg Łętowskiego)
fesji św. Stanisława, której przywrócono detale
architektoniczne i rzeźbiarskie usunięte w XIX
wieku52. W celu uczytelnienia architektury go-
tyckiej nawy, a także ułatwienia komunikacji
między nawą główną a bocznymi, usunięto sto-
jące przy filarach ołtarzyki barokowe i pomnik
Piotra Skargi. Przygotowano w ten sposób miej-
sce dla oczyszczonego z tynku i farb nagrobka
Władysława Jagiełły, który zgodnie z postulatem
Wojciechowskiego powrócił w roku 1902 z kapli-
cy Świętokrzyskiej na swe pierwotne miejsce. Po
przeciwnej stronie nawy stanąć miał nowy na-
grobek królowej Jadwigi, dłuta Antoniego Ma-
deyskiego (1902 r.)53. Ostatecznie ustawiono go
jednak przy ściance parawanowej w południo-
wym ramieniu ambitu, a naprzeciw grobowca Ja-
giełły stanął w roku 1906 tumbowy nagrobek
Władysława Warneńczyka — również dzieło Ma-
deyskiego.
50 L. P u s z e t, Nowe klejnoty stołecznego miasta
Krakowa, „Czas", 54: 1901, nr 101, oraz rozszerzone wy-
danie w formie broszury (Kraków 1901).
51 Tomkowie z, Katedra na Wawelu..., s. 90—91,
52 W narożach kopuły umieszczono odnalezione rze-
źby czterech Ewangelistów, ibidem, s. 82.
53 Ibidsm.
137
parawanowa z reliefem J. Hakowskiego, 1901 (wg
„Architekt", 5:1904)
mu" i nieumiejętności oderwania się od imitowa-
nia stylów historycznych 50.
Równocześnie z restauracją prezbiterium
1 ambitu od 1898 roku prowadził Odrzywolski
Prace przy sklepieniach i ścianach nawy głównej,
transeptu oraz naw bocznych. Pod jego kierun-
kiem przemurowano spękane fragmenty sklepień,
odczyszczono zworniki sklepienne, uzupełniono
ubytki w okładzinie ścian, z których usunięto po-
białę, a także odsłonięto polichromie wypełnia-
jące dolne partie okien i sąsiadujące z nimi
"wnęki51. Podobnie jak w prezbiterium źle zacho-
wane fragmenty polichromii usunięto. Wymie-
niono też dziewiętnastowieczne maswerki okienne
na nowe, o cechach stylowych nawiązujących do
czasu budowy korpusu nawowego. W nawach
bocznych odsłonięto i wyeksponowano łuki daw-
nego wejścia do kaplicy SS. Piotra i Pawła oraz
okienka służącego niegdyś do ukazywania reli-
kwi pęki św. Stanisława.
W nawie głównej poddano konserwacji, przez
nasYcenie klej em i pokostem, trzy gotyckie rzeź-
by Ojców Kościoła, które pokryto następnie nową
Warstwą polichromii, wzorowanej na pozostało-
ściach dawnej. Czwarta rzeźba — św. Augusty-
^ zastąpiona została w roku 1900 nową.
tym samym roku dokonano też restauracji kon-
17. Katedra na Wawelu, nagrobek Władysława Łokietka.
Stan w połowie XIX w. (wg Łętowskiego)
fesji św. Stanisława, której przywrócono detale
architektoniczne i rzeźbiarskie usunięte w XIX
wieku52. W celu uczytelnienia architektury go-
tyckiej nawy, a także ułatwienia komunikacji
między nawą główną a bocznymi, usunięto sto-
jące przy filarach ołtarzyki barokowe i pomnik
Piotra Skargi. Przygotowano w ten sposób miej-
sce dla oczyszczonego z tynku i farb nagrobka
Władysława Jagiełły, który zgodnie z postulatem
Wojciechowskiego powrócił w roku 1902 z kapli-
cy Świętokrzyskiej na swe pierwotne miejsce. Po
przeciwnej stronie nawy stanąć miał nowy na-
grobek królowej Jadwigi, dłuta Antoniego Ma-
deyskiego (1902 r.)53. Ostatecznie ustawiono go
jednak przy ściance parawanowej w południo-
wym ramieniu ambitu, a naprzeciw grobowca Ja-
giełły stanął w roku 1906 tumbowy nagrobek
Władysława Warneńczyka — również dzieło Ma-
deyskiego.
50 L. P u s z e t, Nowe klejnoty stołecznego miasta
Krakowa, „Czas", 54: 1901, nr 101, oraz rozszerzone wy-
danie w formie broszury (Kraków 1901).
51 Tomkowie z, Katedra na Wawelu..., s. 90—91,
52 W narożach kopuły umieszczono odnalezione rze-
źby czterech Ewangelistów, ibidem, s. 82.
53 Ibidsm.
137