Studia Waweliana (3.1994)

KOŁOBRZEG (?) sztatu — Johanna Georga Pfistera23. B I S/1738 wy-

ryte na odwrociu należy traktować jako inskrypcję
Niedostatek informacji na temat znaków bitych w fundacyjną, co pozwala uzupełnić zestaw miejskich zna-
mniejszych centrach złotniczych nie pozwala jednoznacz- ków Nysy o datowaną (w przybliżeniu) cechę, różniącą
nie związać z nimi takich dzieł, jak np. protestancki się w szczegółach rysunku od nr. 15 na s. 114 2I.
dzban liturgiczny z inskrypcją fundacyjną: Johann
Giirsch — Catharina Giirschin gb: Miillerin 1706 (fig.
11)22. Dzban jest typowym przykładem nadbałtyckiego POZNAŃ
złotnictwa z początku XVIII stulecia; oznaczono go ce-
chą w formie łabędzie w owalu oraz pruskim znakiem Niewielka czarka z parą esowatych uchwytów, za-
kontrybucyjnym z lat 1809—1812. Hipotetycznie można opatrzona w inskrypcje V.P.A.P. oraz ML.MM., była
wiązać go z Kołobrzegiem, przy czym jedna odmienna dotychczas hipotetycznie łączona z warsztatem Andrzeja
cecha, publikowana przez Autora (s. 95), nie daje pew- Gożdzia, zmarłego około r. 1554 (fig. 13)25. Pomimo czę-
ności w tym zakresie. ściowego niedobicia, cecha miejska daje się rozpoznać

jako tożsama z reprodukowaną u Gradowskiego na s. 123
pod nr. 3, datowaną na razie na lata 1654—1673. Uważ-
NYSA na autopsja pozwala określić dekorację uchwytów czar-

ki jako przestylizowany ornament małżowinowo-chrząst-
Tabliczka wotywna w formie kartusza z motywem kowy.
suchego akantu i ornamentów regencyjnych, ujmują-
cych postać św. Jana Nepomucena (fig. 12), wzbogaca
naszą wiedzę na temat najwybitniejszego nyskiego war-

fit S J*

M4JPTM-

13. Czarka - całość, znaki złotnicze i inskrypcje,
Poznań, 3. ćw. w. XVII, złotnik nierozpoznany.
Zamek Królewski na Wawelu
(fot. Archiwum Fot. ZK na Wawelu)

22 Nr inw. PZS Wawel 6267. Nie publikowany.

23 Nr inw. PZS Wawel 6939. Nie publikowana.
21 Nie można wykluczyć, iż różnica została spowo-
dowana niedokładnością rysunku w pracy H. Król,
Twórczość dwóch złotników nyskich z pierwszej poło-

(fot. A. wierzba) wy XVIII wieku — Marcina Vogelhunda i Jana Jerze-

go Pfistera [w:] Studia nad złotnictwem śląskim (Rocz-
nik Muzeum Górnośląskiego w Bytomiu, 6: 1973, s. 119,
nr 10), który powtórzył Gradowski pod nr 15. Podobne
rozbieżności dotyczą znaku imiennego Pfistera, tak jak
miejski bez zniekształceń, wybitego na płaskiej po-
wierzchni naszej plakietki (por. Król, o. c, nr 15).

25 Nr inw. PZSWawel 4717. Fischinger, Skar-
biec..., wyd. II, Kraków 1982, s. 26; wyd. III, Kraków
1983, s. 17—18. Na temat złotnika: L. Lepszy, Prze-
12. Tabliczka wotywna - całość i znaki złotnicze, mysi złotniczy w Polsce, Kraków 1933, s. 259, poz. 40;

Nysa, około 1738, Johann Georg Pfister. J. Eckhardt, Zlotnictwo poznańskie w dobie Odro-

Zamek Królewski na Wawelu dzenia (Stud. Muz. 2: 1S57, s. 183, 187).

200