Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (16.1954)

INWENTARYZACJA ZABYTKÓW SZTUKI W POLSCE


: ■ ŁEGEtffió ;•
vv't£"<@<r
Mm&egi&iZOati: ■>;
mwssmk e^exmM'i. , mm
. % <-<*ew2c m vm^M mm

Stan prac nad inwentaryzacją zabytków sztuki w kwietniu 1954.

błowskiego, na koniec słabo zorganizowana akcja fo-
tograficzna — wszystko to stanowiło dodatkową prze-
szkodę dla bardziej pomyślnego rozwoju prac w tym
okresie.
Lata 1948—49 były momentem przełomowym w za-
kresie wyszkolenia zespołu przyszłych inwentaryzato-
rów. Zorganizowane z inicjatywy i częściowych fun-
duszów Nacz. Dyrekcji Muzeów i Ochrony Zabytków
dwa obozy naukowe dla studentów historii sztuki w
Sulejowie wykształciły praktycznie szerokie grono fa-
chowców, spopularyzowały akcję inwentaryzacyjną,
nakoniiec dały w wyniku — opracowania dwóch to-
mów inwentarza (paw. piotrkowskiego i opoczyńskie-
go, z których pierwszy ulkazał się drukiem w r. 1950).

W oparciu o nową, młodą kadrę inwentaryzato-
rów — głównie ze środowiska poznańskiego, warszaw-
skiego i krakowskiego, przeszkalaną jeszcze na dodat-
kowych kursach specjalnych, można było rozpocząć
już w r. 1949 wzmożoną i bardziej planową pracę nad
katalogami. Zgodnie ze sformułowanymi w 1945 r.
zasadami akcja ta objęła dalsze tereny województw
łódzkiego, kieleckiego i warszawskiego, jako te zie-
mie, których stan posiadania zabytkowego był dla nas
dotąd najmniej znany, nie posiadający żadnej nauko-
wej dokumentacji. Dorywczo tylko podejmowano ba-
dania na terenach Ziem Zachodnich (pow. myślibor-
ski i świebodziński). Od r. 1950 datuje się stały wzrost
zakresu i tempa akcji inwentaryzacyjnej, wyrażającej

343