Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (16.1954)

ZYGMUNT ŚWIECHOWSKI


Świadectwo kartograficzne nie jest odosobnione.
W dyskusji nad projektem założenia jazu dla połowu
łososi, jaka odbyła się w 1773 r. i została odnotowana
w aktach miejskich, radny Dames 3 powołuje się na sta-
re koryto rzeki tzw. Starą Słupię naprzeciwko miasta.
Obraz pierwotnych stosunków fizjograficznych był-
by niepełny, gdyby nie wymienić jeszcze niewielkich
dopływów Słupi, dziś nie istniejących i także znanych
3 W r. 1773 budowniczy Pantzlaff postawił wniosek
o zrobienie przekopu celem zlikwidowania zakola obie-
gającego przedmieście garncarskie w związku z pro-
jektem założenia jazu. Radca Dames natomiast widział
miejsce dogodniejsze na zainstalowanie połowu łososi
w starym korycie Słupi; „Die Alte Stolpe unter der
letzten Bruecke in ihrem alten Alveo durch die Schmi-

na podstawie przekazów kartograficznych. Jeden
z nich — prawobrzeżny przebiegał w poprzek ulicę
św. Piotra i przeciąwszy ukosem zaułek Psie Pole wpa-
dał do odgałęzienia rzeki, sąsiadującego z przedmieś-
ciem garncarskim. Pozostałe trzy dopływy lewobrzeż-
ne od strony południowo i północno-zachodniej miasta
znamy tylko w postaci częściowo zniekształconej pod-
porządkowaniem urbanistyce 4.
de Wische und Hinter Herrn Herings Klap Garten mit
einem 12 sehuhigen Graben in rectu linea zum Lachs-
fang gezogen werde“. Arch. Miejskie w Słupsku, Akta
z r. 1773. Ważna także wypowiedź mniej więcej współ-
czesna Hakena, Beytrag s. 8, rkps tamże.
4 Znamy tylko dwie nazwy strumieni powtarzają-
ce się w przekazach, są to Auckerbach i Probstbach.

386