Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (16.1954)

OŁTARZ Z DARŁOWA


II. 2. Chrzest w Jordanie, płyta z predelli ołtarza darłowskiego wykonana całkowicie przez Jana Korvera.
(Fot. M. Kopydłowski)

zmiennie, które obecnie należy silnie podkreślić. Są to:
technika wykonania plakiet, w tym wypadku płaski
odlew oraz identyczna wielkość płyt ze scenami Pasji,
pomimo iż te ostatnie wykazują największe rozbieżno-
ści w widniejących na nich sygnaturach. Wypukłe ini-
cjały JKF znajdujące się na płycie wyobrażającej
Chrzest w Jordanie i Ostatnią Wieczerzę musiały po-
wstać już na negatywach przygotowanych do odlewu,
podobnie zresztą jak data 1616 na ostatniej z wymie-
nionych plakiet. Wszyscy autorzy zgadzają się, że płyta
ze sceną Biczowania jest osobistym dziełem Korvera,
na niej zaś znajduje się sygnatura o podobnym brzmie-
niu J. K. F. Takie same zresztą inicjały występują na
dwóch scenach — Chrystus przed Kajfaszem i Chrystus
przed Piłatem, których Steinbrucker nie chciała uznać
za podpisy Korvera. Ponieważ zaś w momencie śmierci
tego złotnika brakowało jak się zdaje tylko dziewięciu

płyt, o których wspomina Heinhofer w liście do Filipa
II, wnioskować stąd należy, że pozostałe były już wy-
kończone przez Korvera. Brzmienie cytowanego uryw-
ka listu wskazuje jednak na to, jakoby owe dziewięć
płyt były w jakiś sposób przygotowane przez zmarłego
złotnika i że Lencker ma je tylko wykończyć. Zdaje
się, że mowa jest tutaj o modelach, względnie negaty-
wach przygotowanych do odlewu. To przypuszczenie
znów popiera fakt istnienia daty na płycie ze sceną
Ostatniej Wieczerzy. Lenckerowie bowiem wykonali
tylko pięć plakiet z pośród owych dziewięciu braku-
jących. Przeszkodziła im w tej pracy śmierć. Zacha-
riasz umiera w r. 1612, Krzysztof w rok później 7.
Ostatnią Wieczerzę zatem musiał wykonać inny złot-

Rosenberg, jw., t. I, s. 58, nr 412—418.

461