DOI Heft:
Nr. 6
DOI Artikel:Gelder, H. E. van: Een begreigd monument, [1]
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.19799#0241
Bourbon voltrokken worden te Brielle; terwijl het paar onder de geboden stond, vertoefde
het te Dordt: de prins ten huize van Berck, de prinses op het Hof. Toen beiden het
volgend jaar in de stad terugkwamen, wachtte de prinses in de woning van Berck de
geboorte van haar oudste kind af. Louise Juliana, die de vrouw worden zou van den
Boheemschen Winterkoning zag dus het levenslicht in ditDordtsche patriciërshuis. Nogmaals
in 1578 nam prins Willem er zijn intrek, maar later werd voor dergelijke bezoeken het
Augustijnerklooster ingericht, sedert het Hof genoemd. Dan is het een bewoner, die onze
aandacht trekt: Johan Berck, de zoon van Mathijs; aan hem werd het groote huis toe
gescheiden; een dier forsche regenten uit de eerste helft der zeventiende eeuw aan
wie onze Republiek zooveel heeft te danken. Gezant van den lande in Denemarken, later
in Venetië toonde ook
hij dien merkwaardigen
politieken zin waarmede
zooveel Hollandsche
koopmanszonen in den
vreemde opkwamen
voor de eer van hun
land.
Het perceel bleef tot
in de 18de eeuw eigen-
dom der familie Berck,
kwam toen aan de fami-
lie Stoop, werd in 1768
verkocht aan een loge-
menthouder, en vijftien
jaren later eigendom der
stad Dordrecht. Sedert
overleefde het achter-
De Berckepoort, gevel aan net binnenpleintje
eenvolgens een gebruik
als hulpkazerne, bureau van het burgerlijk armbestuur, huisvlijtschool, knipkamer der
vereeniging Dorcas, bibliotheek van het Nut; nu is het een Meisjesschool.
Al die wisselingen brachten inwendig nog al wat schade aan: de eikenhouten
schoorsteenkappen gedragen door zandsteenen beeldpilasters, de gebeeldhouwde sluitstukken
der balken, zij zijn met de vroegere glorie verdwenen. Maar de oude zolderingen met
moerbinten en kinderbalken zijn er nog, en volgens een brief van den Rijksbouwmeester
Knuttel, in de »Dordr. Courant" gepubliceerd, is alles nog solide genoeg en is van bouw-
valligheid werkelijk geen sprake. Met zijn vele ineenloopende vertrekken: zijn vele goed
licht toelatende vensters is het gebouw — indien het al voor school niet meer bruikbaar
is — voor allerhande doeleinden in te richten. Het plan om er het Museum der Vereeniging
Oud-Dordrecht in onder te brengen is al geopperd en lijkt volstrekt niet onuitvoerbaar.
229
het te Dordt: de prins ten huize van Berck, de prinses op het Hof. Toen beiden het
volgend jaar in de stad terugkwamen, wachtte de prinses in de woning van Berck de
geboorte van haar oudste kind af. Louise Juliana, die de vrouw worden zou van den
Boheemschen Winterkoning zag dus het levenslicht in ditDordtsche patriciërshuis. Nogmaals
in 1578 nam prins Willem er zijn intrek, maar later werd voor dergelijke bezoeken het
Augustijnerklooster ingericht, sedert het Hof genoemd. Dan is het een bewoner, die onze
aandacht trekt: Johan Berck, de zoon van Mathijs; aan hem werd het groote huis toe
gescheiden; een dier forsche regenten uit de eerste helft der zeventiende eeuw aan
wie onze Republiek zooveel heeft te danken. Gezant van den lande in Denemarken, later
in Venetië toonde ook
hij dien merkwaardigen
politieken zin waarmede
zooveel Hollandsche
koopmanszonen in den
vreemde opkwamen
voor de eer van hun
land.
Het perceel bleef tot
in de 18de eeuw eigen-
dom der familie Berck,
kwam toen aan de fami-
lie Stoop, werd in 1768
verkocht aan een loge-
menthouder, en vijftien
jaren later eigendom der
stad Dordrecht. Sedert
overleefde het achter-
De Berckepoort, gevel aan net binnenpleintje
eenvolgens een gebruik
als hulpkazerne, bureau van het burgerlijk armbestuur, huisvlijtschool, knipkamer der
vereeniging Dorcas, bibliotheek van het Nut; nu is het een Meisjesschool.
Al die wisselingen brachten inwendig nog al wat schade aan: de eikenhouten
schoorsteenkappen gedragen door zandsteenen beeldpilasters, de gebeeldhouwde sluitstukken
der balken, zij zijn met de vroegere glorie verdwenen. Maar de oude zolderingen met
moerbinten en kinderbalken zijn er nog, en volgens een brief van den Rijksbouwmeester
Knuttel, in de »Dordr. Courant" gepubliceerd, is alles nog solide genoeg en is van bouw-
valligheid werkelijk geen sprake. Met zijn vele ineenloopende vertrekken: zijn vele goed
licht toelatende vensters is het gebouw — indien het al voor school niet meer bruikbaar
is — voor allerhande doeleinden in te richten. Het plan om er het Museum der Vereeniging
Oud-Dordrecht in onder te brengen is al geopperd en lijkt volstrekt niet onuitvoerbaar.
229