Koninklijke Nederlandse Oudheidkundige Bond [Hrsg.]: Bulletin van den Nederlandschen Oudheidkundigen Bond (2.Ser. 6.1913)

Maar niet alleen een tekort aan plaats, ook vochtigheid en het niet brandvrij zijn
der lokalen, waaruit heel lastig de groote schilderijen van Hals zouden kunnen worden
gered, deed het verlangen geboren worden naar een nieuw, geheel vrijstaand, museum,
waar meer zekerheid aan de schatten kon worden geboden, waar regen noch sneeuw
toegang hadden.

In het begin van 1900 kregen de plannen vaster vorm en ontstond er een groote
strijd, de kamp van voorstanders van Hals in een oud gebouw en anderen die een geheel
nieuw huis tot Sanctuarium voor den grooten landzaat verkozen. De eersten, waaronder
mannen als Dr. Bredius, Prof. Six, de Stuers, Breitner, Dr. Cuypers, Dr. Veth en anderen
van grooten naam, zouden het pleit winnen, want in 1908 kocht de stad het Gereformeerde

Hoofdgebouw.

Weeshuis voor de som van ƒ50.000 aan, om het te doen verbouwen tot Museum. Om zich
een geheel vrijstaand gebouw te verzekeren, werden nog twaalf kleine woningen aange-
kocht voor de som van ƒ70.000 en werd een plan ingediend door den Directeur van
Gemeentewerken, den Heer Dumont, in overleg met de Commissie van Toezicht op de
Kunstverzameling gemaakt, om het oude huis tot een geschikt Museum te herscheppen. Voor
de Halsen waren bij dit plan speciale kabinetten aangegeven, die op de binnenplaats uit-
zagen, waaromheen het Museum gebouwd zou worden. Oud was er van dit vierkant
alleen de westervleugel, terwijl al het andere nieuw moest worden gemaakt, uitgezonderd
in den oostervleugel eene poort, die van uit het Groot-Heiligland naar de binnenplaats
leidde. Oorspronkelijk hadden om het vierkante binnenplein de woningen gestaan van

83