DOI Heft:
[Nr. 6]
DOI Artikel:Het gereorganiseerde Haagsche Museum
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.19838#0241
Na de 17de eeuw, de 18de eeuw; de zaal van Marot met een fraai uitgebouwde
Barokkast, waarop een stel Meissener vazen, die in bruikleen zijn gegeven. Links en rechts
van de kast gobelins, langs de ramen gobelinkussens uit de Haagsche fabriek. Twee Barok
stoelen zijn van den zolder van het museum gekomen; het is merkwaardig hoeveel schatten
daar nog opgedolven zijn, zooals een goudleeren behangsel uit de 18de eeuw en een
schoorsteen van 1770 in Lodewijk XV-stijl, oorspronkelijk afkomstig van de Riviervisch-
markt. Zij is geplaatst in een licht vertrek met eenige andere Rococo-meubels, een keur-
verzameling van Haagsch porcelein, vitrines met zilverwerk.
Eenigszins somber door het bovenlicht is de Lodewijk XVI-zaal, waar glaswerk is
opgesteld, dat evenwel juist door dit bovenlicht prachtig uitkomt zonder te veel te spiegelen.
Aan den wand staat een Lodewijk XVI-canape met twee stoelen afkomstig uit het Huis
Nassau-Weilburg, de latere comedie. Zij zijn ook al van den zolder gehaald en bekleed
met een zijden damast van vroegeren datum, die ook nog in het museum is gevonden.
Naast de Lodewijk XVI-kamer, een vertrek met laat-Empire meubels, de collectie
modellen van Colenbrander, die hier goed op zijn plaats is. Aan den wand portretten
van bekende Hagenaars, waaronder ook Berlage en Couperus, wat bewijst, dat het museum
ook den modernen tijd meevoelt; verder een beeldje van Maris zittend met zijn palet in
de hand. op de schilderkist van David Bles, wat deze hem zeker niet kwalijk zal
nemen. Joseph Israëls kijkt gebogen op zijn stok nog zoekend rond, in zijn hoekje schijnt
hij nog niet geheel tevreden, misschien zou hij liever wat hooger staan zooals Maris.
Beneden in zaal X is de ceramische collectie tentoongesteld. Vroeger was deze
verzameling ook reeds het pièce de résistance van het museum, ook toen werden de
voorwerpen al met zorg gerangschikt. Toch zijn er nog verschillende verbeteringen aan-
gebracht. De zaal is nu uitsluitend voor ceramiek gebruikt, de aandacht wordt door
niets anders afgeleid. De opstelling is mooi en tevens wetenschappelijk geordend. Elk
voorwerp komt tot zijn recht en elke groep heeft den gewenschten achtergrond. Het
middeneeuwsch aardewerk staat op donkerbruin fond ; het gekleurde Delftsch op donkergrijs,
het blauwe Delftsch en het porcelein op licht grijs fluweel in eenvoudige glasvitrines 2)
met middenschot, zoodat men alleen één rij voorwerpen tegelijk ziet. Al die verschillende
vormen zouden anders een rommelig geheel maken, terwijl er nu een statige rust van het
deftige porcelein uitgaat. Alleen de vitrine tegenover de ramen hangt iets te hoog en
spiegelt; dit laatste is wellicht door de raambedekking te verminderen. Wat de hoogte
betreft, de vitrine, door Corn. van der Sluys vervaardigd, een zakelijke, eenvoudige kast,
steunt op de onderste lijst van een enorm encadrement van een reeds lang verdwenen
schutterstuk, de bovenwand wordt eveneens door dit lijstwerk versierd; de genoemde
vitrine lager plaatsen was dus niet mogelijk. Aan een der penanten, tusschen de ramen,
hangen de tegels uit de Rotterdamsche fabriek, besproken in de Mededeelingen II en III, 1919.
Tusschen de ernstige groote glazen kasten doet de lage, vierkante vitrine met gekleurde
1) Deze laatste vitrines waren reeds voor de reorganisatie in gebruik.
231
Barokkast, waarop een stel Meissener vazen, die in bruikleen zijn gegeven. Links en rechts
van de kast gobelins, langs de ramen gobelinkussens uit de Haagsche fabriek. Twee Barok
stoelen zijn van den zolder van het museum gekomen; het is merkwaardig hoeveel schatten
daar nog opgedolven zijn, zooals een goudleeren behangsel uit de 18de eeuw en een
schoorsteen van 1770 in Lodewijk XV-stijl, oorspronkelijk afkomstig van de Riviervisch-
markt. Zij is geplaatst in een licht vertrek met eenige andere Rococo-meubels, een keur-
verzameling van Haagsch porcelein, vitrines met zilverwerk.
Eenigszins somber door het bovenlicht is de Lodewijk XVI-zaal, waar glaswerk is
opgesteld, dat evenwel juist door dit bovenlicht prachtig uitkomt zonder te veel te spiegelen.
Aan den wand staat een Lodewijk XVI-canape met twee stoelen afkomstig uit het Huis
Nassau-Weilburg, de latere comedie. Zij zijn ook al van den zolder gehaald en bekleed
met een zijden damast van vroegeren datum, die ook nog in het museum is gevonden.
Naast de Lodewijk XVI-kamer, een vertrek met laat-Empire meubels, de collectie
modellen van Colenbrander, die hier goed op zijn plaats is. Aan den wand portretten
van bekende Hagenaars, waaronder ook Berlage en Couperus, wat bewijst, dat het museum
ook den modernen tijd meevoelt; verder een beeldje van Maris zittend met zijn palet in
de hand. op de schilderkist van David Bles, wat deze hem zeker niet kwalijk zal
nemen. Joseph Israëls kijkt gebogen op zijn stok nog zoekend rond, in zijn hoekje schijnt
hij nog niet geheel tevreden, misschien zou hij liever wat hooger staan zooals Maris.
Beneden in zaal X is de ceramische collectie tentoongesteld. Vroeger was deze
verzameling ook reeds het pièce de résistance van het museum, ook toen werden de
voorwerpen al met zorg gerangschikt. Toch zijn er nog verschillende verbeteringen aan-
gebracht. De zaal is nu uitsluitend voor ceramiek gebruikt, de aandacht wordt door
niets anders afgeleid. De opstelling is mooi en tevens wetenschappelijk geordend. Elk
voorwerp komt tot zijn recht en elke groep heeft den gewenschten achtergrond. Het
middeneeuwsch aardewerk staat op donkerbruin fond ; het gekleurde Delftsch op donkergrijs,
het blauwe Delftsch en het porcelein op licht grijs fluweel in eenvoudige glasvitrines 2)
met middenschot, zoodat men alleen één rij voorwerpen tegelijk ziet. Al die verschillende
vormen zouden anders een rommelig geheel maken, terwijl er nu een statige rust van het
deftige porcelein uitgaat. Alleen de vitrine tegenover de ramen hangt iets te hoog en
spiegelt; dit laatste is wellicht door de raambedekking te verminderen. Wat de hoogte
betreft, de vitrine, door Corn. van der Sluys vervaardigd, een zakelijke, eenvoudige kast,
steunt op de onderste lijst van een enorm encadrement van een reeds lang verdwenen
schutterstuk, de bovenwand wordt eveneens door dit lijstwerk versierd; de genoemde
vitrine lager plaatsen was dus niet mogelijk. Aan een der penanten, tusschen de ramen,
hangen de tegels uit de Rotterdamsche fabriek, besproken in de Mededeelingen II en III, 1919.
Tusschen de ernstige groote glazen kasten doet de lage, vierkante vitrine met gekleurde
1) Deze laatste vitrines waren reeds voor de reorganisatie in gebruik.
231