DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.24587#0176
SCHILDER-, TEEKEN-, PLAATSNIJKUNST, ENZ. 167
onzer vaderlandsche historipenningen Andries Schoemaker
in ’t verzamelen der zelven en door geduurige briefwis-
seling wegens de ontdekte penningen, bij de twaalf
jaaren gestaadig niet waare ondersteund geworden ».
In zijne Hedendaagschepenningkunde, blz. 134-135,
verhaalt deze geleerde, dat toen hij Schoemaker « die
eenige jaaren in het verzamelen van Nederlandsche pen-
ningen en zelver bewijsstukken, had gesleten », zijn, tot
op het jaar 1584 gevorderd, penningwerk liet zien, deze
het werk en het gevolgd plan volkomen goedkeurde,
doch hem evenwel den raad gaf orn zijnen arbeid te
doen aanvangen met den afstand van keizer Karel V
(1555) in plaats van met de aanbieding van het smeek-
schrift der Verbünden edelen (1566). Hierop laat van
Loon verder volgen : « Doch om dien op zijnen (Schoe-
makers) raad aldus aangevangen arbeijd 00k van zijnen
kant weer, zoo veel doenlijk waar, te verligten; heeft
die Hooldliefhebber der Nederlandsche Historipennin-
gen mij niet alleen zyne eyge gemaakte handtekeningen
van de alom ontdekte gedenkstukken gulhartig mede-
gedeeld, maar tot zijne Nederlandsche penrtingschat,
welke in die tijden in Europa om haare volkomenheyd
geene weerga had, altijd vryen toegang vergund en
sedert door gestaadige brievenwisselingen, nevens my,
alles aangewrend, zoo om de penningen, die zoohier
zoodaar het zy in, het zy buijten het land by eenige
liefhebbers mogten bewaard, of in den eenen of anderen
hoek verschoolen weezen, op te speuren, als 00k om
den echten zin hunner opgestempelde verbeeldingen en
de grondoorzaak hunner geboorte te achterhaalen ».
Het is dus waarlijk niet Schoemaker die van
Loon naschrijft, maar wel van Loon die uit de rijke
schatten van wetenschap door Schoemaker opgedaan,
in de ruimste mate put.
onzer vaderlandsche historipenningen Andries Schoemaker
in ’t verzamelen der zelven en door geduurige briefwis-
seling wegens de ontdekte penningen, bij de twaalf
jaaren gestaadig niet waare ondersteund geworden ».
In zijne Hedendaagschepenningkunde, blz. 134-135,
verhaalt deze geleerde, dat toen hij Schoemaker « die
eenige jaaren in het verzamelen van Nederlandsche pen-
ningen en zelver bewijsstukken, had gesleten », zijn, tot
op het jaar 1584 gevorderd, penningwerk liet zien, deze
het werk en het gevolgd plan volkomen goedkeurde,
doch hem evenwel den raad gaf orn zijnen arbeid te
doen aanvangen met den afstand van keizer Karel V
(1555) in plaats van met de aanbieding van het smeek-
schrift der Verbünden edelen (1566). Hierop laat van
Loon verder volgen : « Doch om dien op zijnen (Schoe-
makers) raad aldus aangevangen arbeijd 00k van zijnen
kant weer, zoo veel doenlijk waar, te verligten; heeft
die Hooldliefhebber der Nederlandsche Historipennin-
gen mij niet alleen zyne eyge gemaakte handtekeningen
van de alom ontdekte gedenkstukken gulhartig mede-
gedeeld, maar tot zijne Nederlandsche penrtingschat,
welke in die tijden in Europa om haare volkomenheyd
geene weerga had, altijd vryen toegang vergund en
sedert door gestaadige brievenwisselingen, nevens my,
alles aangewrend, zoo om de penningen, die zoohier
zoodaar het zy in, het zy buijten het land by eenige
liefhebbers mogten bewaard, of in den eenen of anderen
hoek verschoolen weezen, op te speuren, als 00k om
den echten zin hunner opgestempelde verbeeldingen en
de grondoorzaak hunner geboorte te achterhaalen ».
Het is dus waarlijk niet Schoemaker die van
Loon naschrijft, maar wel van Loon die uit de rijke
schatten van wetenschap door Schoemaker opgedaan,
in de ruimste mate put.