DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.24587#0668
640
TOONKUNST.
Terwijl bovenaardsche stemmen dit verkondigen en hun Eere zij God
in den Hooge doen weerklinken, vangt op aarde de bede aan : « Lux
aeterna luceat ei », « möge hem het eeuwige licht beschijnen ».
Ook dit tafereel in de kerk is rijk aan treffelijke bijzonderheden,
doch wordt zonder twijfel door een orchestraal gedeelte, den lijkstoet,
overtroffen. Deze is een treurmarsch in den hoogsten, edelsten zin des
woords, een prächtige rouwhulde, welke door een groot orkest voor-
gedragen eenen indruk maken moet, dieper en verhevener dan het
vorstelijk grafteeken wat bestemd is de eeuwen te trotseeren.
De Clarissen en Franciscanen begeleiden met klagende stem die
heerlijkheid, als de dünne nevel die een praalbouw omzweeft. Zoo
wijkt deze zang ook weldra voor de stemming der hemelsche vreugde.
Een halfkoor, openend in sololcwartet voor jonkvrouwen, en een
koor van vrouwelijke hemelstemmen voeren ons tot het groote slotkoor
— een mächtige zegezang, welke, in altoos breeder ontwikkeling, koor
en orkest tot de hoogste uitdrukking van Irracht medesleept. Dat de
bekende motieven ons nog eenmaal komen begroeten spreekt wel van
zelf. Wij zijn elkander te lief geworden om zonder afscheid uiteen te gaan !
Een tusschenzin van teederer kleur doet den laatsten zegeroep nog
reusachtiger verschijnen.
« Franciscus overwon !
« Hij draagt het gouden kleed, hetwelk hem de Armoe spow !
« Glorie aan God! >
Ziedaar het Oratorium Franciscus van Edgar Tinel. Het is een
werk ter eere Gods, een met goud geborduurd prachtgewaad, kunstrijk
geweven uit honderdduizenden verrukkelijke Wanken om St-Franciscus
te verheerlijken. Maar het werk prijst ook den bescheiden meester,
die een kunstgewrocht van den eersten rang in het leven riep. W a t
de meester zocht en wilde, heeft hij bereikt en op vol-
komen wijze tot stand gebracht.
De uitvoering van het Oratorium vordert echter meer dan gewone
krachten; een talrijk welgeoefend koor met flinke stemmen, zes Solisten,
wier taak niet gemakkelijk is en die in dez£ soort van muziek beslagen
mocten zijn, een groot en geoefend orkest en eindelijk de koning der
instrumenten — het orgel.
Wil het publiek Franciscus recht genieten, dan moet het een
open en gezonden zin voor diepzinnige kunstwerken bezitten. Van
de uitvoerders zoowel als van de hoorders vordert de strenge Francis-
cus volharding. Den 22" Augustus zal het Oratorium, te Mechelen, zijne
eerstc uitvoering beleven. Bclgic is het land der goedc orkestmuziek,
en een harer beste orkesten, ja een der beste van gchcel Europa zal
deel nemen aan de uitvoering. Goed heil!
Theodor Schmu). S. J.
Feldkirch in Vorarlberg, (Oostenrijk\ 2 Aug. 1888.
TOONKUNST.
Terwijl bovenaardsche stemmen dit verkondigen en hun Eere zij God
in den Hooge doen weerklinken, vangt op aarde de bede aan : « Lux
aeterna luceat ei », « möge hem het eeuwige licht beschijnen ».
Ook dit tafereel in de kerk is rijk aan treffelijke bijzonderheden,
doch wordt zonder twijfel door een orchestraal gedeelte, den lijkstoet,
overtroffen. Deze is een treurmarsch in den hoogsten, edelsten zin des
woords, een prächtige rouwhulde, welke door een groot orkest voor-
gedragen eenen indruk maken moet, dieper en verhevener dan het
vorstelijk grafteeken wat bestemd is de eeuwen te trotseeren.
De Clarissen en Franciscanen begeleiden met klagende stem die
heerlijkheid, als de dünne nevel die een praalbouw omzweeft. Zoo
wijkt deze zang ook weldra voor de stemming der hemelsche vreugde.
Een halfkoor, openend in sololcwartet voor jonkvrouwen, en een
koor van vrouwelijke hemelstemmen voeren ons tot het groote slotkoor
— een mächtige zegezang, welke, in altoos breeder ontwikkeling, koor
en orkest tot de hoogste uitdrukking van Irracht medesleept. Dat de
bekende motieven ons nog eenmaal komen begroeten spreekt wel van
zelf. Wij zijn elkander te lief geworden om zonder afscheid uiteen te gaan !
Een tusschenzin van teederer kleur doet den laatsten zegeroep nog
reusachtiger verschijnen.
« Franciscus overwon !
« Hij draagt het gouden kleed, hetwelk hem de Armoe spow !
« Glorie aan God! >
Ziedaar het Oratorium Franciscus van Edgar Tinel. Het is een
werk ter eere Gods, een met goud geborduurd prachtgewaad, kunstrijk
geweven uit honderdduizenden verrukkelijke Wanken om St-Franciscus
te verheerlijken. Maar het werk prijst ook den bescheiden meester,
die een kunstgewrocht van den eersten rang in het leven riep. W a t
de meester zocht en wilde, heeft hij bereikt en op vol-
komen wijze tot stand gebracht.
De uitvoering van het Oratorium vordert echter meer dan gewone
krachten; een talrijk welgeoefend koor met flinke stemmen, zes Solisten,
wier taak niet gemakkelijk is en die in dez£ soort van muziek beslagen
mocten zijn, een groot en geoefend orkest en eindelijk de koning der
instrumenten — het orgel.
Wil het publiek Franciscus recht genieten, dan moet het een
open en gezonden zin voor diepzinnige kunstwerken bezitten. Van
de uitvoerders zoowel als van de hoorders vordert de strenge Francis-
cus volharding. Den 22" Augustus zal het Oratorium, te Mechelen, zijne
eerstc uitvoering beleven. Bclgic is het land der goedc orkestmuziek,
en een harer beste orkesten, ja een der beste van gchcel Europa zal
deel nemen aan de uitvoering. Goed heil!
Theodor Schmu). S. J.
Feldkirch in Vorarlberg, (Oostenrijk\ 2 Aug. 1888.