De Dietsche warande: tijdschrift voor kunst en Zedegeschiedenis (3: 11.1898)

10onM sn £u? Cur6en(1)

door GUSTAAF SEGERS.

IJN ware naam was Georg Castriota. Zijn vader,
Jan Castriota, een kleine Grieksche prins, die
schatplichtig was aan Sultan Murad, had zijne
vier zonen als gijzelaars in de handen van zijnen leenheer
gesteld. De drie oudsten stierven vroegtijdig, en Georg,
alleen gebleven, won, door zijne zeldzame geestesgaven en
zijn schoon gelaat, de vriendschap van den Turkschen
vorst, die hem in den Muzulmanschen godsdienst deed
onderwijzen. Hij dwong hem echter den naam en den
titel Iskender-Bei aan te nemen. Dank aan zijne
kracht en zijnen moed was hij op achttienjarigen ouder-
dom de geduchtste krijgsman van het leger. Sultan
M urad, bij wien Castrioto gedurig in gunst klom, gaf
hem het bestuur over een Sandjak. Maar, bij den dood
van Jan Castriota, weigerde Sultan Murad aan Iskender-
Bei het prinsdom Emathie te schenken, waar zijn vader
geregeerd had. Hij stelde er eenen gouverneur aan,
en zond den prins naar den oorlog. Iskender-Bei,
gegriefd door deze onrechtvaardigheid, wachtte slechts
het gunstig oogenblik af, om zich te wreken. Georg
verliet dan ook het leger, wanneer de Ottomanen,
in de omstreken van Nyssa, door Hunyades verslagen
werden. Door geweld had hij den Reis-Effendi een bevel
ontrukt, waardoor den Gouverneur van Ak-Hyssar werd
opgedragen het oppergezag aan Iskender-Bei af te staan.
Hij was alsdan negen en twintig jaren oud. Voorzien

(i) Zie Dietsche Warande, blz. 66.