DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.26593#0453
OMROEPER.
437
van een vorst, want men kan nooit weten... wie ze eigenlijk gemaakt
heeft. »
Liturgische zang. — De kardinaalaartsbisschop van Milaan
heeft in zijn paleis een openbare school voor liturgischen zang ge-
grond, die niet alleen door geestelijken en seminaristen, maar ook
door leeken, toondichters en eenvoudige musici bezocht wordt. De
school wordt bestuurd door den kanunnik Luigi Mambretti, een man,
die even geleerd als bescheiden, volkomen op de hoogte zijner schoone
taak schijnt te zijn.
Mascagni. — Uit Rome vernemen wij dat M. eene nieuwe sym-
phonie heeft gecomponeerd. Dit bericht is onrustbarend genoeg voor
ieder, die het Intermezzo Sinfonico uit de Cavalleria kent, en dus
weet, wat M. onder een symphonie verstaat : een duo voor harp en
viool. De berichtgever vertelt, dat M., geïnspireerd door Leopardi’s
gedichten, « in chronologische volgorde de kindsheid van den dichter,
cc zijn klachten over zijn te korte jeugd, zijne teleurstellingen in de
«liefde, zijne vurige vaderlandsliefde en zijn wanhoop over de nietig-
« heid van het leven in muziek heeft gezet. » In chronologische volg-
orde nog wel! Alles wordt uitgedrukt in polka’s en meer- of minder
langzame walsen.
M. heeft hiermede den grondslag gelegd voor een nieuwe kunst :
de biographische muziek.
Letterkunde.
Dickens-vereering in Engeland. — Een Londensch vereer
der van Dickens is op een interessant denkbeeld gekompn. Hij organi-
seert wandelingen door Londen, waarbij halt wordt gemaakt op
alle plaatsen, die Charles Dickens in zijn romans heeft beschreven,
en dat wel in chronologische volgorde, zoodat men met “ Piek"
wiek » begint. Geen schrijver heeft een stad zóó tot schouwtoo-
neel van de voortbrengselen zijner verbeelding gemaakt, als « Boz »
zijn geliefd Londen. Zijn helden en heldinnen, die ons allen zoo
veitrouwd zijn geworden, alsof zij werkelijk levende rnenschen
waren, goede kennissen uit vroeger dagen, zijn onafscheidelijk
verbonden met tallooze plaatsen, hoeken en huizen van Londen.
Juist daarom is Londen menigeen zoo dierbaar, —- menig oud,
onaanzienlijk gebouw heeft een eigenaardige wijding verkregen,
omdat daar een scène is afgespeeld, die ons bij het lezen van
cc Dombey » of cc Copperfield » een lach of een traan heeft ontlokt.
Ja, verscheiden huizen worden, hoewel zij sinds langen tijd zeer
bouwvallig zijn, nog staande gehouden door en ter wille van die
Dickens-vereering. Achter het indrukwekkende paleis van justicie
aan het Strand staat bij voorbeeld in een armoedig zijstraatje een
laag huisje, waarheen alle bezoekers van buiten en alle Amerikanen
bij voorkeur een pelgrimstocht maken. Want boven de deur staan
437
van een vorst, want men kan nooit weten... wie ze eigenlijk gemaakt
heeft. »
Liturgische zang. — De kardinaalaartsbisschop van Milaan
heeft in zijn paleis een openbare school voor liturgischen zang ge-
grond, die niet alleen door geestelijken en seminaristen, maar ook
door leeken, toondichters en eenvoudige musici bezocht wordt. De
school wordt bestuurd door den kanunnik Luigi Mambretti, een man,
die even geleerd als bescheiden, volkomen op de hoogte zijner schoone
taak schijnt te zijn.
Mascagni. — Uit Rome vernemen wij dat M. eene nieuwe sym-
phonie heeft gecomponeerd. Dit bericht is onrustbarend genoeg voor
ieder, die het Intermezzo Sinfonico uit de Cavalleria kent, en dus
weet, wat M. onder een symphonie verstaat : een duo voor harp en
viool. De berichtgever vertelt, dat M., geïnspireerd door Leopardi’s
gedichten, « in chronologische volgorde de kindsheid van den dichter,
cc zijn klachten over zijn te korte jeugd, zijne teleurstellingen in de
«liefde, zijne vurige vaderlandsliefde en zijn wanhoop over de nietig-
« heid van het leven in muziek heeft gezet. » In chronologische volg-
orde nog wel! Alles wordt uitgedrukt in polka’s en meer- of minder
langzame walsen.
M. heeft hiermede den grondslag gelegd voor een nieuwe kunst :
de biographische muziek.
Letterkunde.
Dickens-vereering in Engeland. — Een Londensch vereer
der van Dickens is op een interessant denkbeeld gekompn. Hij organi-
seert wandelingen door Londen, waarbij halt wordt gemaakt op
alle plaatsen, die Charles Dickens in zijn romans heeft beschreven,
en dat wel in chronologische volgorde, zoodat men met “ Piek"
wiek » begint. Geen schrijver heeft een stad zóó tot schouwtoo-
neel van de voortbrengselen zijner verbeelding gemaakt, als « Boz »
zijn geliefd Londen. Zijn helden en heldinnen, die ons allen zoo
veitrouwd zijn geworden, alsof zij werkelijk levende rnenschen
waren, goede kennissen uit vroeger dagen, zijn onafscheidelijk
verbonden met tallooze plaatsen, hoeken en huizen van Londen.
Juist daarom is Londen menigeen zoo dierbaar, —- menig oud,
onaanzienlijk gebouw heeft een eigenaardige wijding verkregen,
omdat daar een scène is afgespeeld, die ons bij het lezen van
cc Dombey » of cc Copperfield » een lach of een traan heeft ontlokt.
Ja, verscheiden huizen worden, hoewel zij sinds langen tijd zeer
bouwvallig zijn, nog staande gehouden door en ter wille van die
Dickens-vereering. Achter het indrukwekkende paleis van justicie
aan het Strand staat bij voorbeeld in een armoedig zijstraatje een
laag huisje, waarheen alle bezoekers van buiten en alle Amerikanen
bij voorkeur een pelgrimstocht maken. Want boven de deur staan