DOI issue:
Dyskusje
DOI article:Lameński, Lechosław: Spojrzenie zza węgła: kilka uwag o kondycji sztuki sakralnej w Polsce
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.37085#0340
338
DYSKUSJE
jąc technikę sgraffita. Ciemnoszare litery wyraźnie odcinają się od lica białych ścian.
Napisy są bardzo wiernym odwzorowaniem pisma Prymasa Tysiąclecia, ponieważ
artystka powiększyła do odpowiednich rozmiarów zdjęcia autentycznych fragmen-
tów. W efekcie powstała chyba jedyna w Polsce Droga Krzyżowa, gdzie posłużono
się wyłącznie liternictwem bez innych elementów mających zobrazować poszczegól-
ne stacje. Jednak sama forma liter, technika w jakiej zostały wykonane, a przede
wszystkim osoba Autora, nadają tej prostej, ale jakże wymownej Via Crucis wartość
szczególną, zarówno jeśli chodzi o treść, jak i formę plastyczną4.
Nic więc dziwnego, że zarówno Kościół, jak i sami artyści powinni zrobić
wszystko, aby tego typu dzieł było znacznie więcej. Warto chyba również w dalszym
ciągu przekonywać wiernych do przykładów sztuki skrajnie nowoczesnej (działającej
bardziej nastrojem, barwą i na poły abstrakcyjną formą), bo przecież w nowobudowa-
nych wnętrzach kościołów będzie ich, siłą rzeczy, coraz więcej.
A na razie trzeba przynajmniej rozmawiać i dyskutować o współczesnej sztuce
sakralnej, bo być może wnioski wypływające z tych dyskusji dotrą nareszcie do
świadomości kogo trzeba.
4 Pisząc o stacjach Drogi Krzyżowej w kaplicy Seminarium Duchownego w Warszawie,
korzystałem z uwag Urszuli Gawłowskiej, zawartych w jej pracy magisterskiej: Koncepcje
plastyczne i ikonograficzne stacji Dróg Krzyżowych powstałych po soborze Watykańskim II
w wybranych świątyniach Archidiecezji Warszawskiej i Diecezji Warszawsko-Praskiej, powsta-
łej w 2002 r., pod moim kierunkiem w Instytucie Historii Sztuki KUL.
DYSKUSJE
jąc technikę sgraffita. Ciemnoszare litery wyraźnie odcinają się od lica białych ścian.
Napisy są bardzo wiernym odwzorowaniem pisma Prymasa Tysiąclecia, ponieważ
artystka powiększyła do odpowiednich rozmiarów zdjęcia autentycznych fragmen-
tów. W efekcie powstała chyba jedyna w Polsce Droga Krzyżowa, gdzie posłużono
się wyłącznie liternictwem bez innych elementów mających zobrazować poszczegól-
ne stacje. Jednak sama forma liter, technika w jakiej zostały wykonane, a przede
wszystkim osoba Autora, nadają tej prostej, ale jakże wymownej Via Crucis wartość
szczególną, zarówno jeśli chodzi o treść, jak i formę plastyczną4.
Nic więc dziwnego, że zarówno Kościół, jak i sami artyści powinni zrobić
wszystko, aby tego typu dzieł było znacznie więcej. Warto chyba również w dalszym
ciągu przekonywać wiernych do przykładów sztuki skrajnie nowoczesnej (działającej
bardziej nastrojem, barwą i na poły abstrakcyjną formą), bo przecież w nowobudowa-
nych wnętrzach kościołów będzie ich, siłą rzeczy, coraz więcej.
A na razie trzeba przynajmniej rozmawiać i dyskutować o współczesnej sztuce
sakralnej, bo być może wnioski wypływające z tych dyskusji dotrą nareszcie do
świadomości kogo trzeba.
4 Pisząc o stacjach Drogi Krzyżowej w kaplicy Seminarium Duchownego w Warszawie,
korzystałem z uwag Urszuli Gawłowskiej, zawartych w jej pracy magisterskiej: Koncepcje
plastyczne i ikonograficzne stacji Dróg Krzyżowych powstałych po soborze Watykańskim II
w wybranych świątyniach Archidiecezji Warszawskiej i Diecezji Warszawsko-Praskiej, powsta-
łej w 2002 r., pod moim kierunkiem w Instytucie Historii Sztuki KUL.