DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.55687#0229
Polscy graficy w Paryżu lat 20. i 30. XX wieku - wielość koncepcji artystycznych, odmienność postaw życiowych 225
II. 2. Józef Hecht, Zwierzęta z zoo wychodzg na przechadzkę, miedzioryt, zbiory Biblioteki Jagiellońskiej
zwierząt, w latach 1938-1939 - Londyn i Wyspa
kormoranów.
Podczas gdy Makowski, posługujący się w akwa-
fortach czernią i bielą, zamieniał kolor, najistotniej-
szy dla niego składnik formy, na jego odpowiednik
- światło, a linia (kreska) pozbawiona była wartości
samodzielnej, dla Hechta linia stanowiła wartość
samą w sobie; wyrafinowana, nieomylna, ma cha-
rakter konstrukcyjny, a jednocześnie dekoracyjny.
Nie służyła tylko do „zamknięcia” kształtu moty-
wów zaczerpniętych z natury - ten grafik wydoby-
wał energię z samej linii. Uwagę krytyków zwracał
subtelny rysunek Hechta, inspiracje sztukąjaponii32
i perskimi miniaturami33 oraz analogie do naiw-
nego prymitywizmu Celnika Rousseau.34 Edward
Woroniecki, autor licznych recenzji z wystaw grafi-
ki Hechta, pisał: „Grafika Hechta (...) jest bardzo
osobista i nowoczesna, choć można w niej odna-
leźć echa głębokiego podziwu artysty dla polskich
32 Woroniecki (1926a: 714).
33 Klingsland (1933: 305).
34 „ [Hecht] Jest dowcipny i złośliwy. Bez mrugnięcia okiem
rzuca wyzwanie Dufyemu. Pod bokiem Celnika Rousseau
przemyca wyborne prace, które nawet tamtego by skusiły”, cyt.
za: Woroniecki (1926a: 714).
drzeworytów i miedziorytów ludowych, a także
dla naszej grafiki XVI i XVII w. To duchowe po-
krewieństwo ze źródłami naszej sztuki narodowej
nie przynosi mu bynajmniej ujmy. Hecht dogłębnie
poznał rozmaite techniki graficzne. Korzysta z nich
świadomie, nie łącząc jednak w jednym dziele”.35
Artysta, który przez kilka lat po przybyciu do Pa-
ryża (do ok. 1927 roku) określał swoją narodowość
jako polską (utrzymywał kontakty z Jung Idysz z ro-
dzinnej Łodzi), został w 1930 roku naturalizowany.
W środowisku paryskim miał ugruntowaną pozycję
zawodową, utrzymywał liczne kontakty z artystami
francuskimi i innego pochodzenia. O jego twórczo-
ści pisali Gustave Kahn,36 Jean Emile Labourer,37
Anna Levy-Gurman,38 Andre Suarez,39 poeta Geo-
- Charles.40 W 1923 roku Hecht został członkiem
Les Peintres-Graveurs Independants,41 a w 1928
członkiem-założycielem stowarzyszenia La Jeune
35 Woroniecki (1927: 71-72).
36 Kahn (1926: 286).
37 Labourer (1929: 881-884).
38 Levy-Gurman (1934: 44-48).
39 Suarez (1926); Suarez (1928: 1-3).
40 Geo-Charles (1923: 1-3).
41 Stowarzyszenie założone w 1923 roku przez Jeana Emi-
le’a Laboureura i Raoula Dufy.
II. 2. Józef Hecht, Zwierzęta z zoo wychodzg na przechadzkę, miedzioryt, zbiory Biblioteki Jagiellońskiej
zwierząt, w latach 1938-1939 - Londyn i Wyspa
kormoranów.
Podczas gdy Makowski, posługujący się w akwa-
fortach czernią i bielą, zamieniał kolor, najistotniej-
szy dla niego składnik formy, na jego odpowiednik
- światło, a linia (kreska) pozbawiona była wartości
samodzielnej, dla Hechta linia stanowiła wartość
samą w sobie; wyrafinowana, nieomylna, ma cha-
rakter konstrukcyjny, a jednocześnie dekoracyjny.
Nie służyła tylko do „zamknięcia” kształtu moty-
wów zaczerpniętych z natury - ten grafik wydoby-
wał energię z samej linii. Uwagę krytyków zwracał
subtelny rysunek Hechta, inspiracje sztukąjaponii32
i perskimi miniaturami33 oraz analogie do naiw-
nego prymitywizmu Celnika Rousseau.34 Edward
Woroniecki, autor licznych recenzji z wystaw grafi-
ki Hechta, pisał: „Grafika Hechta (...) jest bardzo
osobista i nowoczesna, choć można w niej odna-
leźć echa głębokiego podziwu artysty dla polskich
32 Woroniecki (1926a: 714).
33 Klingsland (1933: 305).
34 „ [Hecht] Jest dowcipny i złośliwy. Bez mrugnięcia okiem
rzuca wyzwanie Dufyemu. Pod bokiem Celnika Rousseau
przemyca wyborne prace, które nawet tamtego by skusiły”, cyt.
za: Woroniecki (1926a: 714).
drzeworytów i miedziorytów ludowych, a także
dla naszej grafiki XVI i XVII w. To duchowe po-
krewieństwo ze źródłami naszej sztuki narodowej
nie przynosi mu bynajmniej ujmy. Hecht dogłębnie
poznał rozmaite techniki graficzne. Korzysta z nich
świadomie, nie łącząc jednak w jednym dziele”.35
Artysta, który przez kilka lat po przybyciu do Pa-
ryża (do ok. 1927 roku) określał swoją narodowość
jako polską (utrzymywał kontakty z Jung Idysz z ro-
dzinnej Łodzi), został w 1930 roku naturalizowany.
W środowisku paryskim miał ugruntowaną pozycję
zawodową, utrzymywał liczne kontakty z artystami
francuskimi i innego pochodzenia. O jego twórczo-
ści pisali Gustave Kahn,36 Jean Emile Labourer,37
Anna Levy-Gurman,38 Andre Suarez,39 poeta Geo-
- Charles.40 W 1923 roku Hecht został członkiem
Les Peintres-Graveurs Independants,41 a w 1928
członkiem-założycielem stowarzyszenia La Jeune
35 Woroniecki (1927: 71-72).
36 Kahn (1926: 286).
37 Labourer (1929: 881-884).
38 Levy-Gurman (1934: 44-48).
39 Suarez (1926); Suarez (1928: 1-3).
40 Geo-Charles (1923: 1-3).
41 Stowarzyszenie założone w 1923 roku przez Jeana Emi-
le’a Laboureura i Raoula Dufy.