Studia Waweliana (3.1994)

4. Katedra na Wawelu, kaplica Sw. Trójcy, ściana południowa. Stan z około
1890 (fot. I Krieger). MHMK

ku. Zwieńczenie stanowi trójkątny przyczółek,
którego górną krawędź zakończono „żabkami",
środek przyczółka zdobi herb Dunin-Wąsowi-
czów — Łabędź, otoczony motywem roślinnym.
Do narożników tumby przylegają kolumienki za-
kończone pinaklami i kwiatonami. W ścianie
frontowej umieszczono płaskorzeźbę z białego
marmuru, wykonaną przez Adama Tadoliniego na
zamówienie Wąsowiczowej, przedstawiającą po-
stać śpiącej kobiety leżącej na empirowej sofie
stojącej na lwich łapach. Kobieta, ubrana w udra-
powaną długą suknię, wspiera głowę na zgiętej
lewej dłoni. W tle, u jej stóp, gasnący kaganek
i kolumienka opleciona wężem symbolizującym
wieczność. Ponad postacią widnieje główka anioł-
ka patrzącego na śpiącą. Relief ten wzorowany

był na posągu Ariadny Watykańskiej, często na-
śladowanym w epoce neoklasycyzmu 42. Na szczy-
cie sarkofagu umieszczono rzeźbę przedstawiającą
modlące się dziecko, klęczące na jednym kola-
nie. Posążek ten Wąsowiczowa zamówiła u Aloj-
zego Pampaloniego po śmierci pięcioletniej córki
Julii 43.

W źródłach i literaturze przedmiotu spotyka-
my różne stanowiska co do identyfikacji osoby
przedstawionej na nagrobku. Lanci pisze: „repre-
sente la comtesse en grandeur naturelle qui re-

42 D o b r o w o 1 s k i, o. c, s. 68—69 oraz Lorentz,
o. c, s. 304.

43 Potocka, o. c, s. 8—15, 31, oraz Potocka-
-W ą s o w i c z o w a, o. c, s. 319.

69