1. Katedra na Wawelu, kaplica Potockich, wnętrze (fot. S. Michta)
nie — stał kamienny ołtarz z mensą na dwóch
kolumienkach i retabulum ozdobionym alabastro-
wymi płaskorzeźbami przedstawiającymi Naro-
dzenie Pańskie. Przy ścianie południowej w wy-
sokiej prostokątnej wnęce zakończonej półkolistą
arkadą —■ ujętą po bokach pilastrami o toskań-
skich kapitelach, w której znajdowało się okrąg-
łe okno — ustawiona była ława z czerwonego
marmuru o trzech siedzeniach. W pendentywach
zawieszone były herby w kartuszach biskupa
Padniewskiego, kopułę zaś wieńczyła ośmiobocz-
na latarnia z krzyżem n.
Po śmierci Julii z Lubomirskich Potockiej,
zmarłej 26 sierpnia 1794 roku i pochowaniu jej
w podziemiach kaplicy, wzniesiono na miejscu
stalli klasycystyczny nagrobek tej kobiety, która
uchodziła za jedną z najpiękniejszych niewiast
swej epoki. Jeszcze w 1794 roku ustawiono na-
grobek z czarnego i popielatego marmuru, za-
projektowany przez ks. Sebastiana Sierakowskie-
go. Pomnik o kompozycji bardzo popularnej dla
klasycyzmu przedstawiał postać płaczącej przy
trumnie kobiety w żałobie. W 1803 roku monu-
ment w celu zabezpieczenia otoczono metalową
kratą. Niestety, już w następnych latach, pod-
czas gruntownej przebudowy kaplicy pomnik Ju-
"Łętowski, o. c, s. 5; Szabłowski, O pier-
wotnym wyglądzie..., s. 174; Rottermund, o. c,
s. 199; J. Banach, Ikonografia Wawelu, 2, Kraków
1977, s. 138 (Źródła DW 9).
76
nie — stał kamienny ołtarz z mensą na dwóch
kolumienkach i retabulum ozdobionym alabastro-
wymi płaskorzeźbami przedstawiającymi Naro-
dzenie Pańskie. Przy ścianie południowej w wy-
sokiej prostokątnej wnęce zakończonej półkolistą
arkadą —■ ujętą po bokach pilastrami o toskań-
skich kapitelach, w której znajdowało się okrąg-
łe okno — ustawiona była ława z czerwonego
marmuru o trzech siedzeniach. W pendentywach
zawieszone były herby w kartuszach biskupa
Padniewskiego, kopułę zaś wieńczyła ośmiobocz-
na latarnia z krzyżem n.
Po śmierci Julii z Lubomirskich Potockiej,
zmarłej 26 sierpnia 1794 roku i pochowaniu jej
w podziemiach kaplicy, wzniesiono na miejscu
stalli klasycystyczny nagrobek tej kobiety, która
uchodziła za jedną z najpiękniejszych niewiast
swej epoki. Jeszcze w 1794 roku ustawiono na-
grobek z czarnego i popielatego marmuru, za-
projektowany przez ks. Sebastiana Sierakowskie-
go. Pomnik o kompozycji bardzo popularnej dla
klasycyzmu przedstawiał postać płaczącej przy
trumnie kobiety w żałobie. W 1803 roku monu-
ment w celu zabezpieczenia otoczono metalową
kratą. Niestety, już w następnych latach, pod-
czas gruntownej przebudowy kaplicy pomnik Ju-
"Łętowski, o. c, s. 5; Szabłowski, O pier-
wotnym wyglądzie..., s. 174; Rottermund, o. c,
s. 199; J. Banach, Ikonografia Wawelu, 2, Kraków
1977, s. 138 (Źródła DW 9).
76