DOI Heft:
Heft 2
DOI Artikel:Selivanov, S.: Ad inscriptiones Rhodias ineditas supplementum
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.37656#0252
AD INSCRIPTIONES R1IODIAS INEDITAS
SUPPLEMENTUM
In opusculo meo ‘ Inscr. Rhod. ined.’ (Athen. MitthARQi
XVI pp. 107-126) quaedam emendanda sunt et supplenda.
Primum, quae de optativo ληθείη'βχ λήθω per analogiam
verborum in p.t orto conieci (p. 114), haud dubie conieci au-
dacissime. Quam ob rem coniecturam meam λείου ληθείη tol-
lendam esse puto. Sed alia lectio est proposita a V. lernsted-
tio professore in Diario ministerii cultus russici (1891, m.
Aprili), qui haec dicit: ‘ Littera, quam in primo versu Seli-
vanov digammum esse putat, est Z. Opus autem est Σα^ατόδε;
Z igitur est lapicidae error pro Δ. In versu sequenti Selivanovi
coniectura ea re potissimum refutatur, quod ληθείη βχληθωοππ
non potest. ΛΕΙΟΛΗΘΕΙΗ autem nullo alio modo explicari
posse videtur, nisi λειώλη θείη, ubi λειώλη = λεώλη. Hesychius:
λεώλης* τελείως έςώλης ; cf. ibid. λείως· —τελείως — , praeterea
κειώλης = κεώλης. Quod si verum est, totus versus hunc in mo-
dum legend US est: Ζεύ(ς) δε'νιν οστις πη {/.αίνοι λειώλη θείη. Utrum
ς lapicidue errore sit omissum, an assimilatio (ut in Cretae ti-
tulis) locum hie liabeat, dictu est diificile ’. Qua in coniectura
offendit, quod lapicidam errorem commisisse statuendum est1.
Deinde, p. 125 ibid. scripsi : ‘στεφάνου θα,λαίνου, ni egregie
fallor, nusquam, nisi in duobus titulis Rhodiis a Loewio edi-
tis, mentio fit’, sed silentio praeterii titulum tertium, quem
idem vir doctissimus edidit Archäol. epigr. Mittli. aus Oestr.
X p. 219 N. 23. Accidit igitur mihi, quod etiam Foucartio
et ipsi Loewio, quorum alter inscriptiones quasdam2, quas
1 [Qua de re cf. quse infra Wackernagel exposuit].
2 Revue arcli. XIV, 1866 inscr. ined, de l'ile de Rhodes p. 331 N. 52 = Ross,
Hellenika p. 109 N. 39,
SUPPLEMENTUM
In opusculo meo ‘ Inscr. Rhod. ined.’ (Athen. MitthARQi
XVI pp. 107-126) quaedam emendanda sunt et supplenda.
Primum, quae de optativo ληθείη'βχ λήθω per analogiam
verborum in p.t orto conieci (p. 114), haud dubie conieci au-
dacissime. Quam ob rem coniecturam meam λείου ληθείη tol-
lendam esse puto. Sed alia lectio est proposita a V. lernsted-
tio professore in Diario ministerii cultus russici (1891, m.
Aprili), qui haec dicit: ‘ Littera, quam in primo versu Seli-
vanov digammum esse putat, est Z. Opus autem est Σα^ατόδε;
Z igitur est lapicidae error pro Δ. In versu sequenti Selivanovi
coniectura ea re potissimum refutatur, quod ληθείη βχληθωοππ
non potest. ΛΕΙΟΛΗΘΕΙΗ autem nullo alio modo explicari
posse videtur, nisi λειώλη θείη, ubi λειώλη = λεώλη. Hesychius:
λεώλης* τελείως έςώλης ; cf. ibid. λείως· —τελείως — , praeterea
κειώλης = κεώλης. Quod si verum est, totus versus hunc in mo-
dum legend US est: Ζεύ(ς) δε'νιν οστις πη {/.αίνοι λειώλη θείη. Utrum
ς lapicidue errore sit omissum, an assimilatio (ut in Cretae ti-
tulis) locum hie liabeat, dictu est diificile ’. Qua in coniectura
offendit, quod lapicidam errorem commisisse statuendum est1.
Deinde, p. 125 ibid. scripsi : ‘στεφάνου θα,λαίνου, ni egregie
fallor, nusquam, nisi in duobus titulis Rhodiis a Loewio edi-
tis, mentio fit’, sed silentio praeterii titulum tertium, quem
idem vir doctissimus edidit Archäol. epigr. Mittli. aus Oestr.
X p. 219 N. 23. Accidit igitur mihi, quod etiam Foucartio
et ipsi Loewio, quorum alter inscriptiones quasdam2, quas
1 [Qua de re cf. quse infra Wackernagel exposuit].
2 Revue arcli. XIV, 1866 inscr. ined, de l'ile de Rhodes p. 331 N. 52 = Ross,
Hellenika p. 109 N. 39,