DOI Heft:
Nr. 3
DOI Artikel:Miscellanea
DOI Artikel:Hiż, Stanisław: Zarys życia i twórczości hilarego szpilowskiego
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.38029#0374
STANISŁAW HIŻ
II. 2. H. Szpilowski, projekt przebudowy pałacu w Nieborowie. Muz. Narodowe w Warszawie.
(Fot. E. Kozłowska-Tomczyk)
Kościół słubicki był budowany wg tego samego pro-
jektu co i kościoły w Trąbkach (pow. gostyniński)
fundacjii Łączyńskiego z r. 1802 i w Suserzu (pow. go-
styniński) fundacji Skarżyńskiego z r. 1810. Mają one
piłam prostokąta ze ściętymi wewnątrz rogami, zamk-
niętego od wschodu wiielobocznie. Cechą charaktery-
styczną tych kościołów są poza tym loże nad zakry-
stiami otwarte do prezbiterium. Podobnie umieszczo-
ny nad zakrystią chór zakonny ma również przebudo-
wywany w 1787 r. przez Szpilowskiego klasztorny ko-
ściół poreformacki w Szczawinie (pow. gostyniński). Za-
gadnienie twórczości Szpilowsikiego w omawianym re-
jonie wymaga oddzielnego szczegółowego opracowania.
W Muzeum Narodowym w Warszawie znajduje się
projekt Szpilowskiego z 1784 r. przebudowy pałacu
nieborowskiego. Projekt ten cechuje ubranie elewacji
w klasycystyczną szatę, przejawiającą się w zastoso-
waniu porządku jońskiego i dodaniu portyku jako
osiowego elementu elewacji. Dwie skrajne osie głów-
nego korpusu zlekka zryzalitowano, otwory dawne
uzyskały nową oprawę, ściany podkreślono podzia-
łami poziomymi i pionowymi pasami boniowania w
rustykę. Wieże otrzymały hełmy obeliskowe, wyka-
zujące wyraźne wpływy schroegerowskie.
W 1792 r. pojawia się pierwsza wiadomość o za-
meldowaniu Szpilowskiego w Warszawie, której już
nie opuszcza do końca życia. Jest to okres jego oży-
wionej działalności w czasie tworzenia się nowej gru-
py arehitektów-urzędników. W okresie tym pracuje
przy remoncie Kolumny Zygmunta (7.II.1808 r. do' II.
1812 r.), wykonuje prace na Zamku warszawskim
(1810 r.) i szereg innych, raczej drobnych robót, któ-
re wchodzą w zakres jego obowiązków, jako przy-
sięgłego architekta Warszawy (od 17.IV.1795 r.) a póź-
niej budowniczego departamentowego i asesora Izby
Administracyjnej Dep. Warsz. (od 26.X.1807 r.).
9.X.1814 r. w Towarzystwie Królewskim Przyjaciół
Nauk referuje Staszic pracę Szpilowskiego „Zasady
wyrachowania materyałów do różnych budowli".
W rok później Szpilowski z Jakubem Kubickim deko-
rują sale Redutowe Teatru Narodowego i Plac Kra-
sińskich na przyjazd Aleksandra I.
Niewyjaśnione są stosunki Szpilowskiego z Kra-
sińskimi, ia że musiały one istni/eć przez pewien przy-
najmniej czas ścisłe, świadczył szereg projektów, spa-
lonych w 1944 r. w Bibliotece Krasińskich w War-
szawie. Jeden z nich był datowany (1816 r.).
W 1815 r. zaczynają się prace Szpilowskiego przy
przebudowie pałacu Kazimierzowskiego i budowie
gmachów uniwersyteckich, które będą trwały z przer-
wami aż do 1824 r.
336
II. 2. H. Szpilowski, projekt przebudowy pałacu w Nieborowie. Muz. Narodowe w Warszawie.
(Fot. E. Kozłowska-Tomczyk)
Kościół słubicki był budowany wg tego samego pro-
jektu co i kościoły w Trąbkach (pow. gostyniński)
fundacjii Łączyńskiego z r. 1802 i w Suserzu (pow. go-
styniński) fundacji Skarżyńskiego z r. 1810. Mają one
piłam prostokąta ze ściętymi wewnątrz rogami, zamk-
niętego od wschodu wiielobocznie. Cechą charaktery-
styczną tych kościołów są poza tym loże nad zakry-
stiami otwarte do prezbiterium. Podobnie umieszczo-
ny nad zakrystią chór zakonny ma również przebudo-
wywany w 1787 r. przez Szpilowskiego klasztorny ko-
ściół poreformacki w Szczawinie (pow. gostyniński). Za-
gadnienie twórczości Szpilowsikiego w omawianym re-
jonie wymaga oddzielnego szczegółowego opracowania.
W Muzeum Narodowym w Warszawie znajduje się
projekt Szpilowskiego z 1784 r. przebudowy pałacu
nieborowskiego. Projekt ten cechuje ubranie elewacji
w klasycystyczną szatę, przejawiającą się w zastoso-
waniu porządku jońskiego i dodaniu portyku jako
osiowego elementu elewacji. Dwie skrajne osie głów-
nego korpusu zlekka zryzalitowano, otwory dawne
uzyskały nową oprawę, ściany podkreślono podzia-
łami poziomymi i pionowymi pasami boniowania w
rustykę. Wieże otrzymały hełmy obeliskowe, wyka-
zujące wyraźne wpływy schroegerowskie.
W 1792 r. pojawia się pierwsza wiadomość o za-
meldowaniu Szpilowskiego w Warszawie, której już
nie opuszcza do końca życia. Jest to okres jego oży-
wionej działalności w czasie tworzenia się nowej gru-
py arehitektów-urzędników. W okresie tym pracuje
przy remoncie Kolumny Zygmunta (7.II.1808 r. do' II.
1812 r.), wykonuje prace na Zamku warszawskim
(1810 r.) i szereg innych, raczej drobnych robót, któ-
re wchodzą w zakres jego obowiązków, jako przy-
sięgłego architekta Warszawy (od 17.IV.1795 r.) a póź-
niej budowniczego departamentowego i asesora Izby
Administracyjnej Dep. Warsz. (od 26.X.1807 r.).
9.X.1814 r. w Towarzystwie Królewskim Przyjaciół
Nauk referuje Staszic pracę Szpilowskiego „Zasady
wyrachowania materyałów do różnych budowli".
W rok później Szpilowski z Jakubem Kubickim deko-
rują sale Redutowe Teatru Narodowego i Plac Kra-
sińskich na przyjazd Aleksandra I.
Niewyjaśnione są stosunki Szpilowskiego z Kra-
sińskimi, ia że musiały one istni/eć przez pewien przy-
najmniej czas ścisłe, świadczył szereg projektów, spa-
lonych w 1944 r. w Bibliotece Krasińskich w War-
szawie. Jeden z nich był datowany (1816 r.).
W 1815 r. zaczynają się prace Szpilowskiego przy
przebudowie pałacu Kazimierzowskiego i budowie
gmachów uniwersyteckich, które będą trwały z przer-
wami aż do 1824 r.
336