Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (27.1965)

TERESA SULERZYSKA


II. 2. S. B. Zug, Projekt wschodniej części Sali Kolumnowej na zamku
w Łańcucie. Gab. Ryc. BUW. (Fot. IS PAN)

nieco nasze wyobrażenia o wyglądzie wiejskiej rezy-
dencji TEPPERA w XVIII w., gruntownie w następ-
nym stuleciu przebudowanej. Tylko 13 plansz można
uznać za bezsprzecznie odnoszące się do posiadłości
TEPPERA, trzy rysunki pozostają hipotetycznie w tej
grupie, reszta zyskała właściwe określenia. Jako
pierwszy został wyłączony z Falent zespół sześciu
pięknych projektów oranżerii związany przez M.
KWIATKOWSKIEGO z łazienkowską Pomarańczar-
nią i przypisany ostatecznie J. Ch. KAMSETZE-
ROWI8. Ostatnio również KWIATKOWSKI ustalił,
że trzy rysunki ujeżdżalni z Falent (Inw.G.R.243—4,
620/Jeż.39—40a) oraz pięć rysunków nieokreślonej
ujeżdżalni ze zbioru Stanisława PATKA, których wza-
jemne powiązania już dawniej zauważono, stanowią
razem projekt ujeżdżalni przy Pałacu Prymasowskim
w Warszawie, i temu ciekawemu odkryciu poświęci
osobny artykuł. Jak już wspomniano wyżej, zmieniły
lokalizację projekty „oberży wiejskiej” i mleczarni,
a następnie udało się stwierdzić, że dwa ciekawe pro-
jekty wnętrz wiązane z pałacem w Falentach, przed-
stawiają w rzeczywistości część Sali Kolumnowej
na zamku w Łańcucie (Inw.G.R.232/Jeż.25) oraz projekt

dekoracji sali jadalnej w apartamencie jednej z ka-
mienic Karola SCHULTZA wzniesionej na Tłomac-
kiem w Warszawie (Inw.G.R.238/Jeż.41). Ponadto oka-
zało się, że niewielki planik łączony dotychczas
z którąś z posiadłości TEPPERA jest projektem nowej
holenderni w Wilanowie (Inw.G.R.405/Jeż.l98).
Projekt wschodniej części Sali Kolumnowej na
zamku w Łańcucie (il. 2)9 został zidentyfikowany
już po ukazaniu się obszernej monografii zamku pióra
Zofii KOSSAKOWSKIE J-SZANAJCA i Bożeny MA-
JEWSKIEJ-MASZKOWSKIEJ10. Szeroko zakrojone
prace w Łańcucie i generalna przebudowa zamku roz-
poczęte w 1771 r., szczególnie intensywnie rozwijały
się w latach 80-tych (do r. 1786) i 90-tych. ZUG był
wówczas, po śmierci SZREGERA, nadwornym archi-
tektem Izabelli LUBOMIRSKIEJ. Jak podają autorki
w.w. monografii „wiadomości dotyczące przebudowy
zamku z tego okresu oraz zatrudnianych artystów są
bardzo skąpe, brakuje bowiem szczegółowych ksiąg
rachunkowych”. Wysuwany od dawna udział ZUG A
w przekształcaniu wnętrz zamkowych został tam
ściśle sprecyzowany w odniesieniu do kilku określo-

8 Tamże, il. 4; — M. K w i a t k o w ski, O nieznanej
pracy Jana Chrystiana Kamsetzera, „Biul. Hist. Sztuki”
XXIII, 1961, nr 4, S. 367.
9 Rysunek tuszem i akwarelą, 23,8 X 26,6 cm, niesygno-
wany, pieczątka: W. H. MINTER. Zob. Koziejowska,

jw., s. 260, gdzie autorka cytuje część napisów Izabelli
LUBOMIRSKIEJ uważając je za pismo TEPPERA.
io z. Kossakowska-Szanajca i B. Majew-
s k a - M a s z k o w s k a, Zamek w Łańcucie, Warszawa 1964;
zob. s. 89—92 i 211—215 odnoszące się do Sali Kolumnowej.

338