DOI Heft:
Nr. 4
DOI Artikel:Miscellanea
DOI Artikel:Sulerzyska, Teresa: Nowe określenia kilku rysunków S. B. Zuga
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.45623#0362
TERESA SULERZYSKA
II. 4. S. B. Zug, Plan sytuacyjny projektowanej holenderni w Wilanowie.
Gab. Ryc. BUW. (Fot. B. Seredyńska)
XIX w. ponownie wybito tu okno likwidując istnie-
jący piec). Dla wykończenia ściany ZUG zaprojektował
niską boazerię, ponad nią obicie z tkaniny wykończo-
ne pod gzymsem koronującym falbanką, spod której
spływają ciężkie fale upiętej draperii okalające oba
portale i lustro nad kominkiem. Podobny typ deko-
racji spotykamy i na innym projekcie ZUGA (do
Falent?) zatytułowanym „Chambre a coucher. a la
Potemkin”14. Księżna skrytykowała jednak pomysł
ze zwisającą tkaniną — „il faudra un cadre a la glace
et point de draperie”. Życzeniem jej było również
zawieszenie trzech lamp alabastrowych między ko-
lumnami i w głębi pokoju — tę ostatnią widać właś-
nie na rysunku ZUGA, później wspomina ją inwentarz
zamku łańcuckiego z początku XIX w.15 Poza urzą-
dzeniem wschodniej części sali ZUG dał jeszcze pro-
jekt kominka na ścianie północnej. Nad kominkiem
miało być niskie prostokątne lustro, a powyżej duży
portret ks. Henryka LUBOMIRSKIEGO, ukochanego
wychowanka ks. marszałkowej (ur. 1777). Naszkico-
wany obraz przedstawia księcia jako dziecko, owinię-
14 Gafo. Ryc. BUW, Inw. G. R. 233/Jeż. 32. Zob.: Pa-
miątki Starej Warszawy, jw., nry 489 i 490; — K ozie j o w-
ska, jw., il. 3.
15 Kossakowska, Maszkowska, jw., s. 214 —
„lampa alabastrowa, na brązowych złoconych łańcuszkach
za kolumnami wisząca”. Lampy te przerobiono później w
XIX w. na elektryczne.
tego luźną szatą, w prawej ręce trzyma jakby girlandę
(?), którą składa do wazy na wysokim trójnogu.
Ta koncepcja nie zyskała aprobaty księżnej, która,
choć może była inicjatorką pomysłu, zadecydowała
umieszczenie tu tylko dużego lustra zwieńczonego
„płaskorzeźbą en grisaille lub złoconym ornamen-
tem” 16. Taki właśnie kształt otrzymał kominek do
dziś zachowany w sali, której obecny wygląd (il. 3),
choć bardzo zmieniony przebudową w XIX w.,
świadczy o zastosowaniu zaleceń księżnej. Wg inwen-
tarza z 1802 r. w sali wisiał na ścianie portret ks.
Henryka „w wieku dziecinnym trzymający Laur
w Ręku”, zapewne dzieło E. VIGEE-LEBRUN z 1789 r.
— książę jako geniusz sławy. Na osi sali między
kolumnami ustawiono rzeźbę A. CANOVY — H. LU-
BOMIRSKI jako Amor, dla której wg tradycji wnętrze
to zostało zaprojektowane, w każdym razie od po-
czątku wiązano je z osobą księcia.
Podobne znaczenie posiada rysunek z planem sytua-
cyjnym holenderni projektowanej w obrębie połud-
16 „r. ll faut changer le trumeau je n’y metrai plus
le portrait de mr henri car ce petit bout de glace fait
un mauuais effet il faut une glace de la hauteur de celle
du fond avec un beau cadre, point de coin coupe, et la
glace surmonte soit d’un joli bas relief en grisaille śoit
d’un ornement doree”.
340
II. 4. S. B. Zug, Plan sytuacyjny projektowanej holenderni w Wilanowie.
Gab. Ryc. BUW. (Fot. B. Seredyńska)
XIX w. ponownie wybito tu okno likwidując istnie-
jący piec). Dla wykończenia ściany ZUG zaprojektował
niską boazerię, ponad nią obicie z tkaniny wykończo-
ne pod gzymsem koronującym falbanką, spod której
spływają ciężkie fale upiętej draperii okalające oba
portale i lustro nad kominkiem. Podobny typ deko-
racji spotykamy i na innym projekcie ZUGA (do
Falent?) zatytułowanym „Chambre a coucher. a la
Potemkin”14. Księżna skrytykowała jednak pomysł
ze zwisającą tkaniną — „il faudra un cadre a la glace
et point de draperie”. Życzeniem jej było również
zawieszenie trzech lamp alabastrowych między ko-
lumnami i w głębi pokoju — tę ostatnią widać właś-
nie na rysunku ZUGA, później wspomina ją inwentarz
zamku łańcuckiego z początku XIX w.15 Poza urzą-
dzeniem wschodniej części sali ZUG dał jeszcze pro-
jekt kominka na ścianie północnej. Nad kominkiem
miało być niskie prostokątne lustro, a powyżej duży
portret ks. Henryka LUBOMIRSKIEGO, ukochanego
wychowanka ks. marszałkowej (ur. 1777). Naszkico-
wany obraz przedstawia księcia jako dziecko, owinię-
14 Gafo. Ryc. BUW, Inw. G. R. 233/Jeż. 32. Zob.: Pa-
miątki Starej Warszawy, jw., nry 489 i 490; — K ozie j o w-
ska, jw., il. 3.
15 Kossakowska, Maszkowska, jw., s. 214 —
„lampa alabastrowa, na brązowych złoconych łańcuszkach
za kolumnami wisząca”. Lampy te przerobiono później w
XIX w. na elektryczne.
tego luźną szatą, w prawej ręce trzyma jakby girlandę
(?), którą składa do wazy na wysokim trójnogu.
Ta koncepcja nie zyskała aprobaty księżnej, która,
choć może była inicjatorką pomysłu, zadecydowała
umieszczenie tu tylko dużego lustra zwieńczonego
„płaskorzeźbą en grisaille lub złoconym ornamen-
tem” 16. Taki właśnie kształt otrzymał kominek do
dziś zachowany w sali, której obecny wygląd (il. 3),
choć bardzo zmieniony przebudową w XIX w.,
świadczy o zastosowaniu zaleceń księżnej. Wg inwen-
tarza z 1802 r. w sali wisiał na ścianie portret ks.
Henryka „w wieku dziecinnym trzymający Laur
w Ręku”, zapewne dzieło E. VIGEE-LEBRUN z 1789 r.
— książę jako geniusz sławy. Na osi sali między
kolumnami ustawiono rzeźbę A. CANOVY — H. LU-
BOMIRSKI jako Amor, dla której wg tradycji wnętrze
to zostało zaprojektowane, w każdym razie od po-
czątku wiązano je z osobą księcia.
Podobne znaczenie posiada rysunek z planem sytua-
cyjnym holenderni projektowanej w obrębie połud-
16 „r. ll faut changer le trumeau je n’y metrai plus
le portrait de mr henri car ce petit bout de glace fait
un mauuais effet il faut une glace de la hauteur de celle
du fond avec un beau cadre, point de coin coupe, et la
glace surmonte soit d’un joli bas relief en grisaille śoit
d’un ornement doree”.
340