DOI issue:
Nr. 3
DOI article:Artykuły
DOI article:Wardzyński, Michał: Rzeźbiarsko-kamieniarska rodzina Venosta vel Venesta, Venusta i jej działalność w 1. połowie XVII wieku w Chęcinach*
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.70770#0445
438
Michał Wardzyński
14. Chęciny, tzw. Baba -
półleżąca figura bachantki (?)
z dawnej fontanny (studni)
lub ogrodu, 1. poi. XVII w.,
wyk. nieustalony warsztat
rzeźbiarski z Chęcin z kręgu
rodziny Venosta (atryb.),
współczesna kopia
zaginionego po 1933 r. posągu
autorstwa Jolanty Gałązki
i Tomasza Kościuszki
w siedzibie PAN w Pałacu
Staszica w Warszawie.
Fot. autor
Nowe odkrycia w dziedzinie rzeźby chęcińskiej 1. połowy XVII w. z kręgu Bartholomea
i Sebastiana Yenostów
Ważnymi symbolami Chęcin były i pozostają marmurowe figury tzw. „Baby” i „Dzia-
da”147. O ile historia tej pierwszej została ostatecznie wyjaśniona, a kopia samego zabytku
wróciła po blisko 200-letniej tułaczce z powrotem do siedziby Polskiej Akademii Nauk
w Warszawie (ił. 14)148, o tyle identyfikacja i skomplikowane koleje losu drugiej oczekują
wciąż na omówienie.
147 KALINA, Dzieje Chęcin..., s. 168, przyp. 549-550; Kazimierza Stronczyńskiego opisy i widoki zabytków w Króle-
stwie Polskim (1844-1855), T. II: Gubernia radomska, oprać. Karol GUTTMEJER, Warszawa 2010, s. 43, 255, przyp.
116. Tamże zestawienie literatury przedmiotu.
148 Tomasz UJAZDOWSKI, „Baba chęcińska”, Pamiętnik Sandomierski, T. 2:1830, poszyt 5-8, s. 98-102; Zygmunt
Michał Wardzyński
14. Chęciny, tzw. Baba -
półleżąca figura bachantki (?)
z dawnej fontanny (studni)
lub ogrodu, 1. poi. XVII w.,
wyk. nieustalony warsztat
rzeźbiarski z Chęcin z kręgu
rodziny Venosta (atryb.),
współczesna kopia
zaginionego po 1933 r. posągu
autorstwa Jolanty Gałązki
i Tomasza Kościuszki
w siedzibie PAN w Pałacu
Staszica w Warszawie.
Fot. autor
Nowe odkrycia w dziedzinie rzeźby chęcińskiej 1. połowy XVII w. z kręgu Bartholomea
i Sebastiana Yenostów
Ważnymi symbolami Chęcin były i pozostają marmurowe figury tzw. „Baby” i „Dzia-
da”147. O ile historia tej pierwszej została ostatecznie wyjaśniona, a kopia samego zabytku
wróciła po blisko 200-letniej tułaczce z powrotem do siedziby Polskiej Akademii Nauk
w Warszawie (ił. 14)148, o tyle identyfikacja i skomplikowane koleje losu drugiej oczekują
wciąż na omówienie.
147 KALINA, Dzieje Chęcin..., s. 168, przyp. 549-550; Kazimierza Stronczyńskiego opisy i widoki zabytków w Króle-
stwie Polskim (1844-1855), T. II: Gubernia radomska, oprać. Karol GUTTMEJER, Warszawa 2010, s. 43, 255, przyp.
116. Tamże zestawienie literatury przedmiotu.
148 Tomasz UJAZDOWSKI, „Baba chęcińska”, Pamiętnik Sandomierski, T. 2:1830, poszyt 5-8, s. 98-102; Zygmunt