Instytut Sztuki (Warschau) [Editor]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Editor]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Editor]: Biuletyn Historii Sztuki (76.2014)

RzeźbIARSKO-KAMIENIARSKA RODZINA VeNOSTA I JEJ DZIAŁALNOŚĆ W 1. POŁOWIE XVII WIEKU

447


23. Środa Wielkopolska, kolegiata, kaplica Gostomskich, figura z rodzinnego nagrobka
Gostomskich, ok. 1605-1610, proj. i wyk. ,,Mistrz Wyprostowanych Postaci ”
- Bartholomeo Venosta z Chęcin (atryb.). Fot. autor


24. Koźmin, kolegiata, kaplica Weyherów, figura ze zniszczonego nagrobka
Katarzyny z Potulickich Weyherowej (?), 2. poi. lat 10.-1. poi. lat 20. XVII w.,
proj. i wyk.,,Mistrz Wyprostowanych Postaci” - Bartholomeo Venosta z Chęcin (atryb.).
Fot. autor

postacie Zofii Ługowskiej w Krakowie i Katarzyny Weyherowej w Koźminie Wielkopol-
skim (il. 24) oraz trzech żon Pawła Stefana Sapiehy z ich dawnego zbiorowego pomnika
w Holszanach pod Wilnem.
Należy zaznaczyć, iż równolegle Venosta rozwijał w swoim warsztacie alternatywny
model rzeźby figury kobiecej, w którym poza figur oraz kształt i modelunek szat maksy-
malnie uproszczono. Pierwszym przykładem tego typu jest wspomniany wcześniej posąg
Anny z Dobrzykowa Tarnowskiej w kościele dominikanów na Nowym Mieście w War-
szawie (1608), najpóźniejszym - żony Aleksandra Korycińskiego w zbiorowym pomniku
tej rodziny w Gowarczowie pod Końskimi z 1649 r.