Zakład Architektury Polskiej i Historii Sztuki <Warschau> [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki i Kultury (5.1937)

Ryc. 20. Dinant Portal z kościoła N. P. Marii. Wg. A Goldschmidta.
racji portalu m Tulln: rnzoru dla męgróm czerujińskich należałoby szukać
raczej m motymach miniatorskich oraz dziełach drobnej rzeźby. Rozpa-
trując iu odosobnieniu składoiuą część tej dekoracji ujęgaroiuej, jakim jest
uj naszym ruypadku motym figury iu opratuie archiiuolty mspartej na ko-
lumnach (głoma Madonny ze Ziuiastomania), dochodzimy do dalszych
jeszcze lunioskóuj. Otóż tego rodzaju architektoniczne zamknięcia ram
płaskorzeźby zaczerpnęła sztuka romańska, jak się zdaje, z drobnych
rzeźb z kości slonioiuej syryjskiego lub naruet syryjsko-egipskiego pocho-
dzenia!). Wśród trzech płaskorzeźb z okresu około 1160, pochodzących
z belgijskiego opactiua Maredsousl 2), odnajdujemy scenę „Chrztu iu Jorda-
nie". Wypełnia ona duży blok prostokątny, pramdopodobnie fragment
dekoracji architektonicznej fiuęgar?), przy czym sama scena ujęta jest
uj ramy archiiuolty, dźiuiganej przez dmie kolumienki, o liściastych co
pramda, a nie gładkich jak m Czermiński! głomicach. Zmiązek tych
płaskorzeźb ze szkołą iu Tournai posiada dla naszych rozmażań specjalne
znaczenie, a urosłoby ono jeszcze bardziej, gdyby można było mieć pem-
ność co do architektonicznej funkcji mymienionego bloku. Do kmestii
tych pomrócę jeszcze m następnym rozdziale artykułu.
ll M. Laurent, Trois bas-reliefs romans de la Belgiąue meridionale. „Oud Holland*
XLI, 1923-24, 198 sq.
2) M. Laurent, 1. c.

44